Συγκριτική αξιολόγηση ενδοϋαλοειδικού εμφυτεύματος δεξαμεθαζόνης 700mg (ozurdex) έναντι συμβατικής έγχυσης τριαμσινολόνης (volon) 4 mg σε ασθενείς με μετεγχειρητικό οίδημα της ωχράς κηλίδας

Abstract

Aim: To evaluate the efficacy of the treatment with intravitreal triamcinolone acetonide or dexamethasone intravitreal implant in patients with postoperative cystoid macular edema (PCME).Materials and methods: Thirty eyes of 29 patients with PCME were randomized into two groups: one group initially received an injection of 4 mg triamcinolone; retreatment after 3 months was dependent on functional and anatomic outcome in a PRN regimen. The second group received a single injection of the dexamethasone intravitreal implant (Ozurdex). Patients were followed for 6 months. The main outcomes were best-corrected visual acuity (BCVA) and central millimeter retinal thickness (CMMT).Results: Mean BCVA improved significantly in both groups at 3 months (p ≤ 0.05) and 6 months (p ≤ 0.05) after treatment. There was no statistically significant difference between the two groups in visual acuity improvement at 3 months (p > 0.05) or 6 months (p > 0.05). Mean CMMT of both groups also decreased significantly after treatment at 3 and 6 months (both p ≤ 0.05) and the reduction was significantly superior in the triamcinolone group compared to ozurdex group at 1 week and 6 months (p ≤ 0.05). All cases with intraocular hypertension were managed with IOP-lowering medication and no surgery was required during the study. One patient was excluded because of endophthalmitis in the triamcinolone group.Conclusion: Intravitreal triamcinolone and dexamethasone implant are both equally effective in increasing visual acuity in patients with PCME at a 6-month follow-up. However, macular edema seems to respond more rapidly with intravitreal triamcinolone, and 3-monthly repetitive injections maintain the reduction in retinal thickness better than a single dexamethasone implant at the first 6 months of follow-up period.

Σκοπός: Η αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας με ενδοϋαλοειδικο εμφύτευμα δεξαμεθαζόνης (OZURDEX) έναντι συμβατικής ενδοϋαλοειδικής έγχυσης τριαμσινολόνης (Volon A) σε ασθενείς μετεγχειρητικό κυστοειδές οίδημα της ωχράς (MΚΟΩ).Μέθοδοι: Τριάντα ασθενείς με MΚΟΩ χωριστήκαν τυχαία σε δύο ομάδες: η πρώτη ομάδα έλαβε ως θεραπεία ενδοϋαλοειδική έγχυση 4mg τριαμσινολόνης; επαναληπτική θεραπεία πραγματοποιήθηκε ανά τρίμηνο, βασιζόμενη σε λειτουργικά και ανατομικά κριτήρια με βαση pro re nata πρωτόκολλο. Η δεύτερη ομάδα έλαβε ως θεραπεία ένα ενδοϋαλοειδικό εμφύτευμα δεξαμεθαζόνης. Οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για διάστημα έξι μηνών. Τα κύρια συμπεράσματα αφορούσαν τη μέση βέλτιστα διορθωμένη οπτική οξύτητα (BCVA) και το κεντρικό πάχους αμφιβληστροειδούς (ΚΠΑ).Αποτελέσματα: Η μέση BCVA βελτιώθηκε στατιστικά σημαντικά και στις δυο ομάδες στους 3 μήνες (p≤0.05) και τους 6 μήνες (p≤0.05) παρακολούθησης μετά την αρχική θεραπεία. Δεν υπήρχε καμιά στατιστικά σημαντική διάφορα αναφορικά με τη βελτίωση της BCVA ανάμεσα στις δυο ομάδες στους 3 (p>0.05) ή τους 6 μήνες (p>0.05). Το μέσο πάχος του κεντρικού βοθρίου (central millimetre thickness) μειώθηκε στατιστικά σημαντικά και στις δυο ομάδες στους 3 και 6 μήνες μετά την αρχική θεραπεία (p≤0.05). Η μείωση αυτή ήταν στατιστικά σημαντικότερη στην ομάδα της ενδοϋαλοειδικής έγχυσης τριαμσινολόνης συγκρινόμενη με την ομάδα που έλαβε ως θεραπεία ενδοϋαλοειδικό εμφύτευμα δεξαμεθαζόνης μια εβδομάδα και έξι μήνες μετά την αρχική θεραπεία (p≤0.05). Όλες οι περιπτώσεις αυξημένης ενδοφθάλμιας πίεσης ήταν παροδικές και αντιμετωπιστήκαν με συντηρητική θεραπεία χωρίς την ανάγκη χειρουργικής επέμβασης. Ένας ασθενής στην ομάδα τριαμσινολόνης αποκλείστηκε από τη μελέτη λόγω ενδοφθαλμίτιδας 5 μέρες μετά την αρχική θεραπεία.Συμπέρασμα: Η ενδοϋαλοειδική έγχυση τριαμσινολόνης και το εμφύτευμα δεξαμεθαζόνης ήταν το ίδιο αποτελεσματικά όσον αφορα στη βελτίωση της οπτικής οξύτητας σε ασθενείς με MΚΟΩ στο διάστημα παρακολούθησης των 6 μηνών. Παρ' όλα αυτά, το οίδημα της ωχράς φαίνεται να αντιδρά ταχύτερα στην ενδοϋαλοειδικη έγχυση τριαμσινολόνης ενώ τριμηνιαίες επαναλαμβανόμενες ενέσεις διατηρούν τη μείωση του οιδήματος καλύτερα από ένα μόνο εμφύτευμα δεξαμεθαζόνης σε διάστημα 6 μηνών.