Ηλεκτρική θύελλα σε ασθενείς με εμφυτεύσιμους απινιδωτές: σύγκριση της αποτελεσματικότητας των εκλεκτικών έναντι των μη εκλεκτικών β - αναστολέων

Abstract

BACKGROUND: Amiodarone and beta-blockers has been proved to be the most effective combination for the management of Electrical Storm. In the present study we examined patients with ES and ICD which received orally, equivalent β-blocking doses of propranolol or metoprolol in order to investigate whether there are differences in the effectiveness between selective and nonselective β-blockers in the management of this condition. METHODS: This study is based on analysis of data from 60 patients with ICD and Electrical Storm. All the patients developed ES 24hours before admission at the hospital. Patients enrolled were randomly assigned to antiarrhythmic drug therapy with propranolol (Group I, n=30 pts) or metoprolol (Group II, n=30 pts) in a 1:1 ratio and were followed up for 48 hours. The b-blocker was administered per os simultaneously with intravenous amiodarone for 48 hours at a dosage of 1000 mg/24 hours. RESULTS : The total number of arrhythmic events detected during the first 24 hours after the onset of treatment was 101 and 178 for Group I and Group II, respectively (p=0.027). The total number of events observed during 48-hour follow up of patients was 121 and 262 for group I and II, respectively (p=0.006). In the first 24 hours of follow up, 27 patients (90.0%) of Group I and 16 pts (53.3%) of Group II were free of arrhythmic events (p=0.002). At 48-hour follow-up, termination of arrhythmia was observed in 28 out of 30 pts in group I (93.3%) and in 24 out of 30 pts in group II (80.0%, p=0.129). Moreover, the mean time from the initiation of therapy to termination of VT/VF was 8.2±2.1 hours for Group I and 23.7 ± 3.2 hours for Group II (p<0.001). CONCLUSION: The non-selective beta-adrenergic receptor antagonist propranolol is more effective than the selective beta 1 adrenergic receptor antagonist metoprolol regarding the reduction of arrhythmic events as well as the earlier termination of the electrical storm in ICD recipients.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ : Μελέτες παρατήρησης έχουν αναδείξει το συνδυασμό β-αναστολέων και αμιοδαρώνης ως την πλέον δόκιμη θεραπευτική στρατηγική για την αντιμετώπιση της ηλεκτρικής θύελλας σε ασθενείς με εμφυτεύσιμο απινιδωτή. Εντούτοις απουσιάζουν τυχαιοποιημένες μελέτες που να συγκρίνουν την αποτελεσματικότητα των εκλεκτικών έναντι των μη εκλεκτικών β-αναστολέων στην καταστολή του φαινομένου. ΜΕΘΟΔΟΣ: Στη μελέτη συμπεριελήφθησαν 60 ασθενείς με εμφυτεύσιμο απινιδωτή οι οποίοι εμφάνισαν ηλεκτρική θύελλα 24 ώρες προ της εισαγωγής τους στο Νοσοκομείο. Σκοπός της μελέτης ήταν η σύγκριση της αποτελεσματικότητας του μη εκλεκτικού β-αναστολέα (προπρανολόλη) με τον εκλεκτικό β1 αναστολέα (μετοπρολόλη) για την αντιμετώπιση της ηλεκτρικής θύελλας, σε ασθενείς με εμφυτεύσιμο απινιδωτή. Το πρωτογενές καταληκτικό σημείο ήταν ο χρόνος από την έναρξη της θεραπείας μέχρι το τελευταίο αρρυθμιολογικό επεισόδιο (VT, VF) που οδήγησε σε παρέμβαση του απινιδωτή. Το δευτερογενές καταληκτικό σημείο ήταν ο αριθμός των αρρυθμιολογικών επεισοδίων κατά τις πρώτες 24 και 48 ώρες από την έναρξη της θεραπείας, καθώς και ο αριθμός των ασθενών που παρέμειναν ελεύθεροι επεισοδίων κατά το ανωτέρω χρονικό διάστημα. Οι ασθενείς που συμπεριελήφθησαν στη μελέτη τυχαιοποιήθηκαν σε από του στόματος αντιαρρυθμική αγωγή με έναν μη εκλεκτικό β-αναστολέα (Προπρανολόλη- ομάδα Ι n=30 ασθενείς) ή με ένα εκλεκτικό β-αναστολέα (Μετοπρολόλη-ομάδα ΙΙ n=30 ασθενείς) σε αναλογία 1:1. Όλοι οι ασθενείς έλαβαν αμιοδαρώνη ενδοφλεβίως για 48 ώρες. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ : Στις 24 ώρες από την έναρξη της θεραπείας η ηλεκτρική θύελλα διεκόπη σε 27 ασθενείς της ομάδας Ι (90%) και σε 16 ασθενείς της ομάδας ΙΙ (53.3%) (p=0.002). Στις 48 ώρες από την έναρξη της θεραπείας τα αντίστοιχα ποσοστά ήταν 93.3% (28 από τους 30 ασθενείς ) για την ομάδα της προπρανολόλης και 80% (24 από τους 30 ασθενείς) για την ομάδα της μετοπρολόλης (p=0.129). O μέσος χρόνος από την έναρξη της θεραπείας μέχρι τη διακοπή της ηλεκτρικής θύελλας ήταν 8.2±2.1 ώρες για την ομάδα Ι και 23.7 ± 3.2 ώρες για την ομάδα ΙΙ (p<0.001). Κατά τη διάρκεια των πρώτων 24 ωρών παρατηρήθηκαν 101 επεισόδια αρρυθμίας στην ομάδα Ι και 178 επεισόδια στην ομάδα ΙΙ (p=0.027). Ο συνολικός αριθμός των επεισοδίων ταχυκαρδίας στις 48 ώρες από την εισαγωγή στη μελέτη ήταν 121 και 262 για την ομάδα Ι και την ομάδα ΙΙ αντίστοιχα (p=0.006). ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η προπρανολόλη υπερέχει στατιστικά σημαντικά της μετοπρολόλης τόσο στη μείωση των επεισοδίων κοιλιακής ταχυαρρυθμίας, όσο και στην ταχύτερη διακοπή του φαινομένου της ηλεκτρικής θύελλας.