Η μελέτη των μεταβολών που επάγονται απο τους νεότερους φαρμακευτικούς παράγοντες στα πλασματοκύτταρα και στο μικροπεριβάλλον των ασθενών με πολλαπλούν μυέλωμα και η συσχέτιση τους με κλινικά δεδομένα

Abstract

Purpose: Maximizing the response rate to first-line therapy in multiple myeloma (MM) is important because it leads to improved outcome. Gene-expression studies have identified prognostic gene sets in patients receiving bortezomib. Comparison of the lists of genes derived from two gene-expression-based models showed that they overlap in three genes — PSMD4, BIRC5, KIAA1754. An unanswered question is whether early gene-expression changes can be used as predictors for the response. We aimed to examine the predictive value of gene-expression changes for the response after bortezomib. Methods: We prospectively assessed the relation between early PSMD4, BIRC5, and KIAA1754 gene-expression changes (before therapy and one week later) and the response rate after bortezomib-based therapy in 25 patients with newly-diagnosed MM. Gene expression was studied by RT-PCR; changes were recorded as upregulation, downregulation, or no-change. Results: Whereas traditional prognostic factors were not predictive for the response, we found that early BIRC5 and KIAA1754 gene-expression changes were significantly associated with the response (p=0.001 and p<0.001, respectively). PSMD4 was not predictive. KIAA1754 upregulation was linked to CR/VGPR; BIRC5 upregulation was linked to SD or PD. We also observed that BIRC5 upregulation was associated with inferior PFS. Conclusions: Our results suggest that BIRC5 and KIAA1754 gene-expression changes may predict the response to bortezomib-based therapy. These data may have relevance for the stratification and early adaptation of first-line treatment in MM.

ΣΚΟΠΟΣ: Η μεγιστοποίηση της ποιότητας ανταπόκρισης στην 1η γραμμή θεραπείας στο πολλαπλούν μυέλωμα (ΠΜ) αποτελεί σημαντικό προγνωστικό παράγοντα διότι σχετίζεται με βελτίωση της επιβίωσης. Υποθέσαμε ότι μοριακές μεταβολές στα πλασματοκύτταρα μετά από θεραπεία με βορτεζομίμπη μπορεί να αποτελούν προγνωστικούς βιοδείκτες. ΜΕΘΟΔΟΙ: Μελετήσαμε προοπτικά τις μεταβολές της έκφρασης των γονιδίων PSMD4, BIRC5/Survivin, KIAA1754 που επάγονται από τη βορτεζομίμπη σε 25 ασθενείς με νεοδιεγνωσμένο ΠΜ. Η επιλογή βασίστηκε σε προηγούμενες μελέτες. 19 ασθενείς έλαβαν βορτεζομίμπη-δεξαμεθαζόνη και 6 έλαβαν MPV. Συλλογή πλασματοκυττάρων πραγματοποιήθηκε στη διάγνωση και την 7η ημέρα. Η μελέτη γονιδιακής έκφρασης έγινε με RT-PCR και οι μεταβολές καταγράφηκαν ως αύξηση (Αυξ), ελάττωση (Ελ) ή έλλειψη μεταβολής (Μη Μετ). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: VGPR/CR πέτυχαν 26.6%, PR 50% και SD/PD 23.4% των ασθενών. Οι μεταβολές των BIRC5 (P=0.001) και KIAA1754 (P<0.001) σχετίστηκαν με την ποιότητα της ανταπόκρισης, ενώ η μεταβολή του PSMD4 (P=0.132) δεν ήταν σημαντική. Η αύξηση τoυ KIAA1754 σχετίστηκε με VGPR/CR, ενώ η ελάττωση του BIRC5 σχετίστηκε με φτωχή ανταπόκριση. Οι ασθενείς που πέτυχαν VGPR/CR είχαν τους συνδυασμούς ΒIRC5/KIAA1754: Ελ/Αυξ ή Μη Μετ/Αυξ, ενώ αυτοί με SD/PD είχαν: Αυξ/Ελ, Μη Μετ/Ελ, Αυξ/Μη Μετ. Οι ασθενείς με PR είχαν παράλληλη μεταβολή. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Οι πρώιμες μεταβολές των BIRC5 και ΚΙΑΑ1752 σχετίζονται με την ποιότητα ανταπόκρισης στη βορτεζομίμπη. Τα αποτελέσματα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν ως μέρος μιας στρατηγικής διαστρωμάτωσης και έγκαιρης προσαρμογής της θεραπείας 1ης γραμμής.