The impact of denitions to the measurement of unemployment: evidence from the EU - LFS 2008 - 2015

Abstract

The unemployment rate is an important indicator with both social and economic dimensions considered to signify a country’s social and economic wellbeing. For its measurement the European Union Labour Force Survey (EU-LFS) is using a synthesized economic construct according to the International Labour Organization (ILO) conventional definitions of the employed, unemployed and inactive. In this dissertation, people’s perceptions of their employment status as they compared to the ILO conventional definitions were investigated in order to decide whether or not conflicting and coinciding perceptions differed overtime within-nations and cross-nationally. The analysis was based on the 2008-2015 annual datasets for sixteen European countries: Austria, Belgium, Bulgaria, Denmark, Finland, France, Greece, Hungary, Ireland, Italy, Netherlands, Poland, Portugal, Romania, Spain and Sweden. The detailed examination of the demographic and social “profile” of Europeans’ coinciding and conflicting perceptions to the ILO conventional definitions revealed that the pattern of the demographic and social “profile” of conflicting perceptions within each country was in the main systematic overtime. But the surprisingly high percentages of Europeans’ perceptions of their employment status in agreement with the ILO conventional definitions indicated that this question should precede and not follow the questions on the labour status according to the ILO conventional definitions or the questions on the registration at the public employment office as is the Eurostat instruction to participating countries. Also, two alternative definitions of the employment status were formulated as variations of the ILO conventional definitions. Comparison of these alternative measurements to the ILO conventional measure and the self-perceived measurement resulted in different distributions of the employment status. The investigation of the demographic and social “profile” of the unemployed resulting from the application of the self-perceived measurement and the two alternative measurements to the ILO conventional definitions of the employment status showed that they did differ. The more changes were identified overtime and at the national level for the demographic variables gender and age than the social variables marital status and level of educational attainment. Furthermore, the application of the two alternative measurements to the EU-LFS data resulted in an increase of the official unemployment rate in all countries. More remarked was the increase in the cases of Belgium, Hungary, Ireland, Italy and especially that of Romania. In all countries, the unemployment rate as defined by the ILO increased when the self-perceived measurement was applied except in the case of the Netherlands. The resulting increase was higher in the cases of Bulgaria, Hungary, Italy and Portugal. The results are reported for the age group 15-74 so as to allow for comparability with the ILO conventional definition of unemployment. This methodological study contributes to the growing research on the measurement of unemployment by demonstrating the importance of the measurements’ definitions and the complexity of classifying key variables used in social research.

Το ποσοστό ανεργίας είναι ένας σημαντικός δείκτης τόσο με κοινωνικές όσο και με οικονομικές διαστάσεις, που θεωρείται ότι υποδεικνύει την κοινωνική και οικονομική ευζωία μιας χώρας. Η μέτρησή του στην Έρευνα Εργατικού Δυναμικού (EU-LFS) βασίζεται σε μία σύνθετη οικονομική έννοια, η οποία είναι σύμφωνη με τους ορισμούς του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας (ILO) και κατατάσσει τον πληθυσμό σε εργαζομένους, ανέργους και οικονομικά μη ενεργούς. Στην παρούσα διατριβή, ερευνήθηκε η αντίληψη των ατόμων για τη κατάσταση απασχόλησής τους σε σύγκριση με την κατάταξη απασχόλησης σύμφωνα με τους ορισμούς του ILO, με σκοπό να διαπιστωθεί εάν οι αντιφατικές αντιλήψεις και οι αντιλήψεις που συμπίπτουν με τον ορισμό διαφέρουν διαχρονικά σε επίπεδο εθνικό αλλά και μεταξύ των χωρών σε διεθνές επίπεδο. Η ανάλυση βασίστηκε στα ετήσια δεδομένα της EU-LFS για τα έτη 2008-2015 για δεκαέξι Ευρωπαϊκές χώρες: Αυστρία, Βέλγιο, Βουλγαρία, Δανία, Φινλανδία, Γαλλία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Ιρλανδία, Ιταλία, Ολλανδία, Πολωνία, Πορτογαλία, Ρουμανία, Ισπανία και Σουηδία. Η λεπτομερής εξέταση του δημογραφικού και του κοινωνικού «προφίλ» των Ευρωπαίων που συμφωνούν ή διαφωνούν με τον συμβατικό ορισμό του ILO αποκάλυψε ότι το μοτίβο του δημογραφικού και κοινωνικού «προφίλ» παρέμενε συστηματικό διαχρονικά σε εθνικό επίπεδο. Όμως, τα απροσδόκητα υψηλά ποσοστά των αντιλήψεων των Ευρωπαίων για την κατάσταση απασχόλησής τους που συμφωνούν με τον συμβατικό ορισμό του ILO έδειξαν ότι το ερώτημα του αυτοπροσδιορισμού πρέπει να προηγείται και όχι να ακολουθεί τα ερωτήματα για την κατάσταση απασχόλησης του συμβατικού ορισμού του ILO, ή τα ερωτήματα σχετικά με την εγγραφή στα μητρώα των δημοσίων γραφείων απασχόλησης όπως ρητά προσδιορίζεται από τις οδηγίες της Eurostat στις συμμετέχουσες χώρες. Επίσης, δομήθηκαν δύο εναλλακτικοί ορισμοί της κατάστασης απασχόλησης ως παραλλαγές των συμβατικών ορισμών του ILO. Η σύγκριση αυτών των εναλλακτικών ορισμών με τον συμβατικό ορισμό του ILO και τη μέτρηση του αυτοπροσδιορισμού είχε ως αποτέλεσμα διαφορετικές κατανομές της κατάστασης απασχόλησης. Η διερεύνηση του δημογραφικού και κοινωνικού «προφίλ» των ανέργων που προέκυψε από την εφαρμογή της μέτρησης του αυτοπροσδιορισμού και των δύο εναλλακτικών μετρήσεων της κατάστασης απασχόλησης έδειξε ότι διαφέρουν. Οι περισσότερες αλλαγές εντοπίστηκαν ανάμεσα στα έτη και σε εθνικό επίπεδο για τις δημογραφικές μεταβλητές του φύλου και της ηλικίας κυρίως από ό,τι στις κοινωνικές μεταβλητές της οικογενειακής κατάστασης και του εκπαιδευτικού επιπέδου. Επιπλέον, η εφαρμογή των δύο εναλλακτικών ορισμών στα δεδομένα της EU-LFS είχε ως αποτέλεσμα την αύξηση του επίσημου ποσοστού ανεργίας σε όλες τις χώρες. Αξιοσημείωτη ήταν η αύξηση στο Βέλγιο, την Ουγγαρία, την Ιρλανδία, την Ιταλία αλλά ιδιαίτερα την Ρουμανία. Σε όλες τις χώρες, το ποσοστό ανεργίας αυξήθηκε όταν εφαρμόστηκε η μέτρηση του αυτοπροσδιορισμού, εκτός από την περίπτωση της Ολλανδίας. Η αύξηση που προέκυψε ήταν υψηλότερη στις περιπτώσεις της Βουλγαρίας, της Ουγγαρίας, της Ιταλίας και της Πορτογαλίας. Τα αποτελέσματα αναφέρονται για την ηλικιακή ομάδα 15-74 ετών, ώστε να θεμελιώνεται η συγκρισιμότητά τους με τον συμβατικό ορισμό του ILO. Αυτή η μεθοδολογική μελέτη συμβάλλει στην έρευνα για τη μέτρηση της ανεργίας, αναδεικνύοντας τη σημασία των ορισμών των μετρήσεων και την πολυπλοκότητα της ταξινόμησης βασικών μεταβλητών που χρησιμοποιούνται στην κοινωνική έρευνα.