Η επίδραση των προβιοτικών, πρεβιοτικών και συμβιοτικών στον εντερικό βλεννογόνο κατά την μετακτινική εντερίτιδα και κολίτιδα σε επίμυες

Abstract

Purpose: Recent evidence both from experimental studies and human trials advocated the synbiotics represent promising candidates for the prevention and the control of gastrointestinal symptoms associated with radiation enteropathy. However, the relative potency of each interventional schedule as well as the underlying mechanisms are not fully elucidated, and as a result their clinical application is largely dominated by empiricism. The present study was designed to investigate and to compare the potential protective and supporting role of synbiotics on the recovery phase of acute radiation enterocolitis in rats. Methodology: 50 wistar rats were randomly assigned into five groups. Healthy animals, group A (radiation alone), group B (synbiotic pretreated), group C (synbiotic treated), group D (combined coverage). Abdominopelvic radiation was administered on the 7th day of the experiment with a total dose of 1100cGy. On the 14th day tissues were harvested for histological and biochemical assessments and analysed with parametric statistical tests. Results: Synbiotic administration significantly improved histological profile and gastrointestinal function and downregulated neutrophil infiltration and lipid peroxidation, although variably on the major anatomic locations and according to the interventional schedule. Conclusions: Synbiotic administration beneficially affected radiation, induced enteropathy through antioxidant and anti-inflammatory mechanisms. Synbiotics demonstrated greater effectiveness when administered after radiation on the sielioid colon, and prior to irradiation on the jejonum and the ileum. An equally important aspect to radioprotection is to accelerate mucosal healing and repair after the establishment of radiation-induced injuries.

Στόχος: Σύγχρονα δεδομένα τόσο από πειραματικές όσο και από κλινικές μελέτες υποστηρίζουν ότι τα συμβιοτικά αποτελούν πολλά υποσχόμενη προσέγγιση για την πρόληψη και τη διαχείριση των γαστροεντερικών συμπτωμάτων της μετακτινικής εντεροπάθειας. Παρόλα αυτά τόσο η αποτελεσματικότητα του κάθε παρεμβατικού σχήματος όσο και οι υποκείμενοι μηχανισμοί δεν έχουν πλήρως διαλευκανθεί και ως αποτέλεσμα η κλινική τους εφαρμογή διέπεται εισέτι από εμπειρισμό. Η παρούσα μελέτη συνετάχθη με σκοπό να διερευνήσει και να συγκρίνει τα πιθανά προστατευτικά και υποστηρικιτικά αποτελέσματα των συμβιοτικών στην φάση ανάκαμψης της οξείας μετακτινικής εντεροκολίτιδας σε επίμυες. Μεθοδολογία: 50 επίμυες Wistar χωρίστηκαν τυχαία σε πέντε ίσες ομάδες. Υγιής ομάδα, ομάδα Α μετακτινική εντεροπάθεια μόνο, ομάδα Β (συμβιοτικά προστατευτικά), ομάδα Γ (συμβιοτικά θεραπευτικά), και ομάδα Δ (μικτή κάλυψη). Την 7η ημέρα του πειράματος οι επίμυες υπέστησαν εντοπιστική ακτινοβόληση της κοιλίας και της πυέλου με δόση 1100cGy. Την 14η ημέρα συνελέγησαν ιστοί για ιστολογικές και βιοχημικές μετρήσεις, και αναλύθηκαν με παραμετρικά κριτήρια. Αποτελέσματα: Η χορήγηση συμβιοτικών βελτίωσε σημαντικά την ιστολογική εικόνα και τη γαστροεντερική λειτουργία, και ταπείνωσε τη λευκοκυτταρική διήθηση και τη λιπιδιακή υπεροξείδωση, με διακριτές ωστόσο διαφορές ανά ανατομικό τμήμα και σχήμα χορήγησης. Συμπεράσματα: Η χορήγηση συμβιοτικών ασκεί ευεργετικές επιδράσεις στην μετακτινική εντεροπάθεια μέσω αντιοξειδωτικών και αντιφλεγμονωδών μηχανισμών. Τα συμβιοτικά παρουσιάζουν τη μέγιστη αποτελεσματικότητα όταν χορηγούνται μετά την ακτινοβόληση και ιδίως στο σιγμοειδές, ενώ πριν την ακτινοβόληση ιδίως στη νηστίδα και στον ειλεό. Εξίσου σημαντική παράμετρος με την ακτινοπροστασία αποτελεί η υποστήριξη των μετακτινικών βλαβών αφότου αυτές επιλυθούν.