The interdependence of financial risk and sovereign risk along the business cycle in the Euro Area

Abstract

We develop a dynamic stochastic general equilibrium model to study the role of the interdependence between financial intermediation and sovereign crises for economic activity and policy. The model is a synthesis of the leading, modern approaches in the literature of financial frictions and sovereign default. In particular, we model financial frictions following Bernanke et al. (1999) and we model the event of sovereign default, using the stochastic fiscal limit concept of Bi and Traum (2012). We find that an increase in capital investment risk, (risk shock), results in a considerably deeper recession, when sovereign risk is also present. The recession strongly depends on the government’s countercyclical financial sector rescues policy. An increase in capital investment risk raises government expenditures, which in turn raise debt. The increase in debt increases the probability of government default, which results in higher interest rates on bonds and bank deposits. The higher interest rates, working through the financial accelerator mechanism, further deepen the recession. This result has three policy implications. First, Euro Area policies dealing with failing banks aggravated the recession. Second, although there has been a supranational effort with the creation of the EFSF/ESM to provide loans to sovereigns, as long as there is no direct mechanism for financial sector rescues, Euro Area policies continue to exacerbate the recession. Third, in favor of austerity measures used in the EA, we find that government spending multipliers are smaller in the presence of sovereign risk.

Αναπτύσσουμε ένα νεο-κεϋνσιανό (newKeynesian - ΝΚ) στοχαστικό δυναμικό μοντέλο γενικής ισορροπίας (dynamicstochasticgeneralequilibrium – DGSE) για να μελετήσουμε το ρόλο που έχει στον οικονομικό κύκλο η αλληλεξάρτηση μεταξύ της χρηματοοικονομικής διαμεσολάβησης (financial intermediation) και του κρατικού κινδύνου (sovereignrisk). Το μοντέλο μας συνθέτει τις κυρίαρχες σύγχρονες προσεγγίσεις σε δύο κατευθύνσεις της βιβλιογραφίας: των χρηματοοικονομικών τριβών (financial frictions) και του κινδύνου κρατικής πτώχευσης (sovereigndefault). Συγκεκριμένα, μοντελοποιούμε τις χρηματοοικονομικέςτριβές σύμφωνα με τους Bernanke κ.ά. (1999) και την πιθανότητα της κρατικής πτώχευσης χρησιμοποιώντας την ιδέα του στοχαστικού δημοσιονομικού ορίου των Bi και Traum (2012). Καταλήγουμε δε ότι, εφόσον υπάρχουν αλληλεπιδράσεις χρηματοοικονομικής διαμεσολάβησης και κρατικού κινδύνου, τότε μία αύξηση στον κίνδυνο της κεφαλαιακής επένδυσης (διαταραχή του επιπέδου κινδύνου), η οποία πηγάζει από τον χρηματοπιστωτικό τομέα, έχει ως αποτέλεσμα μία σημαντικά βαθύτερη ύφεση. Η ύφεση εξαρτάται σημαντικά από την προκυκλική/αντικυκλική πολιτική της κυβέρνησης σχετικά με τα απαιτούμενα κεφάλαια που διακρατεί για το πιθανό κόστος της διάσωσης του χρηματοπιστωτικού τομέα. Το παραπάνω αποτέλεσμα οδηγεί στα παρακάτω συμπεράσματα οικονομικής πολιτικής. Οι ευρωπαϊκές πολιτικές για τη διάσωση του χρηματοοικονομικού συστήματος έχουν χειροτερέψει την ύφεση. Εάν δεν υπάρξει κεντρικός ευρωπαϊκός μηχανισμός στα πλαίσια του EFSF/ESM που να χρηματοδοτεί απευθείας το τραπεζικό σύστημα το πρόβλημα θα εξακολουθεί να υπάρχει. Ο πολλαπλασιαστής των κρατικών δαπανών είναι μικρότερος όταν υπάρχει κρατικός κίνδυνος ευνοώντας πολιτικές οικονομικής λιτότητας.