Η ιντερλευκίνη-17Α και ο ενεργοποιητικός παράγοντας των Β λεμφοκυττάρων σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα C και μικτή κρυοσφαιριναιμία: επιδράσεις της αντιιικής θεραπείας και συσχετίσεις με τη βιταμίνη D

Abstract

Several studies have provided conflicting results regarding the immune responses in chronic hepatitis C (CHC) patients with mixed cryoglobulinemia (MC). The importance of B-cell activating factor (BAFF) in MC has been described, but the role of interleukin (IL)-17A is less clear. Aim of the Study: The main objectives were to determine the levels of BAFF and IL-17A cytokines in patients with CHC with or without MC, and to investigate their kinetics during antiviral treatment with pegylated interferon-α/ribavirin and 6 months after the end of it. In addition, the aim was to evaluate the possible correlation of cytokines with vitD levels, the degree of hepatic fibrosis and the response to antiviral therapy. Furthermore, the results were correlated with demographic and laboratory data of the patients under study.Methods: Serum concentrations of IL-17A, BAFF and 25-OH vitamin D were measured in 34 CHC patients at baseline, end of treatment, and 6 months post-treatment with pegylated interferon-α and ribavirin, versus 12 healthy controls.Results: Thirty-four patients (20 male, mean age 40.7±9.2 years, 12 of genotype 1 or 4, 22 of genotype 2 or 3) were included, of whom 64.7% achieved a sustained virological response (SVR). MC was detected in 52.9% of the patients. Higher levels of both cytokines were found in patients with MC compared to those without. Patients who achieved SVR had higher pretreatment IL-17A and lower BAFF levels compared to those without SVR. IL-17A was downregulated during and following treatment in responders, whereas upregulation was observed in non-responders. CHC patients demonstrated low vitamin D levels compared to HC. Moreover, the changes in IL-17A over the treatment period were significantly associated with vitamin D changes (β=-0.04, SE=0.02, P=0.046). No difference in IL-17A, BAFF and vitamin D values was seen between patients with cirrhosis (n=14) and those without.Conclusions: CHC patients with asymptomatic MC have increased levels of IL-17A and BAFF. IL-17A levels decline significantly while BAFF increases during treatment in responders. An interplay between IL-17A and vitamin D concentrations was revealed during the antiviral treatment.Keywords: Interleukin 17A, B-cell activating factor, vitamin D, chronic hepatitis C, mixed cryoglobulinemia

Αρκετές μελέτες παρουσίασαν αντικρουόμενα αποτελέσματα σχετικά με τις ανοσολογικές αντιδράσεις σε ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα C (CHC) και μικτή κρυοσφαιριναιμία (MC). Η σημασία του ενεργοποιητικού παράγοντα των Β λεμφοκυττάρων (BAFF) στη MC έχει περιγραφεί προηγουμένως, αλλά ο ρόλος της ιντερλευκίνης (IL)-17A είναι λιγότερο σαφής. Σκοπός: Οι κύριοι στόχοι της παρούσας μελέτης ήταν ο προσδιορισμός των επιπέδων των κυτταροκινών BAFF και IL-17A σε ασθενείς που πάσχουν από CHC με ή χωρίς MC, και η διερεύνηση της κινητικής τους κατά τη διάρκεια της αντιιικής θεραπείας με pegIFN/RBV και 6 μήνες μετά το τέλος αυτής. Επιπρόσθετα, θέλαμε να αξιολογήσουμε τη σχέση των κυτταροκινών με τα επίπεδα της vitD, το βαθμό της ηπατικής ίνωσης και την ανταπόκριση στην αντιιική θεραπεία. Παράλληλα, έγινε συσχέτιση των αποτελεσμάτων με δημογραφικά και εργαστηριακά στοιχεία των υπό μελέτη ασθενών.Μέθοδοι: Μετρήθηκαν οι συγκεντρώσεις της IL-17A, του BAFF και της 25-ΟΗ βιταμίνης D στον ορό 34 ασθενών με CHC κατά την έναρξη, στο τέλος της θεραπείας και 6 μήνες μετά το τέλος της θεραπείας με πεγκυλιωμένη ιντερφερόνη-α και ριμπαβιρίνη, έναντι 12 υγιών μαρτύρων.Αποτελέσματα: Μελετήσαμε τριάντα τέσσερις ασθενείς (20 άνδρες με μέση ηλικία 40,7 ± 9,2 έτη, 12 με γονότυπο 1 ή 4 και 22 με γονότυπο 2 ή 3), εκ των οποίων το 64,7% πέτυχε παρατεταμένη ιολογική ανταπόκριση (SVR). Η MC ανιχνεύθηκε στο 52,9% των ασθενών. Υψηλότερα επίπεδα και των δύο κυτταροκινών βρέθηκαν στους ασθενείς με MC σε σύγκριση με εκείνους χωρίς MC. Οι ασθενείς που πέτυχαν SVR είχαν υψηλότερα επίπεδα IL-17A και χαμηλότερα επίπεδα BAFF προ της θεραπείας, σε σύγκριση με εκείνους χωρίς SVR. Η IL-17A παρουσίασε μείωση κατά τη διάρκεια και μετά τη θεραπεία στους ασθενείς που ανταποκρίθηκαν στη θεραπεία, ενώ παρατηρήθηκε αύξηση στους μη ανταποκρινόμενους. Οι ασθενείς με CHC εμφάνισαν χαμηλά επίπεδα βιταμίνης D σε σύγκριση με τους HC. Επιπλέον, οι αλλαγές στην IL-17A κατά την περίοδο θεραπείας συσχετίστηκαν σημαντικά με τις μεταβολές της βιταμίνης D (β = -0.04, SE = 0.02, Ρ = 0.046). Δεν παρατηρήθηκε διαφορά στις τιμές των IL-17A, BAFF και βιταμίνης D μεταξύ των ασθενών με κίρρωση (n=14) και των ασθενών χωρίς κίρρωση.Συμπεράσματα: Οι ασθενείς με CHC με ασυμπτωματική MC είχαν αυξημένα επίπεδα IL-17A και BAFF. Σε άτομα που ανταποκρίνονται, τα επίπεδα της IL-17A μειώνονται σημαντικά, ενώ ο BAFF αυξάνεται κατά τη διάρκεια της θεραπείας. Αλληλεπίδραση μεταξύ των συγκεντρώσεων της IL-17A και της βιταμίνης D αποκαλύφθηκε κατά τη διάρκεια της αντιιικής θεραπείας.Λέξεις κλειδιά: ιντερλευκίνη 17Α, ενεργοποιητικός παράγοντας των Β λεμφοκυττάρων, βιταμίνη D, χρόνια ηπατίτιδα C, μικτή κρυοσφαιριναιμία