Η πολυδιάστατη μάθηση ως παράγοντας μετασχηματισμού στους ενηλίκους

Abstract

The subject of the thesis in hand is looking into the assessment of art and aesthetic experience as teaching methods when utilized in a teaching environment that fulfills the terms of practicing the Multidimensional Learning. More specifically, the possibility of applying the theory of Multidimensional Learning in Adult Education – especially on trainees in Second Chance Scools (SCS) – using as teaching tools experiential techniques leveraging Art. During researching progress there were used techniques such as educational drama, role playing, observation of works of art, simulation e.t.c and it was studied the degree of enhancing critical thinking and also the ability of the trainees of taking action, which will result to the Transforming of their beliefs, maintaining whatever change caused, after the end of the educational intervention and in the long term, upgrading at the same time the level of empathy of the trainees. As approaching method it was used the “action-research” while during the research, a group of trainees in SCS was observed for a year and the observation was repeated the year after (totally two years).The quality procession of the findings has verified the main assumptions of the research and, although the conclusions that were derived could not be generalized, nevertheless they can contribute to the use of teaching techniques that utilize art as teaching tool. But most of all, these conclusions could become a strong motive for similar researching attempts that concern the field of adult education, improving the quality and the efficiency of teaching techniques that are used today.

Η παρούσα διατριβή έχει ως αντικείμενο να διερευνήσει τη χρήση της τέχνης και της αισθητικής εμπειρίας ως διδακτικές πρακτικές, όταν αξιοποιούνται σε ένα περιβάλλον που πληροί τους όρους για να εφαρμοστεί η Πολυδιάστατη Μάθηση. Πιο συγκεκριμένα, εξετάζεται η δυνατότητα εφαρμογής της θεωρίας της Πολυδιάστατης Μάθησης στην εκπαίδευση των ενηλίκων -ιδιαίτερα των εκπαιδευομένων των Σχολείων Δεύτερης Ευκαιρίας (ΣΔΕ)- έχοντας ως διδακτικό εργαλείο βιωματικές τεχνικές που αξιοποιούν την τέχνη. Κατά την ερευνητική διαδικασία χρησιμοποιήθηκαν τεχνικές όπως το εκπαιδευτικό δράμα, το παιχνίδι ρόλων, η παρατήρηση έργων τέχνης, η προσομοίωση κ.τ.λ. και μελετήθηκε το κατά πόσο μπορούν αυτές να ενισχύσουν τον κριτικό στοχασμό και την ικανότητα ανάληψης δράσης των εκπαιδευομένων, με τελικό αποτέλεσμα το Μετασχηματισμό των πεποιθήσεών τους, διατηρώντας την όποια αλλαγή μετά το πέρας της εκπαιδευτικής παρέμβασης και σε βάθος χρόνου, βελτιώνοντας παράλληλα το επίπεδο ενσυναίσθησης των συμμετεχόντων. Ως τρόπος προσέγγισης εφαρμόσθηκε η μέθοδος που εντάσσεται στο πλαίσιο του πεδίου της «έρευνας δράσης», ενώ κατά τη διάρκεια της έρευνας παρατηρήθηκε ομάδα εκπαιδευομένων σε ΣΔΕ για διάστημα ενός έτους και επαναληπτικά μετά από ακόμα ένα έτος (συνολικά 2 έτη).Η ποιοτική επεξεργασία των ευρημάτων της έρευνας επιβεβαίωσε τις υποθέσεις εργασίας και παρότι τα συμπεράσματα που προέκυψαν δεν είναι γενικεύσιμα, μπορούν ωστόσο να συνεισφέρουν στη χρήση των διδακτικών τεχνικών που αξιοποιούν την τέχνη ως διδακτικό εργαλείο. Κυρίως όμως μπορεί να αποτελέσουν έναυσμα για παρεμφερείς ερευνητικές απόπειρες που αφορούν το πεδίο της εκπαίδευσης ενηλίκων, βελτιώνοντας την ποιότητα και την αποτελεσματικότητα των διδακτικών τεχνικών που χρησιμοποιούνται σήμερα.