Ανάπτυξη μεθοδολογίας για την επιλογή βέλτιστων τεχνικών και πρακτικών κατά τη διαχείριση νοσοκομειακών αποβλήτων

Abstract

This thesis is an effort to monitor and analyze the components that make up the management of hazardous medical waste, while surveying the actual situation at a Health Region, in order to draw conclusions which will assist the decision making and the choice of the best techniques and practices for managing these kind of wastes. It was based on recording the various parameters of the problem, in a significant number of Health Units, for a long time. The thesis consists of chapters that analyze the different conceptual elements and include a case study of hospitals in the region of Macedonia developing over time and depth. The best practices incorporate in a proposed action plan, which becomes an integral part of the management of medical waste, as an Intra-hospital Draft Regulation. The outcome is compared with data from Greece or other countries and review is made from the point of organizational culture and legislation while highlighting areas for action and specific guidelines.

H παρούσα διδακτορική διατριβή αποτελεί προσπάθεια καταγραφής και ανάλυσης των συνιστωσών που συνθέτουν τον τομέα της διαχείρισης των επικίνδυνων ιατρικών αποβλήτων, με την παράλληλη αποτύπωση της πραγματικής κατάστασης, σε επίπεδο Υγειονομικής Περιφέρειας, με στόχο την εξαγωγή συμπερασμάτων, που θα βοηθήσουν στη λήψη αποφάσεων και στην επιλογή βέλτιστων τεχνικών και πρακτικών διαχείρισης των αποβλήτων αυτών. Στηρίχθηκε σε παρακολούθηση αρκετών ετών των διαφόρων παραμέτρων του ζητήματος, σε ένα σημαντικό αριθμό Υγειονομικών Μονάδων. Αποτελείται από Κεφάλαια, που αναλύουν τα επιμέρους εννοιολογικά στοιχεία και από μελέτη της περίπτωσης Νοσοκομείων στην περιοχή της Μακεδονίας, που αναπτύσσεται διαχρονικά και διεξοδικά. Οι βέλτιστες πρακτικές που προτείνονται ενσωματώνονται σε ένα σχέδιο δράσης, που αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι των διαδικασιών διαχείρισης των ιατρικών αποβλήτων, με τη μορφή ενός Εσωτερικού Κανονισμού. Γίνονται συγκρίσεις με δεδομένα άλλων χωρών και κριτική από πλευράς οργανωτικής κουλτούρας και θεσμικού πλαισίου ενώ επισημαίνονται τα πεδία για παρέμβαση και προτείνονται συγκεκριμένες οδηγίες και δράσεις.