Έλεγχος με οπτική θολοσιμετρική συσσώρευση και multiplate της αιμοπεταλιακής απάντησης στην κλοπιδογρέλη στεφανιαίων ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ υπό διπλή κλασική αντιαιμοπεταλιακή αγωγή και συσχέτιση του εργαστηριακού ευρήματος με την κλινική έκβαση

Abstract

Aim: Limited data are available regarding the clinical relevance of platelet function measurements in stable patients with coronary artery disease (CAD). Our aim is to evaluate the agreement between multiple electrode aggregometry (MEA) and light transmittance aggregometry (LTA) in detecting clopidogrel low responders and their prognostic value in CAD patients with type 2 diabetes mellitus (T2DM) on dual platelet inhibition. Methods: LTA and MEA were performed in 122 stable cardiovascular patients with T2DM. The upper quartile of patients according to maximum LTA (LTAmax) and MEA measurements were defined as clopidogrel low responders. Agreement between the two methods was evaluated by kappa statistics. We assessed the potential correlation between antiplatelet response and clinical outcome and the optimal cutoff value according to ROC analysis to predict the occurrence of major adverse cardiovascular events (MACE), during 1-year follow-up period. Results: Cohen's kappa coefficients (0.214) indicated fair agreement (70.2%) between LTA and MEA. A total of 25 MACE occurred in 108 patients (23.1%). Patients with MACE had higher LTAmax than those without (57.1 } 16.5 vs 49.3 } 18.3, respectively, p=0.023). MEA measurements were similar between patients with and without MACE (30.1 } 15.4 vs 30.6 } 20.8, respectively; p=0.84). Multiple logistic regression showed LTAmax response as an independent predictor of death from cardiovascular causes (Odds Ratio, adjusted: 0.2;0.05–0.81). ROC analysis indicated that LTAmax cutoff of 62.5% best predicted death (AUC=0.67, sensitivity=78%, specificity=61.5%). Conclusions: The assessment of platelet responsiveness remains highly test-specific. Our results support the prognostic role of LTA, but not MEA testing, for death risk evaluation in stable cardiovascular T2DM patients.

Στόχος: Περιορισμένα ήταν τα διαθέσιμα δεδομένα σχετικά με την κλινική σημασία των μετρήσεων της λειτουργικότητας των αιμοπεταλίων σε σταθερούς ασθενείς με στεφανιαία νόσο (ΣΝ). Στόχος μας είναι να αξιολογήσουμε τη συμφωνία μεταξύ της Συσσωματομετρίας Σύνθετης Αντίστασης (Multiple Electrode Aggregometry, MEA και της Οπτικής Θολοσιμετρικής Συσσώρευσης (Light Transmission Aggregometry, LTA) στην ανίχνευση των ασθενών με χαμηλή απόκριση στην κλοπιδογρέλη και την προγνωστική τους αξία σε ασθενείς με ΣΝ και με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 (ΣΔτ2) υπό διπλή αναστολή αιμοπεταλίων. Μέθοδοι: Η LTA και η ΜΕΑ πραγματοποιήθηκαν σε 122 σταθερούς καρδιαγγειακούς ασθενείς με ΣΔτ2. Ασθενείς με μετρήσεις LTAmax και MEA στο ανώτερο τεταρτημόριο ορίστηκαν ως χαμηλής απόκρισης στην κλοπιδογρέλη. Η συμφωνία μεταξύ των δύο μεθόδων αξιολογήθηκε με στατιστικά στοιχεία kappa. Εκτιμήσαμε την πιθανή συσχέτιση μεταξύ της ανταπόκρισης στην αντιαιμοπεταλιακή θεραπεία και την κλινική έκβαση. Επίσης, εκτιμήσαμε το βέλτιστο διαγνωστικό όριο σύμφωνα με την ανάλυση ROC για την πρόβλεψη της εμφάνισης αθηροθρομβωτικών επιπλοκών κατά τη διάρκεια της 1 έτους περιόδου παρακολούθησης. Αποτελέσματα: Οι συντελεστές Cohen’s kappa (0,214) έδειξαν μέτρια συμφωνία (70,2%) μεταξύ LTA και MEA. Συνολικά 25 MACE εμφανίστηκαν σε 108 ασθενείς (23,1%). Οι ασθενείς με MACE είχαν υψηλότερο LTAmax από αυτούς χωρίς (57,1 ± 16,5 έναντι 49,3 ± 18,3, αντίστοιχα, p = 0,023). Οι μετρήσεις ΜΕΑ ήταν παρόμοιες μεταξύ των ασθενών με και χωρίς MACE (30,1 ± 15,4 έναντι 30,6 ± 20,8, αντίστοιχα, p = 0,84). Η πολλαπλή λογιστική παλινδρόμηση έδειξε ότι οι μετρήσεις LTAmax αποτελούν ανεξάρτητο προγνωστικό παράγοντα θανάτου από καρδιαγγειακά αίτια (Odds Ratio, προσαρμοσμένες: 0,2, 0,05-0,81). Η ανάλυση ROC έδειξε ότι μια μέγιστη τιμή συσσωμάτωσης περίπου 62,5% φαίνεται να αποτελεί μια κρίσιμη μεταβλητή της κλινικής πρόγνωσης σε ασθενείς με ΣΔτ2 και ΣΝ (AUC = 0,67, ευαισθησία = 78%, εξειδίκευση = 61,5%). Συμπεράσματα: Η εκτίμηση της απόκρισης των αιμοπεταλίων παραμένει ιδιαίτερα εξειδικευμένη, με ανεπαρκή συμφωνία μεταξύ των δοκιμών. Τα αποτελέσματά μας υποστηρίζουν την εφαρμογή της LTA, αλλά όχι της MEA για την αξιολόγηση κινδύνου εμφάνισης MACE σε σταθερούς καρδιαγγειακούς ασθενείς με ΣΔτ2.