Επιδημιολογική και μοριακή μελέτη των ιών ηπατίτιδας σε συγκεκριμένη αγροτική περιοχή της Κρήτης

Abstract

Aim: An observational seroepidemiological study was carried out in a well-defined primary-care district on the island of Crete in order to determine the recent endemicity of viral hepatitis in Cretan-population.Setting and participants: The setting, consisted of a semi-urban group and a remote & rural group. Serum samples were collected from 876 subjects (437 males, 439 females) aged 15 years or above. Subjects were randomly selected from the permanent population of the area that consisted of 5,705 individuals. The aim was to measure the prevalence of selected viral-hepatitis markers. The molecular analyses, and the possible routes of hepatitis B and C transmission were additional questions to be answered by the study.Results: Hepatitis-B surface-antigen (HBsAg) was found positive in twenty-nine individuals, (3.3%). Antibodies to hepatitis-B virus core-antigen (HBcAb) were detected in 287 subjects (32.8%) and antibodies to hepatitis-C virus (anti-HCV) were detected in nineteen subjects (2.2%). Seropositivities for the semi-urban group were: 3.4%, 19.1%, 2.1% and 3.2%, 48.8%, 2.2% in remote & rural group respectively. Virtually, all subjects >45 years old were seropositive for antibodies to hepatitis-A, whereas approximately 80% of those in the 15-44 age-group were found to be seropositive.Conclusion: A threefold increase in the HBV exposure and carrier proportion was found in Cretan native-population and in rural-areas compared to older studies carried out in other rural-populations of the island. It is still unknown whether the recent economic crisis or the demographic changes in Cretan-population contributed to these findings. HCV endemicity remains relatively constant, however an alteration of hepatitis-C genotypes was observed. Regarding HBV infection, genotype D appears to be predominant and Crete, as it is throughout the eastern Mediterranean. Exposure to HAV was found to be higher in remote and rural areas compared to semi-urban areas. The modes of transmission of hepatitis in the present study seem to follow mainly the hematogenous route. They can also result from habits, the use of tobacco, alcohol, and the spread of drug abuse in the countryside. Important emerging unfortunately iatrogenic factors and the domestic diaspora, especially for hepatitis B. More generally, the increasing trend of hepatitis B and C, was more evident in individuals very little conscious of the danger of Hepatitis’ infection, and those living under poor hygiene conditions. Furthermore some shift was observed in prevalence of hepatitis B and C, toward the younger age groups.

Σκοπός: Μία οροεπιδημιολογική μελέτη διεξήχθη σε γεωγραφικά καθορισμένη περιοχή της Κρήτης, προκειμένου να μελετηθεί η συχνότητα συγκεκριμένων δεικτών ιών ηπατίτιδας στον αγροτικό πληθυσμό της, οι πιθανοί τρόποι μετάδοσής τους και να προσδιοριστεί η γονιδιακή σύσταση των ιών, θέματα τα οποία παρέμεναν εν πολλοίς άγνωστα.Η αναγκαιότητα της μελέτης προέκυψε από παρατηρήσεις:Υψηλού επιπολασμού των ιών ηπατίτιδας σε περιοχές της Κρήτης. Αύξησης χρονίων νοσημάτων ήπατος και Ca Ήπατος.Απουσίας επιδημιολογικών ερευνών στο γενικό πληθυσμόΤοποθεσία και συμμετέχοντες: Το δείγμα του προς εξέταση πληθυσμού αποτελέστηκε από μία ημιαστική και μια απομακρυσμένη αγροτική ομάδα. Συλλέχθηκαν δείγματα ορού από 876 άτομα (437 άνδρες και 439 γυναίκες) ηλικίας 15 ετών και άνω. Τα άτομα επιλέχθηκαν τυχαία από το μόνιμο πληθυσμό της περιοχής ευθύνης του Κ.Υ. Αρκαλοχωρίου, που αποτελούνταν από 5.705 άτομα.Στόχος ήταν η μελέτη του επιπολασμού επιλεγμένων δεικτών των ιών ηπατίτιδας.Αποτελέσματα: Το αντιγόνο επιφανείας ηπατίτιδας Β (HBsAg) βρέθηκε θετικό σε είκοσι εννέα άτομα, (3,3%). Αντισώματα κατά του πυρήνα του ιού της ηπατίτιδας Β (HBcAb) ανιχνεύτηκαν σε 287 ασθενείς (32,8%), ενώ αντισώματα κατά του ιού της ηπατίτιδας C (anti-HCV) ανιχνεύθηκαν σε δεκαεννέα ασθενείς, (2,2%). Η οροθετικότητα για την ημιαστική ομάδα ήταν αντίστοιχα: 3,4%, 19,1%, 2,1% και 3,2%, 48,8%, 2,2% για την ομάδα των απομακρυσμένων και αγροτικών περιοχών. Σχεδόν όλα τα άτομα ηλικίας > 45 ετών ήταν οροθετικά για αντισώματα κατά της ηπατίτιδας Α, ενώ περίπου το 80% του πληθυσμού στην ηλικιακή ομάδα 15-44 βρέθηκε να είναι οροθετικό.Ο γονότυπος D αντιπροσώπευε το 93,1% των αναλυθέντων θετικών δειγμάτων για Ηπατίτιδα B. Ένα δείγμα ταυτοποιήθηκε σαν γονότυπος Α (ποσοστό 3.4%) και ένα παρέμεινε αδιευκρίνιστο (3.4%). Η κατανομή των γονότυπων HCV είχε ως εξής: 1a: ποσοστό 15,7%, 1b: ποσοστό 31,5%, 1c: ποσοστό 5,2%. Συνολικά γονότυπος 1: 10 θετικά δείγματα, (ποσοστό 52,4%), 2a: 1 (ποσοστό 5,2%), και 3a: 8 θετικά δείγματα (ποσοστό 42,1%). Συμπέρασμα: Μια τριπλάσια αύξηση των δεικτών προηγηθείσας έκθεσης στον ιό, αλλά και των φορέων Ηπατίτιδας Β, βρέθηκε στον γηγενή Κρητικό πληθυσμό και στις αγροτικές περιοχές, σε σχέση με παλαιότερες εντοπισμένες μελέτες που πραγματοποιήθηκαν σε αγροτικές περιοχές του νησιού. Είναι ακόμα άγνωστο αν η πρόσφατη οικονομική κρίση και οι δημογραφικές αλλαγές του πληθυσμού της Κρήτης συνέβαλαν σε αυτά τα αποτελέσματα. Η ενδημικότητα της Ηπατίτιδας C παραμένει σχετικά σταθερή, ωστόσο παρατηρήθηκε μία μεταβολή των γονότυπων της ηπατίτιδας C. Η έκθεση στην Ηπατίτιδα Α βρέθηκε να είναι υψηλότερη σε απομακρυσμένες και αγροτικές περιοχές και σε γηραιότερους κατοίκους, σε σύγκριση με ημιαστικές περιοχές και νέους. Η αιματογενής αναδεικνύεται η κύρια οδός μετάδοσης των ιών ηπατίτιδας B και C, ενώ οι ιατρογενείς παράγοντες και η ενδοοικογενειακή διασπορά οι σημαντικότερες αιτίες της.