Σακχαρώδης διαβήτης τύπου 2: σχέση βιοχημικών και οφθαλμολογικών δεικτών με κλινική ψυχοπαθολογία και ποιότητα ζωής

Abstract

Diabetes Mellitus (DM) and its consequences have a basic biological background that is related with complex psychological issues and physical and mental illnesses that affect many aspects of life (organic, intrapulmonary, individual and social). Its multifactorial nature makes it difficult to diagnose it at an early stage. The magnitude of the problem is recorded with the epidemic, longitudinal increase of the D Mincidents. More over, morbidity and mortality due to the long-term vascular complications of DM are increased. DM affects the patient and his family life. After the DM diagnosis, the patients hould accept the new life in a new body that is ill. Blood sugar surplus is often present and related to emotional deadlocks, which are not only cured by insulin and medication.The DM is a psychological burden that affects the quality of life of the patient. Mental disorders such as depression, anxiety, sexual dysfunction, low self-confidence and self-esteem, unpleasant feelings and behaviors such as denial, passivity for change, anxiety and frustration about life are often issues in diabetic patients. The emotional and social impact of DM can cause significant psychosocial dysfunction in patients. Particularly when diabetes is not regulated and controlled, it results in painful complications, one of which is Diabetic Retinopathy (DR), the main cause of blindness in adults. The eye is significantly affected and very early in the DM patients and the lesions affect almost the entire structure of the eye. As a complication of DM,DR is a social and psychological problem because of the increased probability of blindness. DR is the most common cause of blindness in the age of 30-60 years. Acceptance of the disease and primary care can significantly help the patient to reduce the risk of vision loss, resulting in improved mental health and upgrading the quality of life. The purpose of this study was to investigate the relationship of demographic characteristics, mental health, quality of life and well-being, clinical and laboratory measures between patients with type 2 diabetes who suffered from retinopathy inrelation to patients with type 2 diabetes but without retinopathy comparing to with healthy controls. The study included 70 patients with type 2 diabetes, 70 patients with type 2 diabetes and Diabetic Retinopathy and a group of 70 healthy individuals from the Diabetes Center of the Laiko Hospital of Athens. Also, the group of healthy individuals has the same age spectrum, gender and monthly family income with the groups of diabetic patients. This study showed that Quality of Life was significantly lower in people with Type 2 diabetes mellitus and DR than those without DR. DR hasa significant impact on physical and mental health compared to people without DR. Patients with DM and DR have an increased level of depression and anxiety, reduced glycemic control, a reduced sense of subjective well-being that reflects a lower quality of life comparing to healthy individuals. In conclusion, quality of life of patients with type 2 diabetes mellitus is related to the satisfaction of their emotional needs. Analyzing data of the Psychopathology questionnaire it turned out that the degree of psychological burden is higher in people with DM than in non-diabetic patients. However, retinopathy does not cause further burden on people with DM.

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ) και οι συνέπειες του έχουν μια θεμελιώδη βιολογική βάση που όμως είναι αλληλένδετη με σύνθετα ψυχολογικά ζητήματα και αποτελεί μια εμπειρία στην οποία συνυφαίνεται σωματικός και ψυχικός πόνος με επιπτώσεις σε πολλά επίπεδα: οργανικό, ενδοψυχικό, ατομικό, κοινωνικό. Η πολυπαραγοντικότητα του τον καθιστά δύσκολο να διαγνωστεί σε πρώιμη φάση. Το μέγεθος του προβλήματος στη σημερινή εποχή, αποτυπώνεται με την σχεδόν επιδημική, διαχρονικά, αύξηση της επίπτωσης του ΣΔ και την αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα λόγω των μακροχρόνιων αγγειακών επιπλοκών που προκύπτουν.Οι επιπτώσεις του ΣΔ αφορούν βεβαίως στον ασθενή αλλά απηχούν επίσης στο οικογενειακό του περιβάλλον. Από τη στιγμή της ανακοίνωσης της διάγνωσης ξεκινά μια διαπραγμάτευση του ασθενή με τη νόσο. Πρόκειται για μια ψυχική διεργασία που συνίσταται στο να αναιρέσει, να εγκαταλείψει ένα υγιές σώμα και να αποδεχτεί τη συνέχιση της ζωής μέσα σε ένα νέο σώμα που ασθενεί. Το πλεόνασμα του σακχάρου στο αίμα συχνά υπάρχει σε συνάρτηση με συναισθηματικά αδιέξοδα, τα οποία δεν θεραπεύονται μόνο από την λήψη ινσουλίνης και φαρμακευτικής αγωγής.Ο ΣΔ αποτελεί ένα ψυχολογικό φορτίο που επιβαρύνει την ποιότητα ζωής του ασθενή. Ψυχικές διαταραχές όπως κατάθλιψη, άγχος, σεξουαλική δυσλειτουργία,χαμηλή αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση. Δυσάρεστα συναισθήματα και συμπεριφορές όπως άρνηση, παθητικότητα για αλλαγή, ανησυχία και απογοήτευση για τη ζωή είναι συχνά θέματα στους ασθενείς με ΣΔ. Η συναισθηματική και κοινωνική επίπτωση του ΣΔ μπορεί να προκαλέσει σημαντική ψυχοκοινωνική δυσλειτουργία στους ασθενείς. Ιδιαίτερα δε όταν δε ρυθμίζεται και δεν ελέγχεται έχει ως αποτέλεσμα οδυνηρές επιπλοκές, με συνέπεια μία από αυτές, να είναι η Διαβητική Αμφιβληστροειδοπάθεια (ΔΑ), το πρώτο αίτιο τύφλωσης των ενηλίκων. Ο οφθαλμός επηρεάζεται σημαντικά και πολύ νωρίς από τον ΣΔ και οι βλάβες αφορούν σχεδόν όλη τη δομή του ματιού. Ως επιπλοκή του ΣΔ η ΔΑ δεν απασχολεί μόνο τον οφθαλμίατρο αλλά αποτελεί κοινωνικό και ψυχολογικό πρόβλημα, λόγω της αυξημένης συχνότητας και της πιθανότητας να καταλήξει σε τύφλωση. Η ΔΑ είναι η συχνότερη αιτία τύφλωσης στις ηλικίες από 30-60 ετών.Η αποδοχή της νόσου και η απαραίτητη φροντίδα μπορεί να βοηθήσουν τον ασθενή να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο απώλειας όρασης που θα έχει σαν αποτέλεσμα την βελτίωση της ψυχικής του υγείας και την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής του.Σκοπός της μελέτης ήταν η διερεύνηση της σχέσης των παραμέτρων μεταξύ των ασθενών με ΣΔ τύπου 2 που πάσχουν από αμφιβληστροειδοπάθεια, σε σχέση με δείγμα ασθενών με ΣΔ Τύπου 2 μη πασχόντων με πρόβλημα όρασης, καθώς και η συσχέτιση με υγιείς μάρτυρες ως προς την επίδραση κλινικο-εργαστηριακών τιμών(βιοχημικός-οφθαλμολογικός έλεγχος) και ως προς πιθανές αλληλεπιδράσεις με τα δημογραφικά χαρακτηριστικά, με το επίπεδο ψυχικής υγείας καθώς και με την ποιότητα ζωής και ευεξίας. Στη μελέτη συμμετείχαν 70 ασθενείς με ΣΔ τύπου 2, ηλικίας 55-75 ετών, 70 ασθενείς με ΣΔ τύπου 2 και με ΔΑ από το Διαβητολογικό Κέντρο του Λαϊκού Νοσοκομείου Αθηνών. Επίσης στην ανάλυση των αποτελεσμάτων συμπεριλήφθηκε ομάδα 70 υγιών ατόμων του ίδιου ηλικιακού φάσματος, φύλου και μηνιαίου οικογενειακού εισοδήματος με τους διαβητικούς ασθενείς.Η συγκεκριμένη μελέτη δείχνει ότι η Ποιότητα Ζωής ήταν σημαντικά χαμηλότερη σε άτομα με ΣΔ τύπου 2, που έχουν ΔΑ από εκείνα χωρίς ΔΑ. Η ΔΑ έχει σημαντικό αντίκτυπο στη σωματική και ψυχική υγεία σε σύγκριση με τα άτομα χωρίς ΔΑ. Οι ασθενείς με ΣΔ και ΔΑ παρουσιάζουν, αυξημένο επίπεδο κατάθλιψης και άγχους, μειωμένο γλυκαιμικό έλεγχο σε σχέση με τους μη πάσχοντες, ενώ αντιθέτως εμφανίζουν μειωμένη αίσθηση υποκειμενικής ευεξίας η οποία αντικατοπτρίζει και χειρότερη ποιότητα ζωής. Από τα συμπεράσματα ανάγεται ότι η ποιότητα ζωής των ασθενών με ΣΔ τύπου 2 είναι αλληλένδετη με την κάλυψη των συναισθηματικών αναγκών τους. Αναλύοντας τα δεδομένα της ψυχομετρικής κλίμακας αποδείχθηκε ότιo βαθμός της ψυχολογικής επιβάρυνσης είναι μεγαλύτερος στα άτομα με ΣΔ τύπου 2 σε σχέση με τα άτομα χωρίς διαβήτη. Ωστόσο, η αμφιβληστροειδοπάθεια δεν προκαλεί περαιτέρω επιβάρυνση στα άτομα με ΣΔ τύπου 2.