Μελέτη DNA πλοειδικότητας σε μεταστατικό καρκίνο του στομάχου και συσχέτιση με λοιπούς προγνωστικούς παράγοντες

Abstract

Background: Most patients with gastric cancer present with locally advanced or metastatic disease on diagnosis, despite the availability of advanced imaging techniques. For patients with unresectable disease at time of diagnosis and for those whose disease recurs after primary therapy, gastric cancer is incurable and therapy is palliative. The aim of this study was to investigate possible prognostic factors of survival in such patients.Methods: 311 such patients were studied retrospectively. 20 potential prognostic variables such as demographics, clinical parameters, biochemical markers, treatment modality and DNA ploidy index were examined. Results: On multivariate analysis favorable factors of response to chemotherapy were: younger age, lymph node metastases, absence of liver metastases, good performance status, normal CA19.9, LDH, albumin values and a low DNA ploidy index. Unfavorable factors that influenced survival increasing the risk of death were: liver metastases, local recurrence, abdominal and peritoneal metastases, poor performance status, increased CA19.9 and LDH values, blood transfusion, weight loss >10% and a high DNA ploidy index. Factors that unfavorably influenced both response to chemotherapy and survival were presence of liver metastases, poor performance status, increased LDH and CA19.9 values and a high DNA ploidy index.Conclusion: We defined factors that are related to the outcome in patients with metastatic, unresectable gastric cancer undergoing chemotherapy. We conclude that in the above setting the main factors that may improve survival and response to therapy are normal LDH and CA19.9 values, absence of liver metastases, good performance status and a low DNA ploidy index.

ΣΚΟΠΟΣ Οι περισσότεροι ασθενείς με αδενοκαρκίνωμα στομάχου κατά τη στιγμή της διάγνωσης έχουν τοπικά προχωρημένη ή μεταστατική νόσο, παρά τις προηγμένες διαγνωστικές μεθόδους. Στους ασθενείς με ανεγχείρητη νόσο κατά τη διάγνωση και σε εκείνους που η νόσος υποτροπιάζει μετά από πρωτογενή θεραπεία, η νόσος θεωρείται μη ιάσιμη και η θεραπεία είναι παρηγορητική. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση πιθανών προγνωστικών παραγόντων επιβίωσης σε αυτούς τους ασθενείς.ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ Μελετήθηκαν αναδρομικά 311 ασθενείς σε υλικό αρχείου και εξετάστηκαν 20 προγνωστικές παράμετροι (δημογραφικές και κλινικές παράμετροι, βιοχημικοί δείκτες, θεραπευτικές μέθοδοι και η DNA πλοειδικότητα). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Σε πολυπαραγοντική ανάλυση οι παράμετροι που ευνοούσαν την ανταπόκριση στη θεραπεία ήταν η μικρή ηλικία, οι λεμφαδενικές μεταστάσεις, η απουσία ηπατικών μεταστάσεων, η καλή γενική σωματική κατάσταση (Performance status), τα φυσιολογικά επίπεδα CA19.9, LDH και αλβουμίνης και ο χαμηλός δείκτης DNA πλοειδικότητας. Παράγοντες που επηρέαζαν δυσμενώς την επιβίωση ήταν οι ηπατικές μεταστάσεις, η τοπική υποτροπή, οι κοιλιακές και περιτοναϊκές μεταστάσεις, το μειωμένο Performance Status, τα αυξημένα επίπεδα CA19.9 και LDH, η μετάγγιση αίματος, η απώλεια βάρους >10% και ο υψηλός δείκτης DNA πλοειδικότητας. Οι παράμετροι που επηρέαζαν δυσμενώς τόσο την ανταπόκριση στη θεραπεία όσο και την επιβίωση ήταν η ύπαρξη ηπατικών μεταστάσεων, το μειωμένο Performance Status, τα υψηλά επίπεδα του δείκτη CA19.9 και της LDH, καθώς και ο υψηλός δείκτης DNA πλοειδικότητας. Οι παράγοντες αυτοί σε συνδυασμό είναι στοιχεία πολύ προχωρημένης νόσου.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Καθορίσαμε τους παράγοντες που σχετίζονται με την επιβίωση ασθενών με μεταστατικό, ανεγχείρητο καρκίνο του στομάχου υπό χημειοθεραπεία. Καταλήγουμε ότι οι σημαντικότεροι παράγοντες που ευνοούν την επιβίωση και την ανταπόκριση στη θεραπεία είναι τα φυσιολογικά επίπεδα LDH και CA19.9, η καλή γενική σωματική κατάσταση, η απουσία ηπατικών μεταστάσεων και ο χαμηλός δείκτης DNA πλοειδικότητας.