Ιδιαιτερότητες της οργάνωσης ιατρείου διακοπής καπνίσματος σε φυλακισμένους

Abstract

Background: The purpose of this study is to identify the effectiveness of the intervention and the features leading prisoners who visited the Smoking Cessation Centre at the Kassavetia Detention Centre in Volos (region of Thessaly, in the central part of mainland Greece) to quit smoking.Methods: Personal interviews with 204 male prisoners irrespective of smoking history over the period June 2008 to December 2010. Information about medical history, smoking history and use of addictive substances was obtained and imprisonment status was recorded. Pharmaceutical treatment (Varenicline) and counselling or only counselling were provided at the patient’s option to help quit smoking. Results: 75,5% of the sample were smokers. They were mainly Greeks (51,5%), single (53,4%) and had not finished secondary education (70,6%). 53,5% started smoking early (≤14) and 63,15% were highly addicted. 77% of all smokers at the prison visited the Smoking Cessation Centre and 30,7% managed to quit smoking and 1 year later there were 20,2% ex-smokers. The key characteristics of those who managed to become ex-smokers were a drop in smoking habits compared to when free (p=0,001), previous attempts to quit (p=0,001), average dependence levels (p=0,000), started smoking after 21 (p=0,032), no history of addictive substance use (p=0,029), a longer time already spent in prison (p=0,019), a smaller number of prisons per cell (p=0,000) and in particular other smokers in the cell (p=0,000).Conclusions: Τhe high rate of smoking cessation observed may be a catalytic factor in improving the quality of life in prison for the remainder of their sentence and reintegrating them into society and highlights the usefulness of a smoking cessation program in prisons.

Σκοπός: Να εντοπισθεί η αποτελεσματικότητα της παρέμβασης και τα χαρακτηριστικά που οδηγούν στην διακοπή του καπνίσματος τους κρατούμενους που απευθύνθηκαν στο αντίστοιχο ιατρείο που λειτουργεί εντός του καταστήματος κράτησης της Κασσαβέτειας Βόλου.Πληθυσμός μελέτης και μέθοδοι: Προσωπική συνέντευξη σε 204 άρρενες κρατούμενους ανεξαρτήτως καπνισματικού ιστορικού την περίοδο Ιούνιος 2008 – Δεκέμβριος 2010. Πραγματοποιήθηκε λήψη ιατρικού, καπνισματικού ιστορικού, χρήσης εξαρτησιογόνων ουσιών και καταγραφή του καθεστώτος κράτησης. Η φαρμακευτική αγωγή (βαρενικλίνη) και η συμβουλευτική παρέμβαση ή μόνο η συμβουλευτική παρέμβαση χρησιμοποιήθηκαν ανάλογα με την προτίμηση των ασθενών για τη διακοπή του καπνίσματος. Αποτελέσματα: Το 75,5% του δείγματος ήταν καπνιστές. Πρόκειται κυρίως για Έλληνες (51,5%), άγαμους (53,4%) που δεν έχουν τελειώσει τη βασική εκπαίδευση (70,6%). Το 53,5% άρχισε το κάπνισμα σε ηλικία ≤14 ετών και το 63,15% ήταν πολύ εξαρτημένοι. Από το σύνολο των καπνιστών το 77% απευθύνθηκε στο ιατρείο διακοπής καπνίσματος, το 30,7% διέκοψε αρχικώς το κάπνισμα και πρώην καπνιστές μετά από 1 (ένα) χρόνο είναι το 20,2%. Η μείωση της καπνισματικής συνήθειας σε σχέση με την ελεύθερη ζωή (p=0,001), η προηγούμενη προσπάθεια διακοπής (p=0,001), η μέτρια εξάρτηση (p=0,000), η ηλικία έναρξης του καπνίσματος μετά τα 21 έτη (p=0,032), η μη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών (p=0,029), ο περισσότερος χρόνος εκτιθείσας ποινής (p=0,019) ο μικρός αριθμός συγκρατούμενων θαλάμου (p=0,000) και ιδιαίτερα των καπνιστών θαλάμου (p=0,000) ήταν τα χαρακτηριστικά των πρώην καπνιστών.Συμπεράσματα: Το υψηλό ποσοστό διακοπής καπνίσματος που παρατηρήθηκε μπορεί να αποτελέσει καταλυτικό παράγοντα καλυτέρευσης της ποιότητας ζωής των κρατουμένων κατά το υπόλοιπο της ποινής τους και κατά την επανένταξή τους στη κοινωνία και αναδεικνύει τη χρησιμότητα ενός προγράμματος διακοπής καπνίσματος στις φυλακές.