Τα δικαιϊκά και πολιτικά θεμέλια της κρατικής εξουσίας, ως πυλώνες της ηθικής υποδομής και αυτοδέσμευσης στη διακυβέρνηση

Abstract

The establishment of ethics infrastructure in government, as the study proceeds of law and political foundations of state power, enshrines the effective legalization under a new framework of principles and values, which shall commit itself to the citizens. But the re-legalization of state power can not be outside of a re-constructed public sphere, which will guarantee what ethics infrastructure ensures. A key challenge is the assumption that the study of authoritarian phenomenon can not be one-sided and self-referential. Because state power poses a juridical, political and ethical implications, the reestablishment of power as a necessary prerequisite of re-baptized legalization, can not be outside the authoritarian phenomenon an its method of building. The interdisciplinary negotiation of authoritarian phenomenon must be also include the aspect of person and take into account the interconnection of individual choice with the formation of the Republican collegiality, as an individual, as a citizen, is not only recipient of authoritarian act, but also the underlying .

Η συγκρότηση της ηθικής υποδομής στην διακυβέρνηση, ως προϊόν μελέτης των δικαιικών και πολιτικών θεμελίων της κρατικής εξουσίας, κατοχυρώνει την αναβάπτιση της ουσιαστικής νομιμοποίησής της βάσει ενός νέου πλαισίου αρχών και αξιών, το οποίο την αυτοδεσμεύει ενώπιον των πολιτών. Η επανανομιμοποίηση της κρατικής εξουσίας όμως δεν μπορεί να γίνει εκτός του πλαισίου μιας επαναδιαρθρωμένης δημόσιας σφαίρας, την οποία θα εγγυάται και θα εξασφαλίζει η ηθική υποδομή. Βασικό διακύβευμα αποτελεί η παραδοχή ότι η μελέτη του εξουσιαστικού φαινομένου δεν μπορεί να είναι μονόπλευρη και αυτοαναφορική. Επειδή η κρατική εξουσία ενέχει δικαιικές, πολιτικές και ηθικές προεκτάσεις, η επαναθεμελίωση της εξουσίας, ως αναγκαίο προαπαιτούμενο της αναβαπτισμένης νομιμοποίησης, δεν μπορεί να γίνει εκτός του εξουσιαστικού φαινομένου και των αρμών δόμησής του. Η διεπιστημονική πραγμάτευση του εξουσιαστικού φαινομένου οφείλει να εντάξει και την πτυχή του ατόμου και να λάβει υπόψη τη διασύνδεση της ατομικής επιλογής με την συγκρότηση της πολιτειακής συλλογικότητας, μιας και το άτομο, ως πολίτης, συνιστά όχι μόνο αποδέκτης της εξουσιαστικής πράξης, αλλά και υποκείμενο της.