Φυσιολογία της άσκησης: ποδόσφαιρο και απόδοση καμπτήρων και εκτεινόντων μυών του γόνατος

Abstract

A football match causes exertional muscle injury to increase inflammation with immediate effects on physical performance. The purpose of the study was to investigate the inflammatory response and the recovery rate of performance during recovery after two repeated soccer matches within the same racing microcycle. The study was conducted with double-blind, 2 x 3 design with volunteers crossover in both conditions (experimental & control), performing repeated measurements of time factor (six-time points). The study involved 20 healthy soccer players aged 22.51.7 yrs and training age 10.30.5 yrs who were initially randomly assigned to the two groups. Assessment: muscle injury markers, Delayed onset of muscle soreness (DOMS), and knee joint range of motion (KJRM), creatine kinase concentration (CK), and leukocyte population (WBC) inflammation markers. Also, during the matches, the performance was assessed using GPS, mean heart rate, peak heart rate percentage, and lactate concentration. To evaluate the effect of two repetitive soccer matches on physical performance up to two days later, the strength of the lower extremities was assessed by isokinetic dynamometer in all three types of muscle contraction. The results showed that in the majority of variables (power, inflammation, DOMS), repetitive matches had a cumulative effect on their values, showing higher values after the second game. The functional ratio proved to be more sensitive than conventional. The above showed that the recovery time between the two games was not sufficient to fully restore the homeostasis and functionality of the players. Accumulated fatigue increases the risk of injury. It is suggested that rehabilitation strategies should focus on the eccentric strength of the knee flexors in order to achieve the ideal functional ratio and maintain it.

Ένας αγώνας ποδοσφαίρου προκαλεί ασκησιογενή μυϊκό τραυματισμό αύξηση της φλεγμονής με άμεσες συνέπειες στην σωματική απόδοση. Σκοπός της μελέτης ήταν να διερευνήσει, την φλεγμονώδη απόκριση και τον ρυθμό ανάκτησης της απόδοσης, κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης μετά από δύο επαναλαμβανόμενους αγώνες ποδοσφαίρου μέσα στον ίδιο αγωνιστικό μικρόκυκλο. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε με διπλά τυφλό (double blind), σχεδιασμό 2 x 3 με τους εθελοντές να συμμετάσχουν διασταυρωμένα (crossover) και στις δύο συνθήκες (πειραματική & ελέγχου), πραγματοποιώντας επαναλαμβανόμενες μετρήσεις στον παράγοντα χρόνο (έξι χρονικές στιγμές). Στη μελέτη συμμετείχαν 20 υγιείς ποδοσφαιριστές ηλικίας 22.51.7 ετών και προπονητικής ηλικίας 10.30.5 ετών οι οποίοι αρχικά εντάχθηκαν με τυχαίο τρόπο στις δύο ομάδες. Αξιολογήθηκαν: στους δείκτες μυϊκού τραυματισμού, στον καθυστερημένο μυϊκό πόνο (DOMS) και στο εύρος κίνησης της άρθρωσης του γόνατος (KJRM), στους δείκτες φλεγμονής τη συγκέντρωση κρεατινικής κινάσης (CK) και τον πληθυσμό των λευκοκυττάρων (WBC). Επίσης, κατά την διάρκεια των αγώνων αξιολογήθηκε η αγωνιστική απόδοση με τη χρήση GPS, η μέση καρδιακή συχνότητα, το ποσοστό της μέγιστης καρδιακής συχνότητας και η συγκέντρωση του γαλακτικού οξέος. Για την αξιολόγηση της επίδρασης των δύο επαναλαμβανόμενων αγώνων στη σωματική απόδοση μέχρι και δύο μέρες μετά αξιολογήθηκε η δύναμη των κάτω άκρων με ισοκινητικό δυναμόμετρο και στους τρεις τύπους μυϊκής σύσπασης. Από τα αποτελέσματα φάνηκε ότι στην πλειονότητα των μεταβλητών (δύναμη, φλεγμονή, DOMS) οι επαναλαμβανόμενοι αγώνες επέδρασαν αθροιστικά στις τιμές τους παρουσιάζοντας υψηλότερες τιμές μετά το δεύτερο παιχνίδι. Παράλληλα βρέθηκε ότι οι καμπτήρες του γόνατος επηρεάστηκαν περισσότερο κατά τις έκκεντρες προσπάθειες σε σχέση με τους εκτείνοντες και αυτό με την σειρά του επηρέασε και την λειτουργική αναλογία που αποδείχθηκε πιο ευαίσθητη από την μειομετρική. Τα παραπάνω έδειξαν ότι ο χρόνος αποκατάστασης μεταξύ των δύο παιχνιδιών δεν ήταν επαρκής για την πλήρη αποκατάσταση της ομοιοστασίας και της λειτουργικότητας των ποδοσφαιριστών. Η συσσωρευμένη κόπωση αυξάνει τον κίνδυνο τραυματισμού και προς αποφυγή αυτού προτείνεται οι στρατηγικές αποκατάστασης να εστιάζουν στην έκκεντρη δύναμη των οπίσθιων μηριαίων με σκοπό την επίτευξη της ιδανικής λειτουργικής αναλογίας και διατήρησης αυτής.