Μελέτη της διαπερατότητας του περιτοναίου σε συνθήκες συμφυσιογένεσης και ο ρόλος των MMPs

Abstract

Introduction: Adhesion formation is a complicated process that can be influenced by many factors such as MMP’s concentrations.Purpose: The purpose of this study was to evaluate the alterations of the peritoneum permeability and of matrix metalloproteinase 2 and 9 serum levels on an experimental model of adhesion formation and inhibition. The direct effect of matrix metalloproteinase on peritoneal permeability was also to be evaluated.Material and method: The experimental model includes de novo adhesion formation in rabbits and inhibition of the process with the use of intravenous administration of dimethindene maleate and peritoneal lavage with icodextrin solution 4%. Peritoneal tissue and blood samples were taken during and 10 days after the adhesion provoking laparotomy. We used the Zulke scale to score the magnitude of the adhesions during the second laparotomy while the Ussing chamber was used to assess the alterations of the peritoneal permeability.Results: Peritoneal trauma provokes a generalized reduction in the peritoneal permeability. Intraoperative wash of the peritoneal cavity with icodextrin solution augmented the peritoneal resistance while the intravenous administration of dimethindene did not cause any notable alterations. Matrix metalloproteinase serum levels were higher in the low adhesion group of rabbits. MMP- 2 and -9 augmented the permeability of normal peritoneum.Conclusion: Peritoneal cavity wash with icodextrin and direct peritoneal trauma during laparotomy decrease peritoneal permeability while the intravenous administration of dimethindene surmounts this effect in the given experimental model. Matrix metalloproteinase seems to have a dual role on adhesion formation i.e. inhibit matrix deposition and augment peritoneal permeability.

Εισαγωγή: Η συμφυσιογένεση είναι μια πολύπλοκη διαδικασία που επηρεάζεται από πολλούς παράγοντες. Ένας από αυτούς είναι και οι συγκεντρώσεις των μεταλλοπρωτεϊνασών. Το περιτόναιο παίζει σημαντικό ρόλο σε αυτή τη διαδικασία καθώς λειτουργεί σαν ηθμός ανάμεσα στην περιτοναϊκή κοιλότητα και την συστηματική κυκλοφορία.Σκοπός: Σκοπός της μελέτης είναι η αξιολόγηση των επιπέδων των μεταλλοπρωτεϊνασών 2 και 9 στο αίμα όσο και των αλλαγών στη διαπερατότητα του περιτοναίου μετά από επέμβαση συμφυσιογένεσης και προσπάθεια αναστολής της. Η απευθείας επίδραση των μεταλλοπρωτεϊνασών 2 και 9 στην διαπερατότητα του φυσιολογικού περιτοναίου μελετήθηκε επίσης.Υλικό και μέθοδος : Το πειραματικό μοντέλο περιελάμβανε την de novo συμφυσιογένεση σε κονίκλους και προσπάθεια αναστολής της με την ενδοφλέβια χορήγηση διμεθινδένης και ενδοπεριτοναϊκή έκπλυση με διάλυμα ικοδεξτρίνης 4%, λήψη δειγμάτων τοιχωματικού περιτοναίου και αίματος κατά την διάρκεια της επέμβαση καθώς και 10 ημέρες μετά. Για την αξιολόγηση των αλλαγών στην διαπερατότητα του περιτοναίου χρησιμοποιήθηκε ο θάλαμος τύπου Ussing.Αποτελέσματα: Το περιτοναϊκό τραύμα φαίνεται να μειώνει την διαπερατότητα ολόκληρης της περιτοναϊκής κοιλότητας. Η περιτοναϊκή πλύση με ικοδεξτρίνη μείωσε τη διαπερατότητα του περιτοναίου, ενώ στους κονίκλους που έγινε ενδοφλέβια χορήγηση διμεθινδένης είτε μόνης της είτε σε συνδυασμό με ικοδεξτρίνη, το περιτόναιο διατήρησε την διαπερατότητά του. Τα επίπεδα των μεταλλοπρωτεϊνασών στο αίμα ήταν υψηλότερα στους κονίκλους που εμφάνισαν τις λιγότερες συμφύσεις με βάση την κλίμακα Zuhlke. Στο φυσιολογικό περιτόναιο οι MMP-2 και -9 αυξάνουν την διαπερατότητα του περιτοναίου.Συμπεράσματα: Ο τραυματισμός και η διεγχειρητική πλύση του περιτοναίου μειώνει την διαπερατότητά του επηρεάζοντας την αμφίδρομη κυκλοφορία υγρών και ουσιών από και προς την περιτοναϊκή κοιλότητα. Η διμεθινδένη αντιρροπεί αποτελεσματικά αυτό το φαινόμενο στο πειραματικό μας μοντέλο. Ο ρόλος των μεταλλοπρωτεϊνασών στην αναστολή της συμφυσιογένεσης φαίνεται να είναι διπλός. Από την μια αποδομούν τηνθεμέλια ουσία αναστέλλοντας τη δημιουργία στερεών συμφύσεων και από την άλλη επιδρούν απευθείας στο περιτόναιο αυξάνοντας την διαπερατότητα του.