Πολιτική διαχείριση του νεοκλασικισμού στο ελληνικό βασίλειο: 19ος αιώνας

Abstract

Case of this study is the political uses of Neoclassicism and the symbolic depiction of Modern Greek identity, as it is apparent through public representative monumental art, during King Otto’s period. Its scope is twofold: It attempts to provide the interpretive framework of the relative facts and actions in connection with a critical review of the relevant documents. Main aim of the research is the images of art to be seen as primary historical sources (text), as obvious reflections of ideological currents (nationalism) and intellectual movements of the period (Neoclassicism), within the specific Greek and European context, which constitutes the interpretative tool of study.

Κεντρική υπόθεση εργασίας της παρούσας διατριβής αποτελεί η πολιτική διαχείριση του Νεοκλασικισμού ως μοντέλου επίσημης τέχνης και οι απεικονίσεις της νεοελληνικής ταυτότητας, όπως προκύπτουν μέσα από αντιπροσωπευτικές δημόσιες μνημειακές συνθέσεις της οθώνειας περιόδου. Ο τρόπος ανάπτυξης του θέματος συνοψίζεται στη σύνθεση δύο βασικών αξόνων: την απόδοση του ερμηνευτικού πλαισίου εγγραφής των γεγονότων και τη δράση των υποκειμένων σε αυτό σε συνάρτηση με την κριτική επεξεργασία των αποτελεσμάτων αυτής της δράσης, (δηλαδή των σχετικών τεκμηρίων). Η ίδια η τέχνη είναι η κατεξοχήν πηγή ως καταφανής αντανάκλαση ιδεολογικών ρευμάτων (εθνικισμός) και πνευματικών κινημάτων της περιόδου (Νεοκλασικισμός) μέσα στα συγκεκριμένα ιστορικά -ελληνικά και ευρωπαϊκά- συμφραζόμενα, τα οποία αποτελούν τα ερμηνευτικά εργαλεία της μελέτης.