Φαρμακοχημική διερεύνηση της σχέσης βιολογικού και οξειδωτικού στρες: σύνθεση ενώσεων με πολλαπλές δράσεις έναντι των παθοφυσιολογικών καταστάσεων που εμπλέκονται στο στρες

Abstract

The biological phenomenon of stress is certainly older than man. However, it was Hans Selye who described and analyzed it scientifically in a number of different approaches. H. Selye defined biological stress (BS) as: “The non specific response of the body to any demand”. This was accepted by the international scientific community in the ‘70s. The distinction between the specific and the non specific responses of the body to different demands was the most important fact, the decisive step, in the scientific analysis of BS. There are three systems participating, cooperating and mutually influenced in the stress response: The Central Nervous System (CNS), the Endocrine and the Immune system. Following the application of the initial stimulus upon CNS, mediation of the stress response is achieved via: 1) the hypothalamus and the production of CRH (CRF), 2) the action of CRH, via the portal circulation, on the anterior lobe of pituitary and the liberation of ACTH, 3) ACTH acts on the adrenal cortex which produces and secretes corticoids. Thus, there is an activation of Hypothalamic – Pituitary – Adrenocortical (HPA) axis. This axis prepares the body for a long-lasting adaptation. HPA axis is mobilized shortly after the application of stressors. However, even before the HPA axis (few seconds after the application of the stressor), the sympathetic system reacts via catecholamines, as well as, the adrenal medulla with liberation of adrenaline. This Adrenergic – Adrenomedulary axis prepares the body for “fight or flight”

Στη διατριβή αυτή μελετώνται οι μορφολογικές και βιοχημικές αλλαγές που λαμβάνουν χώρα στον οργανισμό και κυρίως στο ΚΝΣ κατά τη διάρκεια του Στρες, καθώς και ο αλληλοεπηρεασμός τους. Οι αλλαγές αυτές εξηγούν την απόκριση στρες με σκοπό την αποτελεσματική αντιμετώπιση της πρόκλησης. Μεταξύ των αλλοιώσεων οι οποίες επέρχονται σε περίπτωση μακροχρόνιας έκθεσης του οργανισμού σε συνθήκες Στρες περιλαμβάνονται η εμφάνιση διέγερσης, άγχους, μελαγχολίας, γαστρεντερικού έλκους αλλά και έκπτωση ανωτέρων λειτουργιών του εγκεφάλου, ελάττωση της αντίστασης σε παθογόνους μικροοργανισμούς ή καρκίνος.