Financial decisions facing risk

Abstract

The theoretical foundations of economic theory on financial decisions facing risk depend on revealedpreferences. This thesis analyses the relationship between the level of the payouts and risk appetite,and reveals a significant interaction. The assumption that revealed preference based on contingentvaluations can lead to inflated risk aversion assumptions in empirical research is verified. Moreover,this analysis introduces the innovative technique of sequential equivalence that can reduce theendowment effect. Finally, building on the principle of reference dependence a loss aversionadjustedmeasure of risk aversion (LARA) can accommodate the asymmetric significance of gainsand losses in the perception of financial risk.The data used in this analysis is drawn from the revealed preferences of experienced investors facedwith risky prospects, extracted using simple ranking and valuation tasks such as the ordering oflotteries by attractiveness and the pricing of lottery tickets. The recorded disparity between WTP andWTA documents a profound relationship between risk appetite and the subjective significance of thepayout amounts. However, this disparity is consistently exaggerated in both ranking and valuationtasks, and is not susceptible to significant preference reversals. The disparity and the theoreticaldeviations it incorporates can be reduced using simple procedural interventions. To that effect, theintroduction of the innovative technique of Sequential Equivalence (SE) reduces some valuationanomalies, building on the framing effect to effectively “correct” certainty equivalent approximations.Furthermore, while the existence of loss aversion is confirmed, its impact is reduced in SE valuationtasks. The proposed new approach to the concept of loss aversion departs from the narrow definitionof aversion for losses, and focuses on the relative significance of the outcomes. In that context, acoefficient of Loss-Adjusted Risk Aversion (LARA) is proposed for the measurement of the impact ofloss aversion on risk appetite.Finally, this analysis exemplifies the effects of framing and its impact on financial decision making. Infact it is precisely the framing effect that is used to confirm and correct valuation prices, which in turnproduce a more accurate assessment of individual risk profiles

Αυτή η διατριβή αναλύει τη σχέση μεταξύ του ύψους των αποδόσεων και της διάθεσης ανάληψηςκινδύνου, και επισημαίνει σημαντική αλληλεπίδραση. Επίσης, υποστηρίζεται η υπόθεση ότι ητιμολόγηση προοπτικών μπορεί να οδηγήσει σε υπερτιμημένο υπολογισμό της αποστροφής στονκίνδυνο. Ακόμα, αυτή η ανάλυση παρουσιάζει μια πρωτοποριακή μέθοδο του «διαδοχικούισοδύναμου» (sequential equivalence) που μπορεί να περιορίσει τη επίδραση του φαινομένου της«αποστροφής αποχωρισμού» (endowment effect). Τέλος, εξελίσσοντας την αρχή της «εξάρτησης επίτου σημείου αναφοράς» (reference dependence) παρουσιάζει ένα εργαλείο υπολογισμού τηςαποστροφής στον κίνδυνο, χρησιμοποιώντας ένα συντελεστή «προσαρμοσμένης αποστροφήςμεικτού κινδύνου» LARA (Loss-Adjusted Risk Aversion) που λαμβάνει υπόψιν την επίδραση τηςαποστροφής στη ζημία και μπορεί να εφαρμοστεί ταυτόχρονα με την υπόθεση της ασύμμετρηςσημαντικότητας των κερδών και των ζημιών στην αντίληψη του χρηματοοικονομικού κινδύνου.Τα δεδομένα που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτή την ανάλυση αντλήθηκαν από τις δεδηλωμένεςπροτιμήσεις έμπειρων επενδυτών σε συνθήκες αβεβαιότητας. Η καταγεγγραμμένη διαφορά μεταξύτης δεδηλωμένης τιμής αγοράς και της δεδηλωμένης τιμής πώλησης υπογραμμίζουν τη σχέσημεταξύ της αποστροφής στον κίνδυνο και της υποκειμενικής σημαντικότητας των πιθανώναποδόσεων. Ωστόσο, αυτή η διαφορά φαίνεται ότι καταγράφεται υπερ-εκτιμημένη τόσο κατά τηνταξινόμηση όσο και κατά την αποτίμηση των προοπτικών ή λοταριών, χωρίς ταυτόχρονα νακαταγράφεται σημαντική διαφοροποίηση ή μεταβολές στις προτιμήσεις. Η διαφορά αυτή και οιθεωρητικές της προεκτάσεις μπορούν να περιοριστούν μεθοδολογικά με την εφαρμογή μιαςκαινοτόμου τεχνικής που ονομάζεται διαδοχική αποτίμηση (sequential equivalence), μέσω τηςοποίας εφαρμόζεται η επίδραση της πλαισίωσης των προοπτικών (framing) για την επαρκή«διόρθωση» του βέβαιου ισοδύναμου (certainty equivalent). Έτσι, και παρά την επιβεβαίωση τηςύπαρξης του φαινομένου αποστροφής στη ζημία (loss aversion), παρατηρείται ότι οι επιπτώσεις τουφαινομένου περιορίζονται όταν εφαρμόζεται η μέθοδος της διαδοχικής αποτίμησης.Η προτεινώμενη νέα αντίληψη της έννοιας της αποστροφής στη ζημία απέχει από το στενό πλαίσιοτης αποστροφής σε αρνητικά αποτελέσματα, και επικεντρώνεται στη σχετική σημαντικότητα τωναποδόσεων. Σε αυτό το πλαίσιο, προτείνεται η απομόνωση της επίδρασης της αποστροφής στηζημία μέσω της μέτρησης της Προσαρμοσμένης Αποστροφής Μεικτού Κινδύνου (Loss-Adjusted RiskAversion, LARA).Τέλος, η παρούσα ανάλυση επιδεικνύει τις επιπτώσεις της πλαισίωσης των προοπτικών και τωνεπιδράσεών της στη διαδικασία λήψης χρηματοοικονομικών αποφάσεων και το φαινόμενο τηςπλαισίωσης χρησιμοποιείται για την επιβεβαίωση και τη βελτίωση των αποτιμήσεων, οι οποίες με τησειρά τους παράγουν μια πιο συνεπή προσέγγιση του επενδυτικού προφίλ και της διάθεσηςανάληψης κινδύνου.