Προοπτική τυχαιοποιημένη συγκριτική μελέτη της οστεοσυνθέσεως διατροχαντηρίων καταγμάτων με ενδομυελικό ήλο G3 έναντι ολισθαίνοντος ήλου - πλακάς ΑΜΒΙ

Abstract

Purpose The purpose of this prospective randomised trial wasto assess whether an intramedullary nail is superior to a slidinghip screw in the treatment of multifragmentary intertrochantericfracturesMethods Eighty patients with a 31-A2.2 or A2.3Arbeitsgemeinschaft für Osteosynthesefragen/OrthopaedicTrauma Association (AO/OTA) intertrochanteric fracturewere randomly allocated to fixation with either the Gammanail or the AMBI sliding hip screw device.Results All patients were followed up at one, three, six and12 months postoperatively, except for nine who died. Therewas no statistical difference in Parker mobility score betweengroups. The Gamma nail group had significantly higherBarthel Index and EuroQol-5D (EQ-5D) scores than theAMBI group at 12 months. At the same time, the EQ-5Dscore had returned to its pre-operative values in the Gammanail group but not in the AMBI group. There were no differencesin mortality, radiation time and hospital stay. Durationof the operation, incision length and hip pain occurrence weresignificantly less in the Gamma nail group.

Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να διερευνηθεί το κατά πόσο η ενδομυελική ήλωση με Gamma nail υπερτερεί της οστεοσυνθέσεως με ολισθαίνοντα ήλο-πλάκα σε ασταθή διατροχαντήρια κατάγματα τύπου 31 Α2.2 και Α2.3 κατά ΑΟ-ΟΤΑ, όπως αυτό μπορεί να εκτιμηθεί από τη διατήρηση της ανατομικής του ισχίου, την πώρωση, την λειτουργική αποκατάσταση, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής και τις επιπλοκές. Στη διεθνή βιβλιογραφία δεν υπάρχει συγκριτική τυχαιοποιημένη μελέτη που να διευκρινίζει την ενδεδειγμένη αντιμετώπιση αυτής της ιδιαίτερης κατηγορίας διατροχαντηρίων καταγμάτων.Το πρωτόκολλο αξιολόγησης συμπληρωνόταν από τον ασθενή μετά την επαφή με τον χειρουργό σε διάστημα 1, 3, 6 και 12 μηνών μετά την ημερομηνία της επέμβασης.H ενδομυελική ήλωση αποδείχθηκε ανώτερη της συσκευής ολισθαίνοντα ήλου-πλάκας στη διατήρηση της ανατομικής του ισχίου, στον βαθμό λειτουργικής αποκατάστασης και στην βελτίωση της ποιότητας ζωής. Οι δύο μέθοδοι αποδείχθηκαν ισότιμες στην πώρωση των καταγμάτων και στην εμφάνιση επιπλοκών. Η παρούσα μελέτη επιβεβαιώνει το γεγονός ότι η συσκευή ολισθαίνοντα ήλου-πλάκας αποτυγχάνει σπάνια ακόμα και στην περίπτωση των ασταθών διατροχαντηρίων καταγμάτων των υποκατηγοριών 31-Α2.2 και Α2.3, όπως είναι φανερό από την απουσία cut-outs και επανεπεμβάσεων.