Αποτελεσματικότητα της μειωμένης δόσης θρομβόλυσης σε συνδυασμό με αντιθρομβωτική αγωγή σε πειραματικό μοντέλο πρόκλησης θρόμβου

Abstract

Background: We tested the hypothesis that low dose tenecteplase, a recombinant fibrin-specific plasminogen activator can induce efficient thrombolysis even in lower doses than the hitherto indicated, compared to full-dose thrombolytic therapy for ST-segment myocardial infarction.Methods: Farm pigs (30-35kg, n=15) were imposed in a clinically relevant model of thrombosis. We used both the common carotid arteries and the left anterior descending artery below the first diagonal. The vessels were initially externally injured (application of pressure by forceps) followed by an appropriate for the vessel dose of thrombin (100IU for the LAD and 190 IU for CA). Occluding thrombi was achieved in 80% for the LAD and 57% for the CA. Ten minutes post occlusion the animals were allocated under continuous electrocardiogram and ultrasonic flow meter monitoring to one of the following groups: Group A) half-dose tenecteplase (2000IU); Group B) Full dose tenecteplase (5000IU); Group C) saline only. All animals received 60IU heparin and antiplatelet agents. The follow-up was 120 minutes post therapy administration.Results: Sixty minutes after lytic drug administration recanalization occurred in 58% of the occluded arteries in Group A, in 85% in Group B and in 20% in Group C (P=0.028). Both tenecteplase regimens were effective for treating carotid artery thrombosis (71% Group A vs 75% in Group B vs 33% in Group C, P=0.286), but low dose was significantly less effective in reestablishing flow in proximally occluded LADs (25 % in Group A vs 100% in Group B vs 0% in Group C, P=0.015). All vessels with restored flow at 60 minutes remained patent at least for 1hr. In Group A, at 60 minutes after tenecteplase administration, flow velocity in LAD reached 30% of the baseline value and 45% in carotids, while in Group B flow was 160% and 55% respectively, suggesting restoration of larger lumen diameter in the treated vessels. Post reperfusion ventricular arrhythmias that required treatment occurred equally in all groups. No differences in hemodynamic or blood coagulation tested parameters were observed between the groups.Conclusions: The arterial thrombosis model developed in the current study appears clinically relevant and useful for testing the efficacy of different thrombolytic regimens. Our data demonstrate that low dose tenecteplase can be successfully used for treating thrombosis of larger diameter vessels, such as the carotids, but appears inadequate for treating LAD thrombotic occlusions.

ΣΚΟΠΟΣ: Η χρήση της θρομβόλυσης σήμερα σε ασθενείς με οξύ έμφραγμα του μυοκαρδίου και ανάσπαση του ST διαστήματος, υποθάλπεται από τις αιμορραγικές της επιπλοκές. Σκοπός της μελέτης μας ήταν σε πειραματικό μοντέλο πρόκλησης αρτηριακού θρόμβου να διερευνήσουμε αν η μικρότερη δόση τενεκτεπλάσης θα μπορούσε με λιγότερες αιμορραγικές επιπλοκές να επιφέρει το ίδιο αποτέλεσμα με την πλήρη δόση.ΜΕΘΟΔΟΣ: Σε 15 χοίρους βάρους 30-35kg προκλήθηκε αρχικά εξωτερικός τραυματισμός των κοινών καρωτίδων (CA) και του προσθίου κατιόντα (LAD) με τη βοήθεια λαβίδας. Ακολούθησε έγχυση ποσότητας θρομβίνης ανάλογης με το αγγείο (100 IU για τον LAD και 190 IU για την CA) στο σημείο τραυματισμού. Η αποτελεσματικότητα της μεθόδου να προκαλέσει θρόμβο άγγιξε το 73% για τις καρωτίδες και το 87% για τον πρόσθιο κατιόντα. 10 λεπτά μετά τη θρόμβωση των αγγείων χορηγούνταν 2000 IU τενεκτεπλάσης (Group A, n=5) ή 5000IU τενεκτεπλάσης (Group B,n=5) ή μόνο φυσιολογικός ορός (Group C, n=5) μέσω της έσω σφαγίτιδας φλέβας. Όλα τα ζώα έλαβαν 60IU/kg ηπαρίνη και αντιαιμοπεταλιακά.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: 60 λεπτά μετά τη χορήγηση της θρομβόλυσης παρατηρήθηκε ροή στο 58% των θρομβομένων αγγείων στο Group A, στο 85% στο Group Β και στο 20% στο Group C (P=0.028). Και οι δύο δόσεις τενεκτεπλάσης ήταν αποτελεσματικές όσον αφορά τη βατότητα των καρωτίδων (71% Group A vs 75% στο Group B vs 33% στο Group C, P=0.286), αλλά η μικρή δόση αποδείχτηκε λιγότερο αποτελεσματική όσον αφορά τη βατότητα του προσθίου κατιόντα (25 % στο Group A vs 100% στο Group B vs 0% στο Group C, P=0.015). Πιο συγκεκριμένα στο Group A η ροή στο LAD ήταν 30% της αρχικής και στις καρωτίδες 45% της αρχικής, ενώ στο Group Β 160% και 55% αντίστοιχα. Όλα τα αγγεία παρέμειναν βατά έως και 120 λεπτά μετά τη θρομβόλυση. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η μικρή δόση θρομβόλυσης αποδείχτηκε αποτελεσματική για την αντιμετώπιση θρόμβων αγγείων μεγάλης διαμέτρου όπως οι καρωτίδες αλλά όχι για αγγεία διαμέτρου όπως ο πρόσθιος κατιόντας.