Χρήση πρωτότυπων μεθόδων διάδρασης με Η/Υ για τη σύνθεση και την εκτέλεση ηλεκτροακουστικής μουσικής

Abstract

This thesis explores the interaction between humans and machines during musical performance and its effect on electroacoustic music composition and improvisation. It starts by exploring types of interaction following the instrument paradigm, where the performer interacts with the sound synthesis parameters through an interface in real time. In this context, a series of novel compositions and instruments-interfaces are presented that allow or encourage a mode of performance where embodiment plays an important role. These applications are supported by software that proposes innovative solutions in the direction of: (a) a dynamic gesture mapping model where mapping is itself variable and part of the development of the composition; (b) a complete software package for the organization and management of electroacoustic music concerts, using machine learning as an alternative to standard panning algorithms; (c) a multi-buffer granulator using real- time or sampled sources which features statistical distribution methods for the generation of grains. Finally, the role of self-organizing systems with a degree of understanding of their environment, responding to it autonomously in relevant ways through the creative use of machine learning techniques is explored. An application of an autonomous improvisation system which is trained during live concert, featuring innovative elements in multilateral interaction between human and machine agents, as well as introducing 'personality' elements into the latter, is proposed.

Η παρούσα διατριβή ερευνά τις σχέσεις αλληλεπίδρασης που δημιουργούνται μεταξύ ανθρώπων και μηχανών κατά τη διάρκεια της μουσικής επιτέλεσης και την επίδρασή τους στη σύνθεση ηλεκτροακουστικής μουσικής και τον αυτοσχεδιασμό. Ξεκινάει με τύπους διάδρασης κοντά στο παράδειγμα του οργάνου, όπου ο ερμηνευτής αλληλεπιδρά σε πραγματικό χρόνο με τις παραμέτρους σύνθεσης του ήχου μέσω κάποιας διεπαφής. Στο πλαίσιο αυτό παρουσιάζεται μια σειρά από πρωτότυπες συνθέσεις και όργανα-διεπαφές που επιτρέπουν ή ενθαρρύνουν έναν βαθμό επιτέλεσης όπου σημαντικό ρόλο παίζει η σωματικότητα. Οι εφαρμογές αυτές υποστηρίζονται από λογισμικό που προτείνει καινοτόμες λύσεις στην κατεύθυνση· α) ενός δυναμικού μοντέλου για την χαρτογράφηση της χειρονομίας, όπου αυτή είναι δηλαδή μεταβλητή και μέρος της εξέλιξής του έργου· β) ενός πλήρους πακέτου λογισμικού για την οργάνωση και τη διαχείριση συναυλιών ηλεκτροακουστικής μουσικής με χρήση αλγορίθμων μηχανικής μάθησης ως ενναλακτική στους καθιερωμένους αλγορίθμους χωροθέτησης· γ) ενός κοκκοποιητή με την δυνατότητα ταυτόχρονης χρήσης πολλαπλών ηχητικών δειγμάτων από ζωντανές ή ηχογραφημένες πηγές σε πραγματικό χρόνο και μεθόδους στατιστικής κατανομής των παραγόμενων ηχητικών κόκκων. Τέλος ερευνάται ο ρόλος αυτό-οργανωνόμενων υπολογιστικών συστημάτων με ένα βαθμό αντίληψης του περιβάλλοντός τους και αυτόνομη, συναφή απόκριση σε αυτό, μέσω της δημιουργικής χρήσης τεχνικών μηχανικής μάθησης. Σαν εφαρμογή παρουσιάζεται ένα αυτόνομο σύστημα αυτοσχεδιασμού το οποίο εκπαιδεύεται σε πραγματικές συνθήκες συναυλίας, με καινοτόμα στοιχεία όσον αφορά την πολυμερή διάδραση μεταξύ ανθρώπινων και μηχανικών πρακτόρων, καθώς και την εισαγωγή στοιχείων ‘προσωπικότητας’ στους δεύτερους.