Συγκριτική φρασεολογία ισπανικής - ελληνικής: τα λεξιλογικά διώνυμα

Abstract

The aim of the dissertation is twofold: on the one hand, to make an introduction to the field/subject matter of Phraseology with special emphasis on Comparative Phraseology of Spanish and Modern Greek and on the other hand to study and analyse the linguistic phenomenon of lexical binomials in the above mentioned languages.The corpus which was created and analysed for the needs of the present thesis, was collected after reading and indexing modern Spanish and Greek dictionaries, both general and phraseological, as the main aim was to provide a significant number of phraseologisms, in this particular case, lexical binomials. Moreover, examples are given of the use of lexical binomials in Modern Greek and Spanish language that have been looked up and taken from dictionaries of both languages, in order to be grammatically correct. Reference was made to the theoretical framework which refers to the field of Phraseology and an analysis was carried out of the phraseologisms or phraseological units, with reference, among other things, to their features, such as idiomaticity and stability, as well as to the existing classifications in both languages. The linguistic phenomenon of lexical binomials was analysed as a phraseologism with a special structure in four levels: semantic, morphological, syntactic and stylistic.In total, this study proved that there are significant similarities between the phraseological systems of Spanish and Modern Greek. Furthermore, the results arising from the four levels of analysis confirm the fact that the two languages share many common characteristics with respect to lexical binomials as a special phraseological structure as well as the universal dimension and nature of Phraseology.

Ο στόχος της διατριβής είναι διπλός: αφενός να γίνει μία εισαγωγή στο γνωστικό αντικείμενο της Φρασεολογίας, με ιδιαίτερη έμφαση στη Συγκριτική Φρασεολογία Ισπανικής-Ελληνικής, και αφετέρου να γίνει μία μελέτη και ανάλυση του γλωσσικού φαινομένου των λεξιλογικών διωνύμων στις δύο αυτές γλώσσες. Το corpus που δημιουργήθηκε και αναλύθηκε για τις ανάγκες της παρούσας μελέτης, συγκεντρώθηκε μετά από ανάγνωση και αποδελτίωση σύγχρονων ισπανικών και νεοελληνικών λεξικών, τόσο γενικών όσο και φρασεολογικών, καθώς βασικός στόχος ήταν να δοθεί ένας σημαντικός αριθμός φρασεολογισμών, στη συγκεκριμένη περίπτωση λεξιλογικών διωνύμων. Παρέχονται, επίσης, παραδείγματα χρήσης των λεξιλογικών διωνύμων στην ελληνική και την ισπανική γλώσσα, τα οποία έχουν αναζητηθεί και εντοπιστεί σε λεξικά των δύο γλωσσών, έτσι ώστε να είναι εγγυημένη η γραμματικότητά τους.Αναφέρθηκε το θεωρητικό πλαίσιο που αναφέρεται στο γνωστικό αντικείμενο της Φρασεολογίας και πραγματοποιήθηκε μία ανάλυση των φρασεολογικών μονάδων ή φρασεολογισμών με αναφορές, μεταξύ άλλων, στα βασικά χαρακτηριστικά τους, όπως η ιδιωτισμικότητα και η σταθερότητα, καθώς και στις υπάρχουσες ταξινομήσεις και στις δύο γλώσσες. Αναλύθηκε το γλωσσικό φαινόμενο των λεξιλογικών διωνύμων ως ένας φρασεολογισμός με ιδιαίτερη δομή σε τέσσερα επίπεδα: σημασιολογικό, μορφολογικό, συντακτικό και υφολογικό. Συνολικά, η μελέτη μας απέδειξε ότι υπάρχουν σημαντικές ομοιότητες στα φρασεολογικά συστήματα των Ισπανικών και των Ελληνικών. Επιπλέον, τα αποτελέσματα που προκύπτουν από τα τέσσερα επίπεδα ανάλυσης επιβεβαιώνουν τόσο το γεγονός ότι οι δύο γλώσσες μοιράζονται πολλά κοινά χαρακτηριστικά σε ότι αφορά τα λεξιλογικά διώνυμα ως ιδιαίτερη φρασεολογική δομή, καθώς και την καθολική διάσταση και φύση της Φρασεολογίας.