Μια εμπειρική διερεύνηση των σχέσεων της αυθεντικότητας, υπαρξιακής σκέψης και εμπιστοσύνης στα πλαίσια της θεωρίας της αυθεντικής ηγεσίας

Abstract

[…] Ο σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να εξετάσει εμπειρικά την όλη διαδικασία της αυθεντικής ηγεσίας (δηλαδή προϋποθέσεις ανάδυσης, μεσολαβητές, και αποτελέσματα) για πρώτη φορά σε επίπεδο διδακτορικού με δεδομένα που προέρχονται από μεσαίες και μεγάλες ελληνικές επιχειρήσεις. Κεντρική θέση αυτής της διατριβής είναι ότι ενώ ο εαυτός είναι βασικό σημείο αναφοράς για την αξιολόγηση και απόδοση αυθεντικότητας, δεν είναι το μόνο, και ενδεχομένως το πιο σημαντικό σημείο αναφοράς για την αυθεντική ηγεσία (Algera & Lips-Wiersma, 2012). Η αυθεντικότητα δεν είναι μόνο μια παραδοχή που αφορά στο να είναι κάποιος αληθινός προς τον εαυτό του, αλλά επίσης να είναι και ο εαυτός του στις σχέσεις του με τους άλλους (Eagly, 2005; Erickson, 1995), ενώ εμπεριέχει και τη σχέση του εαυτού με τον κόσμο (Terry, 1993b). Παρόλο που η θεωρία της αυθεντικής ηγεσίας αναγνωρίζει τη σχεσιακή φύση της αυθεντικότητας, επικεντρώνεται κυρίως στις έννοιες της αυτοεπίγνωσης, της ανάπτυξης του εαυτού και της αυτορρύθμισης. Σε αυτή την εργασία, διερευνούμε την ιδέα της υπαρξιακής αυθεντικότητας θεωρώντας ότι εξυπηρετεί καλύτερα τους στόχους της θεωρίας της αυθεντικής ηγεσίας. Συγκεκριμένα, με αφορμή τις απόψεις των υπαρξιστών φιλοσόφων, οι οποίοι εκτενώς ασχολήθηκαν με το ζήτημα, η αυθεντικότητα γίνονται κατανοητή ως ένας τρόπος που διαχωρίζει τον μη συνειδητό τρόπο ζωής από εκείνον που βασίζεται στην επίγνωση και τη συνειδητή επιλογή. […]