Δυνητικά πεδία της συνύπαρξης των ανθρώπων στο χώρο: τα άυλα όρια του χώρου και η κοινωνική τους λειτουργία

Abstract

This study examines if and to what extend specific spatial configurations create intangible limits between people. More specifically, it examines the potential of communication between two or more people concerning three distinct but overlapping perceptional fields: vision, hearing and kinetic accessibility. These fields distend or contract perceptual and social distances, thus giving a specific interpretation to the social content of architecture. Geometry and scale of space define, in a small but noticeable degree, the conditions of people coexistence: the fields of potential interaction of people in space.

Η μελέτη εξετάζει αν και κατά πόσο συγκεκριμένες χωρικές διατάξεις δημιουργούν άυλα όρια ανάμεσα στους ανθρώπους. Πιο συγκεκριμένα, διερευνάται η δυνατότητα επικοινωνίας ανάμεσα σε δύο ή περισσότερους ανθρώπους ως προς τρία διακριτά αλλά συνδυαζόμενα αντιληπτικά πεδία που αφορούν την οπτική επαφή, την ακουστική αντίληψη και την κινητική προσπελασιμότητα. Τα πεδία αυτά συστέλλουν και διαστέλλουν τις αντιληπτικές και κοινωνικές αποστάσεις δίνοντας μια ιδιαίτερη ερμηνεία στο κοινωνικό περιεχόμενο της αρχιτεκτονικής. Η γεωμετρία και η κλίμακα του χώρου καθορίζουν σε ένα μικρό αλλά αισθητό βαθμό τις συνθήκες συνύπαρξης των ανθρώπων: Τα δυνητικά πεδία της συνύπαρξης των ανθρώπων στον χώρο.