Κλινική και εμβιομηχανική μελέτη των ανάστροφα λοξών καταγμάτων του ισχίου

Abstract

AimThe clinical study and evaluation of the patients suffered by reverseobliquity pertrochanteric fracture who were treated with intramedullarynailing (short or long nail). Our purpose is to clarify if there is any differencebetween the two treatment methods, the advantages and disadvantages ofeach method. Furthermore, to note if there is any difference between thosetwo methods of treatment with respect of the postoperative physical activityof the patients.Material and methods1st part: We studied 80 patients with reverse obliquity pertrochantericfracture after a low energy injury. Patients with neuromuscular diseases,contralateral operated hip and pathological fracture as well as youngerpatients with similar fracture pattern after high energy injury were excluded.We divided the patients into two groups, group A (40 patients with mean age81 yo) and group B (40 patients with mean age 79 yo) according to theirtreatment. The patients of group A were operated with intramedullary nailingwith short nail in contrast with the patients of group B who were operatedwith long intramedullary nail. The mean postoperative follow up was 2 yearsand the patients gave written permission in order to participate to the study.The study was also approved by the scientific council of the “ATTIKON”general university hospital. All patients underwent the necessary preoperativeworkup and also were setup for any medical comorbidities. In group A, theAffixus intramedullary nailing system was used (Affixus Hip Fracture NailSystem® (Zimmer BIOMET, Warsaw, IN, USA) in contrast with group B, wherethe Orthofix Veronail system was used [Orthofix VeroNail Trochanteric Nail®(Orthofix, Verona, Italy)]. Factors as the patient’s ability for painless walking80with a single crutch or a cane, possible leg length discrepancy andTrendelenburg gait as indication of abductor muscles insufficiency wereclinically evaluated. The radiologic evaluation was about fracture healing, thepossible loss of reduction in varus/valgus on AP views and additionally forgroup A, the measurement of the distance between the distal fracture lineand the distal locking screw of the nail. The clinical and radiological data wascompared between the two groups via Student’s t test.2nd part: We studied 60 patients separated in two groups in relation tothe treatment they underwent (short vs long intramedullary nail). Detailedmedical history, BMI, socioeconomic level, possible mental disabilities as wellas the level of the postoperative homecare were registered. Two monthspostoperatively, a step counter was hanged on each patient for 48 hours andthe physical activity was also registered.Results1st part: The mean operative time in group A was 41 min and in groupB was 54 min. The difference is statistically significant. The functional healingevaluation highlighted similar results for both groups (p=0.910). The meantime of painless weight bearing with the use of a single crutch or a cane was7.85 weeks for group A and 7.31 weeks for group B. The gait evaluation in 3and 12 months postoperatively registered abductor muscles insufficiency in12 and 6 patients respectively in group A and in group B 10 patients sufferedby Trendelenburg gait in 3 months and 5 patients in 12 monthspostoperatively. 5 patients of group A and 3 patients of group B presented leglength discrepancy less than 1 cm postoperatively. Full healing achieved in allpatients of both groups with similar healing time (11 weeks, p=0.44). Loss ofreduction in varus or valgus was not reported in any patient of both groups.The distance between the distal fracture line and the distal locking screw ofthe nail was measured only in group A and the average was 7.2cm. Withrespect of complications, no statistical significant difference was registered81between the two groups. Only one patient of group A with a periprostheticfracture and one case of group B with z-effect were registered.2nd part: Similar comorbidity rates were reported for both groups. Themean BMI was 21,.62 in group A and 26.06 in group B. The mean familyincome per person, the education level and the postoperative home care leveldidn’t have statistically significant difference between the patients of the twogroups. The mean duration of hospitalization was 9 days for group A and 10days for group B (p=0.24). This difference is not statistically significant. Thecomplications which were reported were the DVT and non-usualpostoperative bleeding without difference between the two groups (p=0.74).The Mini Mental State Examination (MMSE) scores were similar between thetwo groups. In group A the score was 24.1/30 and in group B was 24.3/30. Inthe two months follow up, patients of group A were performing average 97.5steps per day and patients of group B average 115.11 steps per day. Thecomparison of the two groups highlighted statistically non-significantdifference with p value =0.82 (>0.05).ConclusionThe treatment of the reverse obliquity pertrochanteric hip fractureswith short intramedullary nail has similar results with the treatment with longintramedullary nail but significantly shorter operative time. In addition, thepostoperative physical activity of these patients seems not to bedifferentiated in relation to the treatment method followed.

ΣκοπόςΗ κλινική μελέτη και αξιολόγηση ασθενών με ανάστροφα λοξό κάταγματης περιοχής του ισχίου που χειρουργήθηκαν με ενδομυελική ήλωση ισχίουμε βραχύ και μακρύ ήλο. Στόχος είναι να διευκρινιστεί εάν υφίσταταιδιαφορά μεταξύ των δύο ακολουθούμενων μεθόδων θεραπείας και ανυπάρχουν σημαντικά πλεονεκτήματα ή μειονεκτήματα της μιας έναντι τηςάλλης θεραπευτικής μεθόδου. Επίσης να διαπιστωθεί εάν υφίσταταιδιαφορά ανάμεσα στους ασθενείς που χειρουργήθηκαν με τη μία ή τηνάλλη μέθοδο στη μετεγχειρητική φυσική τους δραστηριότητα.Υλικό και μέθοδος1ο μέρος: Μελετήθηκαν 80 ασθενείς με ανάστροφα λοξό κάταγμα τουισχίου ως αποτέλεσμα χαμηλής βίας κάκωσης. Εξαιρέθηκαν ασθενείς μευποκείμενη νευρομυϊκή νόσο, ετερόπλευρο χειρουργημένο ισχίο καιπαθολογικό κάταγμα όπως επίσης νεότερης ηλικίας ασθενείς με τέτοιοκάταγμα αποτέλεσμα υψηλής βίας κάκωσης. Οι ασθενείς χωρίστηκαν σεδύο ομάδες, ομάδα Α (40 ασθενείς με μέση ηλικία τα 81 έτη) και ομάδα Β(40 ασθενείς με μέση ηλικία τα 79 έτη) ανάλογα με τη θεραπεία πουεφαρμόστηκε σε αυτούς. Οι ασθενείς της ομάδας Α χειρουργήθηκαν μεενδομυελική ήλωση ισχίου με βραχύ ήλο ενώ οι ασθενείς της ομάδας Β μεενδομυελική ήλωση ισχίου με μακρύ ήλο. Ο μέσος χρόνος μετεγχειρητικήςπαρακολούθησης ήταν 2 έτη και οι ασθενείς έδωσαν γραπτή συγκατάθεσηγια τη συμμετοχή τους στην παρούσα μελέτη η οποία προηγουμένως είχεεγκριθεί από το επιστημονικό συμβούλιο του ΠΓΝ «ΑΤΤΙΚΟΝ». Όλοι οιασθενείς υποβλήθηκαν στον απαιτούμενο προεγχειρητικό έλεγχο ενώρυθμίστηκαν και σε ότι αφορά τις συνυπάρχουσες νόσους. Στην ομάδα Αχρησιμοποιήθηκε το σύστημα ενδομυελικής ήλωσης Affixus (Affixus Hip76Fracture Nail System® (Zimmer BIOMET, Warsaw, IN, USA) ενώ στην ομάδα Βχρησιμοποιήθηκε το σύστημα ενδομυελικής ήλωσης Orthofix VeroNailTrochanteric Nail® (Orthofix, Verona, Italy). Η κλινική αξιολόγηση αφορούσεπαράγοντες όπως η δυνατότητα του ασθενούς να βαδίσει με μία βακτηρία ήμπαστούνι χωρίς πόνο, η ενδεχόμενη ανισοσκελία και η ύπαρξη ή όχιβάδισης τύπου Trendelenburg, δηλωτική ανεπάρκειας του συστήματος τωναπαγωγών. Η ακτινολογική εξέταση αφορούσε την αξιολόγηση της πόρωσηςτου κατάγματος, την πιθανή απώλεια της ανάταξης σε ραιβότητα ήβλαισότητα σε προσθιοπίσθιες ακτινογραφίες και σε ότι αφορά την ομάδαΑ την απόσταση από την περιφερική γραμμή του κατάγματος έως τονπεριφερικό κοχλία κλειδώματος. Συγκρίθηκαν τα κλινικά και ακτινολογικάδεδομένα μεταξύ των δύο ομάδων στην μετεγχειρητική αξιολόγηση με τηβοήθεια του Student’s t test.2ο μέρος: Μελετήθηκαν 60 ασθενείς οι οποίοι χωρίστηκαν σε δύοομάδες ανάλογα με την εφαρμοσθείσα θεραπεία (βραχύς ή μακρύςενδομυελικός ήλος). Κατεγράφη λεπτομερές ιατρικό ιστορικό,σωματομετρικά στοιχεία, κοινωνικοοικονομικό επίπεδο, αξιολογήθηκε τοεπίπεδο της γνωσιακής τους κατάστασης καθώς και το επίπεδομετεγχειρητικής φροντίδας στο σπίτι. Ακολούθως, στους 2 μήνεςμετεγχειρητικά τοποθετήθηκε σε όλους τους ασθενείς συσκευήβηματομέτρησης για 48 ώρες και καταγράφηκε η φυσική τουςδραστηριότητα.Αποτελέσματα1ο μέρος: Σημαντικά μικρότερης διάρκειας ήταν κατά μέσο όρο οιεπεμβάσεις στην ομάδα Α όπου τοποθετήθηκε βραχύς ήλος. Ο μέσοςχειρουργικός χρόνος ήταν 41 ενώ για την ομάδα Β ο μέσος χειρουργικόςχρόνος ήταν 54 λεπτά. Η αξιολόγηση της λειτουργικής πόρωσης ανέδειξεπαρόμοια αποτελέσματα και για τις δύο ομάδες της μελέτης μας (p=0.910).Ο μέσος χρόνος ανώδυνης φόρτισης με μία βακτηρία ή μπαστούνι ήταν οι7.85 εβδομάδες για την ομάδα Α ενώ για την ομάδα Β ήταν 7,31 εβδομάδες.77Η εκτίμηση της βάδισης στους 3 και 12 μήνες μετεγχειρητικά έδειξεανεπάρκεια απαγωγών σε 12 και 6 ασθενείς αντίστοιχα για την ομάδα Α ενώγια την ομάδα Β, 10 ασθενείς εμφάνισαν βάδιση Trendelenburg στους 3μήνες και 5 ασθενείς στους 12 μήνες. 5 ασθενείς από την ομάδα Α και 3ασθενείς από την ομάδα Β εμφάνισαν μετεγχειρητική ανισοσκελίαμικρότερη από 1 cm. Σε όλους τους ασθενείς, και των δύο ομάδωνεπετεύχθη πλήρης πόρωση με παρόμοιο μέσο χρόνο πόρωσης ανάμεσα στιςδύο ομάδες (11 εβδομάδες, p=0.44). Σε κανέναν ασθενή, και των δύοομάδων δεν καταγράφηκε απώλεια της ανάταξης σε ραιβότητα ήβλαισότητα. Η απόσταση της περιφερικής γραμμής του κατάγματος από τονπεριφερικό κοχλία κλειδώματος μετρήθηκε μόνο για τους ασθενείς τηςομάδας Α (βραχύς ήλος) και η μέση απόσταση ήταν 7.2 cm. Σε ότι αφορά τιςεπιπλοκές δεν υπήρξε στατιστικά σημαντική διαφορά ανάμεσα στις δύοομάδες ασθενών. Καταγράφηκε μόνο μία περίπτωση από την ομάδα Α μεπεριπροθετικό κάταγμα και μία περίπτωση από την ομάδα Β με φαινόμενοz-effect.2ο μέρος: Το ατομικό αναμνηστικό των ασθενών ανέδειξε συνοδέςπαθήσεις χωρίς σημαντική διαφοροποίηση ανάμεσα στις δύο ομάδεςασθενών. Ο μέσος BMI στην ομάδα Α ήταν 21,62 ενώ στην ομάδα Β ήταν26,06. Το μέσο κατά κεφαλήν εισόδημα, το επίπεδο εκπαίδευσης και τοεπίπεδο φροντίδας στο σπίτι δεν διέφεραν σε βαθμό στατιστικά σημαντικόανάμεσα στους ασθενείς των 2 ομάδων. Η μέση διάρκεια νοσηλείας ήταν οι9 ημέρες για την ομάδα Α και για την ομάδα Β οι 10 ημέρες με τιμή P 0,24(p>0,05), τιμή στατιστικά μη σημαντική. Οι επιπλοκές αφορούσαν την εν τωβάθει φλεβική θρόμβωση και την μεγαλύτερη του συνηθισμένουμετεγχειρητική αιμορραγία χωρίς σημαντική διαφοροποίηση ανάμεσα στιςδύο ομάδες (p=0,74). Ο μέσος όρος της βαθμολογίας των ασθενών στο MiniMental State Examination (MMSE) ήταν 24,1/30 για την ομάδα Α ενώ για τηνομάδα Β ήταν 24,3/30 με τιμή p=0,33, τιμή στατιστικά μη σημαντική. Στηνεπανεξέταση στους 2 μήνες μετά την επέμβαση στο ισχίο οι ασθενείς τηςομάδας Α που εξετάστηκαν εκτελούσαν κατά μέσο όρο 97,5 βήματα78ημερησίως ενώ οι ασθενείς της ομάδας Β εκτελούσαν κατά μέσο όρο 115,11βήματα ημερησίως. Η σύγκριση των δύο ομάδων ανέδειξε τιμή p=0,82(>0,05) δηλαδή διαφορά στατιστικά μη σημαντική.ΣυμπέρασμαΗ θεραπεία των ανάστροφα λοξών καταγμάτων του ισχίου με βραχύενδομυελικό ήλο δεν παρουσιάζει στατιστικά σημαντικές διαφορές σεσχέση με τη θεραπεία με μακρύ ενδομυελικό ήλο με εξαίρεση τη σημαντικάμικρότερη διάρκεια της επέμβασης. Επίσης, η μετεγχειρητική φυσικήδραστηριότητα που αναπτύσσουν οι ασθενείς αυτοί, δεν φαίνεται ναδιαφοροποιείται σε σχέση με την ακολουθούμενη εγχειρητική μέθοδο.