Συγκριτική μελέτη μεθόδων φυσικοθεραπευτικής παρέμβασης του επώδυνου ώμου των κολυμβητών στην παιδική και εφηβική ηλικία

Abstract

Shoulder is the more complex and complicated joint of human body due to its structure and functional elements. In swimming, almost all drive power is produced by the upper limbs. This results in the performance of complex movements made by the shoulder, which is submitted to continuous and overload. That often leads to injuries. Pre-adolescent swimmers, due to their small biological age, lack of swimming experience, and wrong motor patterns, and adolescents, due to intense training and competitive obligations are often subject to shoulder injuries. The aim of the present study was to investigate, test and compare the effectiveness of two different therapeutical interventions for the injured shoulder of children and adolescent swimmers. In the study, 61 adolescent swimmers with a prescription of an injured shoulder participated. Participants were divided into two groups. For the first group (N=32) we applied classical therapeutic massage, therapeutic muscular strength, and special program of kinisiotherapy. For the second one (N = 29) applied classical therapeutic massage. A pre- and post- intervention measurements of range of motion and muscular strength of the shoulder and muscular strength of the hand were performed. In addition, perception of pain and the athletes’ mood were measured. SPSS 19 was used for the statistical analyses of the study. Descriptive statistics were use to investigate the participants’ descriptive characteristics. The repeated measures analysis of variance (2 groups Χ 2 measurements) was used to test for the study’s hypotheses. The results of the analyses indicated statistical significant differences between the two groups. More specifically, in the first group participants showed higher range of motion, muscular strength on the shoulder and on mood compared to participants in the second group. On the other hand, no differences were found for the muscular strength of the hand. However, both groups showed differences from pre- to post-intervention. The results imply that the application of the therapeutical intervention on adolescent swimmers with an injured shoulder improved the range of motion, muscular strength of shoulder and mood. Hence, this therapeutical intervention is suggested for swimmers injured on the shoulder or any other part of the body, and athletes from various sports.

Η άρθρωση του ώμου είναι μία σύνθετη και πολύπλοκη άρθρωση του ανθρώπινου σώματος, λόγω της δομής και των λειτουργικών στοιχείων που την αποτελούν. Στο άθλημα της κολύμβησης ένα σημαντικό μέρος της προωθητικής δύναμης προέρχεται από τα άνω άκρα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η άρθρωση του ώμου να εκτελεί σύνθετες κινήσεις και να υποβάλλεται σε συνεχείς και επίπονες καταπονήσεις που, συχνά, οδηγούν σε τραυματισμούς. Τα παιδιά και οι έφηβοι κολυμβητές είναι επιρρεπείς σε αυτές τις κακώσεις. Τα παιδιά λόγω της μικρής βιολογικής τους ηλικίας, της απειρίας στο άθλημα και των πιθανών λαθεμένων κινητικών προτύπων εκτέλεσης της τεχνικής της κολύμβησης. Ενώ οι έφηβοι λόγω της εντατικής και επιβαρυμένης προπόνησης προκειμένου να ανταποκριθούν στις αγωνιστικές τους υποχρεώσεις σε επίπεδο πρωταθλητισμού συχνά εμφανίζουν υψηλό δείκτη κακώσεων στην άρθρωση του ώμου. Σκοπός της παρούσας έρευνα ήταν να διερευνήσει να εξετάσει και να συγκρίνει την αποτελεσματικότητα δύο διαφορετικών φυσικοθεραπευτικών προγραμμάτων παρέμβασης για τον επώδυνο ώμο των παιδιών και εφήβων κολυμβητών προκειμένου να διαπιστωθεί πιο από τα δύο είναι πιο αποτελεσματικό. Επίσης, να διερευνήσει την πραγματοποίηση ενός αριθμού συνεδριών που θα έχει ως κύριο στόχο την ταχύτερη λειτουργική αποκατάσταση των παιδιών και εφήβων κολυμβητών με επώδυνο ώμο, εξασφαλίζοντας καλύτερη ψυχολογία και συγχρόνως πιθανά οικονομικά οφέλη. Στην έρευνα έλαβαν μέρος εξήντα ένα (n= 61) παιδιά και έφηβοι κολυμβητές, με ιατρική γνωμάτευση επώδυνου ώμου. Οι συμμετέχοντες κατανεμήθηκαν σε δύο ομάδες, την πρώτη (Α΄) ομάδα την αποτελούσαν 32 άτομα (n=32) και εφαρμόσθηκαν κλασική θεραπευτική μάλαξη, θεραπευτικές μυϊκές διατάσεις και ειδική κινησιοθεραπεία και τη δεύτερη (Β΄) ομάδα την αποτελούσαν 29 άτομα (n=29) και εφαρμόσθηκε κλασική θεραπευτική μάλαξη. Στις δύο ομάδες έγιναν δύο μετρήσεις (αρχική και τελική) με μεσοδιάστημα έξι (6) εβδομάδων. Στο ενδιάμεσο διάστημα εφαρμόσθηκε η θεραπευτική παρέμβαση. Πριν από την έναρξη της παρέμβασης έγινε η πρώτη μέτρηση και μετά τη λήξη της έγινε η δεύτερη. Οι μετρήσεις αφορούσαν το εύρος κίνησης και τη μυϊκή δύναμη των μυών της άρθρωσης του ώμου, τη μυϊκή δύναμη των καμπτήρων μυών της άκρας χείρας του σύστοιχου άνω άκρου με τον τραυματισμένο ώμο. Επίσης, αξιολογήθηκε με πιστοποιημένα ερωτηματολόγια η εκτίμηση του πόνου στην άρθρωση καθώς και η ψυχική διάθεση του κολυμβητή. Για τη στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκε το SPSS 19. Δείκτες περιγραφικής στατιστικής χρησιμοποιήθηκαν για την εξέταση των περιγραφικών χαρακτηριστικών του δείγματος. Για την εξέταση των υποθέσεων της έρευνας εφαρμόσθηκε η ανάλυση διακύμανσης με επαναλαμβανόμενες μετρήσεις στον παράγοντα του χρόνου (2 ομάδες Χ 2 μετρήσεις). Από τα αποτελέσματα γίνεται εμφανές ότι οι συμμετέχοντες στην πρώτη ομάδα εμφανίζουν στατιστικά σημαντικές διαφορές σε σχέση με τη δεύτερη ομάδα. Συγκεκριμένα, εμφανίζεται αύξηση του εύρους κίνησης και της μυϊκής δύναμης των μυών της ωμοβραχιόνιας άρθρωσης καθώς και αύξηση των ψυχολογικών παραμέτρων. Αντιθέτως, δεν υπήρξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές ανάμεσα στις δύο ομάδες, στον παράγοντα του πόνου και της μυϊκής δύναμης των καμπτήρων μυών της άκρας χείρας του σύστοιχου άνω άκρου με τον τραυματισμένο ώμο. Εντούτοις, υπήρξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές σε αυτές τις παραμέτρους ανάμεσα στην αρχική και τελική μέτρηση εντός των ομάδων. Η εφαρμογή της κλασικής θεραπευτικής μάλαξης, των θεραπευτικών μυϊκών διατάσεων και της ειδικής κινησιοθεραπείας στους παίδες και έφηβους κολυμβητές με τραυματισμό στην άρθρωση του ώμου, αυξάνει το εύρος κίνησης και τη μυϊκή δύναμη της άρθρωσης, αυξάνει τις ψυχολογικές παραμέτρους της σωματικής, ψυχικής κατάστασης, της έντασης και της ικανότητας και συμβάλλει στην αναλγησία. Επίσης, το ίδιο φυσικοθεραπευτικό πρωτόκολλο προτείνεται σε τραυματισμούς της άρθρωσης του ώμου σε κολυμβητές μεγαλύτερης ηλικίας καθώς, και σε τραυματισμούς άλλων περιοχών του σώματος σε διαφορετικά αθλήματα.