Αντιμετώπιση των φλεβικών αμφιβληστροειδικών αποφράξεων με αντιαγγειογενετικούς (αντι-VEGF) παράγοντες

Abstract

This retrospective, randomized, comparative study included 62 patients with cystoid macular edema due to branch retinal vein occlusion (BRVO). The patients were treated with either grid laser photocoagulation therapy or intravitreal (I/V) Ranibizumab 0.5 mg injection (initially one monthly for a period of 3 months and more injections according to need thereafter). We compared the efficiency and safety results of the two therapies at 12 months. Moreover, we evaluated the differences in the development of collateral vessels in both groups. Before treatment patients received a complete ophthalmic examination, including BCVA, fundus examination, optical coherence tomography, fundus color photography, and fundus fluorescein angiography (FA). This same protocol of examination was repeated in every visit after treatment, except FA that was only repeated every 3 months. The detection of the collateral vessels was done by two experienced examiners based on the analysis of the early phase of the FA.We noticed the following:•Both therapies have good functional and anatomical results, regarding the macular edema.•The improvement is apparent at the first trimester of treatment.•The repeated RNB I/V injections are more functionally effective than Argon grid laser photocoagulation during the first gear follow up. The difference in the final BCVA between the two groups was statistically significant.•The mean required intravitreal Ranibizumab injections was 7 at the end of 1 year follow up. •Collaterals developed in both groups. There was no statistically significant difference between the two groups in the mean number of patients that developed collaterals, as well as in the meantime at which collaterals developed during the follow-up.

Στην παρούσα εργασία μελετήσαμε προοπτικά και τυχαιοποιημένα 62 ασθενείς με κυστεοειδές οίδημα της ωχράς κηλίδας, λόγω κλαδικής αμφιβληστροειδικής φλεβικής απόφραξης, οι οποίοι αντιμετωπίσθηκαν θεραπευτικά με laser φωτοπηξία δίκην δικτύου στην περιοχή της ωχράς ή με ενδοϋαλοειδική έγχυση Ranibizumab 0,5 mg. Σκοπός ήταν η σύγκριση των δύο θεραπευτικών προσεγγίσεων από πλευράς αποτελεσματικότητας και ασφάλειας, καθώς και η επίδρασή τους στην ανάπτυξη της παράπλευρης κυκλοφορίας. Ο χρόνος παρακολούθησης ήταν 1 έτος. Εξήχθησαν τα παρακάτω συμπεράσματα: 1. Αμφότερες οι αγωγές έχουν θετικά, λειτουργικά και ανατομικά, αποτελέσματα στην αντιμετώπιση του οιδήματος της ωχράς. 2. Τα θετικά αποτελέσματα εμφανίζονται πρώιμα ( από το 1ο τρίμηνο της θεραπείας). 3. Η μελέτη μας είναι η 2η διεθνώς, η οποία συγκρίνει την αποτελεσματικότητα των δύο αυτών θεραπευτικών προσεγγίσεων. Ωστόσο, πλεονεκτεί της πρώτης γιατί περιλαμβάνει περισσότερους ασθενείς, έχει μακρύτερο χρόνο παρακολούθησης και γιατί οι ασθενείς μας μετά τις 3 πρώτες μηνιαίες εγχύσεις δεν ετίθεντο για άλλους 3 μήνες απλώς σε παρακολούθηση, αλλά έκαναν επί 9 μήνες επανάληψη των εγχύσεων «σύμφωνα με τις ανάγκες». 4. Η επαναλαμβανόμενη ενδοϋαλοειδική έγχυση Ranibizumab υπερέχει κατά πολύ, λειτουργικά και ανατομικά, σε αποτελεσματικότητα συγκριτικά με την εφαρμογή των ακτίνων laser, στη διάρκεια του 1ου έτους παρακολούθησης. 5. Ο μέσος όρος των ενδοϋαλοειδικών εγχύσεων Ranibizumab κατά τη διάρκεια του 1ου έτους θεραπείας είναι 7 (3 τους πρώτους 3 μήνες και 4 τους υπόλοιπους 9 μήνες, «σύμφωνα με τις ανάγκες»).6. Οι ενδοϋαλοειδικές εγχύσεις Ranibizumab δεν επηρεάζουν την ανάπτυξη παράπλευρης κυκλοφορίας, αριθμητικά και χρονικά. Το θέμα αυτό εξετάζεται για 1η φορά διεθνώς στη μελέτη μας.