Η επίδραση του μυϊκού τραυματισμού στα εμβιομηχανικά χαρακτηριστικά της βάδισης και του τρεξίματος

Abstract

The purpose of the present study was: a) to understand the mechanisms underlying the effects of muscle damage on walking biomechanics, b) to examine the effects of muscle damage on walking and running biomechanics at different speeds and c) to compare the effects of muscle damage on walking and running biomechanics at the same speed (gait transition). Twenty female volunteers aged 20-30 years old completed a muscle damage protocol of eccentric actions of the knee extensors and flexors of both legs on the isokinetic dynamometer. Evaluated muscle damage indices were assessed for 72h and included isometric torque, delayed onset muscle soreness and levels of creatine kinase. The biomechanical examination took place 24h before and 48h following eccentric exercise. Significant changes occurred 48h following eccentric exercise during walking on the walkway and walking and running on the treadmill. These changes were more noticeable regarding the tempo-spatial parameters and the knee joint biomechanics. In conclusion, it appeared that walking biomechanics after muscle damage are adapted to alleviate pain, to reduce instability and to compensate for insufficient strength of the muscles that were damaged. Based on these strategies, the participants modified their biomechanical patterns of locomotion between different speeds in both walking and running. Finally, differences were observed when walking and running at the same speed (gait transition).

Οι σκοποί της διατριβής ήταν: α) η κατανόηση των μηχανισμών που εμπλέκονται στην επίδραση του μυϊκού τραυματισμού στην εμβιομηχανική της βάδισης, β) η μελέτη της επίδρασης του μυϊκού τραυματισμού στην εμβιομηχανική της βάδισης και του τρεξίματος σε διαφορετικές ταχύτητες και γ) η σύγκριση της επίδρασης του μυϊκού τραυματισμού στην εμβιομηχανική της βάδισης και του τρεξίματος στην ίδια ταχύτητα (ταχύτητα μετάβασης βάδισης-τρεξίματος). Στη μελέτη συμμετείχαν εθελοντικά 20 ελεύθερα αθλούμενες ενήλικες γυναίκες ηλικίας 20-30 ετών. Ο μυϊκός τραυματισμός προκλήθηκε με πλειομετρική άσκηση των εκτεινόντων και καμπτήρων μυών του γόνατος και των δύο άκρων σε ισοκινητικό δυναμόμετρο και προσδιορίστηκε για ένα διάστημα 72 ωρών, με βάση τους δείκτες της μέγιστης ισομετρικής ροπής, του καθυστερημένου μυϊκού πόνου και των επιπέδων της κρεατινικής κίνησης στο αίμα. Η αξιολόγηση των εμβιομηχανικών παραμέτρων της βάδισης και του τρεξίματος πραγματοποιήθηκε 24 ώρες πριν και 48 ώρες μετά την πλειομετρική άσκηση. Σημαντικές μεταβολές παρατηρήθηκαν 48 ώρες μετά την πλειομετρική άσκηση τόσο στη δοκιμασία του περπατήματος στο διάδρομο βάδισης όσο και στις δοκιμασίες της βάδισης και του τρεξίματος στο δαπεδοεργόμετρο. Οι μεταβολές αυτές εστιάστηκαν στις χωρο-χρονικές παραμέτρους και στην εμβιομηχανική της άρθρωσης του γόνατος. Συμπερασματικά, από τη μελέτη των αποτελεσμάτων φάνηκε ότι η επίδραση της πλειομετρικής άσκησης και του επακόλουθου μυϊκού τραυματισμού στην εμβιομηχανική της ανθρώπινης μετακίνησης αντιμετωπίστηκε με ανάπτυξη «στρατηγικών» αποφυγής του μυϊκού πόνου, μείωσης της αστάθειας και αντιστάθμισης της μειωμένης λειτουργικής ικανότητας παραγωγής δύναμης των μυϊκών ομάδων που υπέστησαν μυϊκή βλάβη. Με γνώμονα αυτές τις «στρατηγικές», οι εξεταζόμενες διαφοροποίησαν τα εμβιομηχανικά πρότυπα της κίνησής τους ανάλογα με την ταχύτητα τόσο στη βάδιση όσο και στο τρέξιμο. Τέλος, διαφοροποίηση σημειώθηκε στην επίδραση της πλειομετρικής άσκησης ανάλογα με τον τύπο μετακίνησης στην ίδια ταχύτητα.