Η κατανομή αρμοδιοτήτων μεταξύ κεντρικής διοίκησης και τοπικής αυτοδιοίκησης, από οργανωτική, διοικητική και πολιτική σκοπιά

Abstract

The thesis considers the problem of the unclear division of competencesbetween the key players in the Greek Public Administration (CentralAdministration and Local Government). A problem that creates confusion,eliminates responsibility and fosters inertia-indifference, to come up withmismanagement and inefficiency.The aim of the thesis is to successfully explicate as well as face this majorpublic problem and ultimately remove it. A problem which has been intensifiedthe last twenty years and remains a thorn in the Greek Administrative System,worn well despite efforts to change that since 1997 to this day.Using historical, analytical and institutional approach within theenvironment of systemic methodology, work matters are inquired in each one ofthe following parts:The first one inquires the appearance and perception of this probleminvestigating how the Greek state moved forward since its establishmentorganizationin 1821 to this date. At the same time, the crucial political choicesthat defined the actions on the part of the State are highlighted, as well as similarstructures that were established and defined what regulations these structuresapplied.The second one seeks the presence and extent of use of the necessarytheoretical knowledge, in order to investigate the contribution of relevanttheories, in particular the Administrative Science perspective as well as theattitude of Justice. At the same time the international Community contribution isinvestigated with particular reference to the European Union and its memberstates.The third one concerns whether there was the intension on behalf of thedecision makers to resolve the problem, and investigates both political choices(decisions and omissions) and attitudes of civil society facilitating political cultureof the Greeks as well as ways of engaging in the economy.The combination of the findings as well as the fact that organizationalinstitutionalproblem is perpetuated, despite the knowledge tools for tackling the problem, notes the responsibility of the political and administrative power statuswhich does not want to modernize and streamline its operations, but instead itprefers to reproduce irrational reality and authoritarian mentality to the detrimentof the quality of Democracy.An entire, complex proposal complex tool is the conclusion to resolve thecomplicated problem of the public sector both in organizational/administrativeapproach and their broader political, which is more appropriate, as demonstrated,in comparison to the legal approach, since they combines prolific ideas of aninternational environment.Within the given constitutional framework, the solution is public policystructures as a criterion of allocation whereas effectiveness should be regarded inparticular as fundamental principle. At the same time, the decisive conceptterms,such as “primary responsibility” or “mission” and “responsibility/ies", areredefined, their appropriate categorization is set out (design, operational, supportand control) and the key role of level central government body is specified (thecentral government as well as regional and local authorities). Moreover, theenactment of a law for the single consistent and rational mode of the all thepublic services is proposed as absolutely necessary to ensure modernrequirements of efficiency and quality can be met.

Στην εργασία αυτή εξετάζεται το πρόβλημα της ασαφούς κατανομήςαρμοδιοτήτων μεταξύ των βασικών φορέων της ελληνικής Δημόσιας Διοίκησης(Κεντρικής Διοίκησης και Τοπικής Αυτοδιοίκησης), η οποία δημιουργεί σύγχυση,εξαφανίζει την ευθύνη, καλλιεργεί την αδράνεια-αδιαφορία, για να καταλήξει σεκακοδιοίκηση και αναποτελεσματικότητα.Στόχος της Διατριβής είναι η επιτυχής ανάλυση-αντιμετώπιση και τελικά, ηάρση του μείζονος αυτού δημόσιου προβλήματος που εντείνεται ιδιαίτερα κατά τατελευταία είκοσι χρόνια, έχοντας αναδειχθεί σε ένα από τα κύρια προβλήματα τουελληνικού διοικητικού συστήματος και έχοντας αντέξει στις προσπάθειεςαντιμετώπισής του (από το 1997-σήμερα).Χρησιμοποιώντας την ιστορική, την αναλυτική και τη θεσμική προσέγγισημέσα στο περιβάλλον της συστημικής μεθοδολογίας, ερευνώνται τρεις υποθέσειςεργασίας σε κάθε ένα από τα διακριτά μέρη:Στο Α΄, ερευνώντας την εμφάνιση και τον τρόπο πρόσληψης τουπροβλήματος μέσα από την εξέταση ολόκληρης της πορείας συγκρότησης-οργάνωσης του ελληνικού κράτους από το 1821 μέχρι σήμερα, επισημαίνονται οι κρίσιμες πολιτικές επιλογές που προσδιόρισαν τις κρατικές δράσεις, δημιούργησαντις ανάλογες δομές και προσδιόρισαν τους όρους λειτουργίας τους.Στο Β΄, αναζητώντας τον βαθμό παρουσίας και χρήσης των απαιτούμενωνθεωρητικών γνώσεων, ερευνώνται οι συμβολές των σχετικών θεωριών από τησκοπιά της Διοικητικής ιδίως Επιστήμης καθώς και η στάση της Δικαιοσύνης, ενώεξετάζεται και η συνεισφορά της διεθνούς κοινότητας με ιδιαίτερη αναφορά σεαυτήν της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των κρατών μελών της.Στο Γ΄, εξετάζοντας την ύπαρξη ή μη βούλησης εκ μέρους τωναποφασιζόντων για επίλυση του προβλήματος, ερευνώνται τόσο οι πολιτικέςεπιλογές (αποφάσεις και παραλείψεις) όσο και οι στάσεις της κοινωνίας πολιτών,με ιδιαίτερη έμφαση στην πολιτική κουλτούρα των Ελλήνων καθώς και οι τρόποισυμμετοχής της οικονομίας.Από τον συνδυασμό των διαπιστώσεων και του γεγονότος της διαιώνισηςτου οργανωτικο-θεσμικού προβλήματος παρά την ύπαρξη των γνώσεων-εργαλείωνγια την επιτυχή αντιμετώπισή του, αναδεικνύεται η ευθύνη του πολιτικοδιοικητικούσυγκροτήματος εξουσίας που δεν θέλει να εκσυγχρονιστεί-εξορθολογίσει τηλειτουργία του και προτιμά να αναπαράγει, μια ανορθολογική πραγματικότητα καιαυταρχική νοοτροπία σε βάρος της ποιότητας της Δημοκρατίας.Αναζητώντας τις λύσεις τόσο στην οργανωτική/διοικητική προσέγγιση όσοκαι στην ευρύτερή τους πολιτική, που όπως καταδείχθηκε είναι καταλληλότερεςαπό τη νομική, σε συνδυασμό και με τις γόνιμες ιδέες του διεθνούς περιβάλλοντος,καταλήγουμε στη διαμόρφωση συνολικής, σύνθετης πρότασης (πολύπλοκουεργαλείου) επίλυσης του (πολύπλοκου) δημοσίου προβλήματος.Στην πρόταση επίλυσης, εντός του δεδομένου συνταγματικού πλαισίου, μεκυρίαρχη αρχή την επιδίωξη της αποτελεσματικότητας, ως κριτήριο κατανομήςπροτείνεται το σχήμα της δημόσιας πολιτικής, ενώ παράλληλαεπαναπροσδιορίζονται οι κρίσιμες έννοιες-όροι («κύρια αρμοδιότητα» ή«αποστολή» και «αρμοδιότητα/ες»), καθορίζεται η κατάλληλη κατηγοριοποίησήτους (σχεδιαστικές, επιχειρησιακές, υποστηρικτικές και ελεγκτικές) και οριοθετείταιο βασικός ρόλος κάθε επιπέδου της κρατικής Διοίκησης (κεντρικής/περιφερειακής,τοπικής αυτοδιοίκησης). Επιπλέον, προτείνεται ως εντελώς απαραίτητη, η θέσπισηνόμου για τον (ενιαίο, ομοιόμορφο, ορθολογικό) τρόπο λειτουργίας όλων τωνδημοσίων υπηρεσιών, ώστε αυτές να ανταποκρίνονται στις σύγχρονες απαιτήσειςαποδοτικότητας-ποιότητας.