Η δράση της ενδοθηλίνης-1 στο ηλεκτρικό προφίλ και τη διαπερατότητα του σπλαγχνικού περιτοναίου προβάτου

Abstract

The effect of Endothelin-1 (ET-1) on transmesothelial resistance (RTM) of visceral sheep peritoneum was studied by Ussing chamber experiments. ET-1, 10-7 M, BQ-123, (ETA receptor antagonist, 10-6 M), BQ-788 (ETB receptor antagonist, 10-6 M), and their combinations were added on the apical and the basolateral side of the peritoneum. Additionally, Sarafotoxin (10-7Μ) simply and in combination with BQ788(10-6Μ) was added in both apical and basolateral side of the visceral sheep peritoneum.RTM was measured before and serially after addition of substances, and changes were registered as percentage (ΔRTM %). RTM increased within 1 min after addition of ET-1 apically (ΔRTM 63.60 ± 7.46%; P < 0.05) or basolaterally (ΔRTM 85.5 ± 20.86%; P < 0.05). RTM also increased within 1 min after the addition of sarafotoxin (ΔRTM 30.67±5.82, P<0.05) apically or basolaterally (ΔRTM 23.67±2.86, P<0.005). BQ-123 and BQ-788 and their combination significantly reduced (P < 0.05) the effect of ET-1 to a similar degree in all cases. The addition of the BQ788 apically reduced the effect of sarafotoxin.These results clearly indicate that ET-1 and sarafotoxin reduces ionic permeability of the visceral sheep peritoneum in vitro. Furthermore, it is obvious that this inhibitory effect is mediated through both ETA and ETB receptors.In conclusion, ET-1 and endothelin-like peptides have a clear effect on the permeability of the visceral sheep peritoneum.

Η επίδραση της ενδοθηλίνης-1(ΕΤ-1) στη διαμεμβρανική αντίσταση (RTM) του σπλαγχνικού περιτοναίου προβάτου μελετήθηκε με μια σειρά πειραμάτων στο σύστημα μελέτης διαπερατότητας μεμβρανών Ussing. Συγκεκριμένα, ΕΤ-1, (10-7Μ), BQ-123 (ανταγωνιστής των υποδοχέων Α, 10-6Μ), ΒQ-788 (ανταγωνιστής των υποδοχέων Β, 10-6), καθώς και οι μεταξύ τους συνδυασμοί προστέθηκαν τόσο στην κορυφαία όσο και στη βασική μεμβράνη του περιτοναίου. Επιπρόσθετα, σαραφοτοξίνη (10-7 Μ) μόνη της και σε συνδυασμό με τον BQ-788 (10-6Μ) προστέθηκε στην κορυφαία και τη βασική επιφάνεια του σπλαγχνικού περιτοναίου. Η RTM καταμετρήθηκε πριν αλλά και διαδοχικά μετά την προσθήκη των υπό μελέτη ουσιών. Οι αλλαγές στη διαπερατότητα καταγράφησαν ως εκατοστιαιές μεταβολές της RTM (ΔRTM %).H RTM αυξήθηκε μέσα στο πρώτο λεπτό μετα την προσθήκη της ΕΤ-1 τόσο στην κορυφαία επιφάνεια (ΔRTM 63,60 ± 7,46%, P < 0,05) όσο και στη βασική (85,5 ± 20,86%, P < 0,05). Η RTM αυξήθηκε στο πρώτο λεπτό μετά την προσθήκη της σαραφοτοξίνης στην κορυφαία (ΔRTM 30,67±5,82, P<0,05) και βασική επιφάνεια (ΔRTM 23,67±2,86, P<0,05). Οι ανταγωνιστές BQ-123 και BQ-788 και ο συνδιασμός τους μείωσε σημαντικά τη δράση της ΕΤ-1 σε παρόμοιο βαθμό σε όλες τις περιπτώσεις. Τέλος, η προσθήκη του BQ-788 μείωσε σημαντικά τη δράση της σαραφοτοξίνης στην κορυφαία επιφάνεια. Τα παραπάνω αποτελέσματα ξεκάθαρα αποδεικνύουν ότι η ΕΤ-1 και η σαραφοτοξίνη μειώνουν τη διαπερατότητα του σπλαγχνικού περιτοναίου in vitro. Επιπλέον, είναι φανερό ότι η παραπάνω δράση πραγματοποιείται μέσω των υποδοχέων ΕΤΑ και ΕΤΒ. Συμπερασματικά, η ΕΤ-1 και ανάλογα με την ΕΤ-1 πεπτίδια, έχουν σαφή δράση στη διαπερατότητα του σπλαγχνικού περιτοναίου προβάτου.