The difficult exercise of jus communis: the example of the convention on the rights of the child

Abstract

Uniformity of child public law is achieved via the CRC concerning the definition of the child (beginning and end of childhood), the framework for its protection and its treatment even when it comes to child trafficking? Expectation that uniformity is achieved via the CRC, as the Convention on the Rights of the Child, is a universal binding instrument ratified by almost all the international community, except the United States of America. Chapter one: 1) travaux preparatoires of the CRC 2) issues of controversy 3) Contribution of the United States of America to the drafting. Chapter two: brief presentation of the CRC :1) its significance 2) its content 3) the rights protected through it 4) its direct application 5) rights with horizontal effects 6) limitation clauses 7) final provisions. Chapter three: presentation of article 35 of the CRC 1) general scope of article 35 of the CRC 2) definition of the terms of article 35, 3) position of the Committee on the Rights of the Child concerning child trafficking 4) Palermo Protocol. Chapter four: the position and role of the Committee on the Rights of the Child. Chapter five: declarations and reservations of the States- Parties, upon the signature and the ratification of the CRC -different definition of the child through the States Parties reports. Chapter six: other obstacles to the implementation of the CRC :1) the clarity of the provisions of the CRC 2) the limiting language of article one and 3) the limited responsibility of States Parties.

Στο κεφάλαιο 1, αναλύονται οι δυσκολίες των προπαρασκευαστικών εργασιών της Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Παιδιού αναφορικά με τέσσερα αμφιλεγόμενα ζητήματα: 1.τον ορισμό της παιδικής ηλικίας -ήτοι πότε αρχίζει και πότε ολοκληρώνεται η παιδικότητα -άρθρο 1 της Σύμβασης. 2. υιοθεσία- άρθρο 21 της Σύμβασης- Σύμφωνα με το Ισλάμ, η υιοθεσία δεν επιτρέπεται. 3. θρησκευτική ελευθερία των παιδιών-άρθρο 14 της Σύμβασης- Σύμφωνα με το Ισλάμ, τα παιδιά δεν έχουν δικαίωμα να επιλέξουν διαφορετική θρησκεία από τη μουσουλμανική. 4. ηλικία συμμετοχής των παιδιών στις ένοπλες συρράξεις-άρθρο 38 της Σύμβασης. Υπήρχε η άποψη ότι ακόμη και στην περίπτωση που τα παιδιά στρατολογούνται στην ηλικία των 15 ετών, δεν θα πρέπει να λαμβάνουν συμμετοχή σε εχθροπραξίες. Η συμμετοχή τους σε εχθροπραξίες θα πρέπει να επιτρέπεται μόνον μετά τη συμπλήρωση του 18ου έτους τους. Στο Κεφάλαιο 2, παρουσιάζεται το περιεχόμενο της Σύμβασης, δηλαδή ο κατάλογος των δικαιωμάτων των παιδιών, η ευθεία εφαρμογή των διατάξεών της, οι προβλεπόμενοι περιορισμοί στην απόλαυση των δικαιωμάτων και οι τελικές της διατάξεις. Στο Κεφάλαιο 3, αναλύεται το άρθρο 35 της Σύμβασης περί προστασίας των παιδιών από την απαγωγή, την πώληση και το δουλεμπόριο, με έμφαση στις προπαρασκευαστικές εργασίες του, στις σχετικές θέσεις του οργάνου ελέγχου της Σύμβασης και ειδικότερα της Επιτροπής για τα δικαιώματα του παιδιού και στο Πρωτόκολλο του Παλέρμο για την εμπορία των ανθρώπων. Το άρθρο 35 απαγορεύει την απαγωγή, των πώληση ή το δουλεμπόριο των παιδιών για οποιοδήποτε σκοπό και με οποιαδήποτε μορφή, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο. Το Κεφάλαιο 4, αφιερώνεται στον ρόλο του μηχανισμού ελέγχου της Σύμβασης, ήτοι της Επιτροπής για τα Δικαιώματα του Παιδιού, στις Οδηγίες της Επιτροπής προς τα συμβαλλόμενα κράτη για τον τρόπο υποβολής των εθνικών Εκθέσεων και στην αποτελεσματικότητα των παρατηρήσεων και των σχολίων της. Παρουσιάζεται ακόμη η συμβολή της Επιτροπής στον προσδιορισμό της παιδικής ηλικίας. Στο Κεφάλαιο 5, παρατίθεται ο ρόλος της Επιτροπής στην ομογενοποίηση των εθνικών κανόνων υπέρ του διεθνούς δικαίου για τα δικαιώματα του παιδιού και οι αντιδράσεις και ενστάσεις των συμβαλλομένων κρατών στην εν λόγω προσπάθεια. Στο Κεφάλαιο 6, επιχειρείται η καταγραφή των λοιπών δυσκολιών στην εφαρμογή της Σύμβασης, ήτοι η ασάφεια ορισμένων διατάξεων της Σύμβασης, η διατύπωση συγκεκριμένων άρθρων και η περιορισμένη ευθύνη των κρατών μερών.