Η επίδραση της μετφορμίνης και των αντισυλληπτικών δισκίων στα επίπεδα της αντιπονεκτίνης και ρεσιστίνης ορού σε γυναίκες με σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών

Abstract

IntroductionThe polycystic ovary syndrome (PCOS) is the most frequent endocrinopathy among women of reproductive age. Τhe adipose tissue has been recognized as an endocrine organ affecting the glucose and lipid metabolism. Adiponectin and resistin interfere with the pathophysiology of obesity and insulin resistance (IR). Recent data present them as mediators of IR. In order to illuminate the key role of adiponectin and resistin, we decided to study the influence of metformin and combined oral contraceptive pill (COC) on the plasma levels of these adipokines. Materials and methods62 women previously diagnosed with PCOS were enrolled in the protocol. The women were divided in two groups of 31 women, the first being diagnosed with IR and the second without IR. The first group received 1275mg metformin on a daily basis, while the latter one received 30μg ethinylo-estradiol and 3mg drosperinone. All women were physically examined and blood sample was collected for measurement of basic hormones, glucose and insulin, lipids, adiponectin and resistin. Statistical analysisThe mean values and the standard deviations were used for the estimation of the quantitative parameters. The absolute and relative frequencies were used for the estimation of quality parameters. For the comparison of ratios, quantitative parameters between two groups and parameters between two measures the Pearson’s χ2 test, the Student’s t-test and the paired t-test were used, respectively. Statistical significance was set to 0.05. ResultsIn metformin group, adiponectin values were statistically lower after the treatment, while change in resistin values was of no statistical value. A significant reduction was observed in testosterone, cosrtisol, free androgen index and TSH values, while a significant increase was observed in SHBG and T3 values.In oral contraceptive group, changes in adiponectin and resistin values after the treatment were not statistically significant. A significant reduction was observed in testosterone values, FAI, and QUICKI index, while a significant increase was observed in SHBG, T3, T4, total cholesterol, LDL-cholesterol, triglycerid values and HOMA-IR index. ConclusionsThis is the first study demonstrating a significant decrease on adiponectin plasma levels after metformin treatment. Our study shows that adiponectin plays an important role in the pathophysiology of IR and PCOS. Metformin acts exactly as adiponectin, therefore, it seems that adiponectin secretion is reduced as a compensatory mechanism in the elevation of metformin plasma levels confirming the later’s positive effect on metabolism. Our study concludes that resistin doesn’t interfere with the pathophysiology of PCOS. To our knowledge, this is the first, so far, study investigating the impact of a COC containing drosperinone on the plasma levels of adiponectin and resistin. Our study demonstrates that use of a COC containing drosperinone results in deterioration of insulin sensitivity and does not affect the secretion of adiponectin. As far as the resistin is concerned, the COC administration seems not to affect its plasma levels.

ΕισαγωγήΤο σύνδρομο των πολυκυστικών ωοθηκών (PCOS) αποτελεί τη συχνότερη ενδοκρινοπάθεια γυναικών αναπαραγωγικής ηλικίας. Ο λιπώδης ιστός αποτελεί ενδοκρινή αδένα που επηρεάζει τον μεταβολισμό της γλυκόζης και των λιπιδίων. Η αντιπονεκτίνη και η ρεσιστίνη πιστεύεται ότι παρεμβαίνουν στην παθοφυσιολογία της παχυσαρκίας και της αντίστασης στην ινσουλίνη (IR). Με σκοπό να διαφωτίσουμε το ρόλο τους μελετήσαμε την επίδραση της μετφορμίνης και ενός συνδυασμένου αντισυλληπτικού δισκίου στα επίπεδα των αντιποκινών αυτών σε ασθενείς με PCOS. Υλικό και μέθοδοςΣυνολικά 62 γυναίκες με PCOS χωρίστηκαν σε δύο ομάδες των 31 ατόμων, μία με IR και μία χωρίς IR. Η πρώτη έλαβε ημερησίως 1275mg μετφορμίνης και η δεύτερη 30μg αιθινυλο-οιστραδιόλης και 3mg δροσπερινόνης, σε κυκλική χορήγηση. Φυσική εξέταση και λήψη φλεβικού αίματος πραγματοποιήθηκε σε κάθε γυναίκα προ και μετά 6 μήνες και υπολογίστηκαν οι βασικές ορμόνες, γλυκόζη, ινσουλίνη, λιπιδία, αντιπονεκτίνη και ρεσιστίνη. Στατιστική ανάλυσηΟι μέσες τιμές και οι τυπικές αποκλίσεις, οι απόλυτες και οι σχετικές συχνότητες υπολογίστηκαν. Για τη σύγκριση αναλογιών, ποσοτικών μεταβλητών μεταξύ δύο ομάδων και παραγόντων μεταξύ των μετρήσεων χρησιμοποιήθηκαν το Pearson’s χ2 test, το Student’s t-test και το paired t-test αντίστοιχα. Η στατιστική σημαντικότητα τέθηκε στο 0,05. ΑποτελέσματαΣτην ομάδα της μετφορμίνης τα επίπεδα της αντιπονεκτίνης ορού μειώθηκαν στατιστικά σημαντικά, ενώ η μεταβολή της ρεσιστίνης ορού δεν ήταν στατιστικά σημαντικά. Σημαντική μείωση παρατηρήθηκε στα επίπεδα της τεστοστερόνης, της κορτιζόλης, του δείκτη ελεύθερων ανδρογόνων (FAI), και της TSH, ενώ σημαντική αύξηση παρατηρήθηκε στα επίπεδα της SHBG και της T3. Στην ομάδα του αντισυλληπτικού οι μεταβολές στα επίπεδα της αντιπονεκτίνης και ρεσιστίνης ορού δεν ήταν στατιστικά σημαντικές, μείωση παρατηρήθηκε στα επίπεδα της ολικής τεστοστερόνης, του FAI και του δείκτη QUICKI, ενώ αύξηση παρατηρήθηκε στα επίπεδα της SHBG, T3, T4, ολικής χοληστερόλης, LDL-χοληστερόλης, τριγλυκεριδίων και του δείκτη HOMA-IR. ΣυμπεράσματαΑυτή είναι η πρώτη μελέτη σε ασθενείς με PCOS που δείχνει σημαντική μείωση στα επίπεδα της αντιπονεκτίνης ορού μετά από χορήγηση μετφορμίνης. Η διατριβή μας επιβεβαιώνει τις ενδείξεις ότι η αντιπονεκτίνη εμπλέκεται στην παθοφυσιολογία της IR και του PCOS. Η μετφορμίνη αποτελεί έναν ευαισθητοποιητή της ινσουλίνης με δράση παρόμοια με αυτή της αντιοπονεκτίνης. Επομένως, φαίνεται ότι στις γυναίκες με PCOS και IR η έκκριση της αντιπονεκτίνης μειώνεται ως αντιρροπιστικός μηχανισμός στα αυξημένα επίπεδα της μετφορμίνης στον ορό πιστοποιώντας τη θετική της επίδραση στο μεταβολισμό αυτών των ασθενών. Σε ό,τι αφορά τη ρεσιστίνη, η μελέτη μας δείχνει ότι δεν επηρεάζεται από τη χορήγηση της μετφορμίνης. Από όσο γνωρίζουμε, μέχρι στιγμής, αυτή είναι η πρώτη μελέτη που ερευνά την επίδραση ενός συνδυασμένου αντισυλληπτικού που περιέχει δροσπερινόνη, στα επίπεδα της αντιπονεκτίνης και ρεσιστίνης ορού σε γυναίκες με PCOS χωρίς IR. Η μελέτη μας υποδηλώνει ότι η χρήση αντισυλληπτικού με δροσπερινόνη, οδηγεί σε επιδείνωση της IR και δεν επηρεάζει την έκκριση της αντιπονεκτίνης. Σε ό,τι αφορά τη ρεσιστίνη, η έκκρισή της από το λιπώδη ιστό δεν φαίνεται να επηρεάζεται.