Competition in the European banking sector

Abstract

The aim of the thesis is to investigate the structure of banking sectors that constitute the enlarged group (EU-27) of European Union during the period 2002-2010. It encompasses the theoretical premises of bank competition and how it is interrelated to contemporary issues of European banking. For this purpose, the thesis comprises two parts, the first one referring to the review of the theoretical and empirical literature and, the second one, to the econometric analysis as structured into three distinct empirical parts. First, the thesis deals with the measurement of competition in 9 developed European countries by estimating an unbiased marginal cost out of a translog specification, and then investigates potential correlates of income-specific market power of differently specialized financial institutions under a bootstrapped SUR framework. The analysis endorses that asset size, concentration, market share and cost efficiency have an asymmetric bearing on the pricing conduct of (non-) interest-bearing products across the sample distribution.Secondly, this thesis employs different parametric – REM, DFA, TFA – methodologies and definitions of bank outputs (intermediation and value-added approach) in order to estimate bank-specific cost and profit efficiency scores. The results show differences in efficiency levels without altering the relative country rankings whatsoever, while scale economies demonstrate considerable discrepancies in the converging course. The catching-up effect (beta convergence) and converging dispersion (sigma convergence) are also evident and conditional to the dominant pattern of inequality.The final part of the thesis investigates whether, and to what extent, market structure drives to systemic stability or fragility. The Extreme Bound Analysis (EBA) reports evidence on the almost stable impetus of concentration as well as the fragile and U-shaped relationship between competition and bank soundness. Stability is positively associated with higher capital regulation and market discipline, as well as lower activity restrictions, supervisory intervention and foreign ownership. However, all regulatory and supervisory policies seem to exacerbate bank risk-taking in markets with high degree of foreign ownership.

Ο στόχος της διατριβής είναι να ερευνηθεί η δομή του τραπεζικού τομέα των 27 χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης κατά τη διάρκεια της περιόδου 2002-2010. Καλύπτει τις θεωρητικές βάσεις του τραπεζικού ανταγωνισμού και τη συσχέτισή του με σύγχρονα θέματα της Ευρωπαϊκής τραπεζικής. Η διατριβή περιλαμβάνει δύο μέρη, το πρώτο που αναφέρεται στην επισκόπηση της θεωρητικής και εμπειρικής βιβλιογραφίας και, το δεύτερο, στην οικονομετρική ανάλυση όπως δομείται σε τρία ξεχωριστά εμπειρικά μέρη. Πρώτον, η διατριβή εξετάζει το επίπεδο του ανταγωνισμού σε 9 αναπτυγμένες Ευρωπαϊκές χώρες με τον αμερόληπτο υπολογισμό του οριακού κόστους μέσα από μία τρανσλογαριθμική συνάρτηση κόστους. Έπειτα, ερευνά τους πιθανούς προσδιοριστικούς παράγοντες της δύναμης της αγοράς που αφορά σε συγκεκριμένες πηγές εισοδήματος τραπεζών διαφορετικής παραγωγικής εξειδίκευσης ακολουθώντας το υπόδειγμα SUR. Η ανάλυση επικυρώνει ότι το μέγεθος, η συγκέντρωση της αγοράς, το μερίδιο αγοράς και η αποδοτικότητα κόστους έχουν σημαντική αλλά ασύμμετρη επίδραση στη συμπεριφορά τιμολόγησης των (μη) τοκοφόρων προϊόντων σε όλη την κατανομή του δείγματος. Δεύτερον, η διατριβή υιοθετεί διαφορετικές παραμετρικές - REM, DFA, TFA - μεθοδολογίες και ορισμούς τραπεζικών εκροών (προσέγγιση διαμεσολάβησης και προστιθεμένης αξίας), προκειμένου να υπολογιστούν οι εκτιμητές αποδοτικότητας κόστους και κέρδους. Τα αποτελέσματα παρουσιάζουν διαφορετικά επίπεδα αποδοτικότητας χωρίς να επιφέρουν αλλαγές στις σχετικές ταξινομήσεις χωρών, ενώ οι οικονομίες κλίμακας καταδεικνύουν ιδιαίτερες διαφορές κατά την πορεία σύγκλισης. Η τάση αυτή κάθε τραπεζικού τομέα (σύγκλιση ‘βήτα’) όπως και η κατανέμουσα διασπορά της (σύγκλιση ‘σίγμα’) είναι σημαντική στην ΕΕ αλλά λαμβάνει χώρα ανισομερώς. Τρίτον, η διατριβή ερευνά αν, και σε ποιο βαθμό, η δομή της τραπεζικής αγοράς οδηγεί σε συστημική σταθερότητα ή αστάθεια. H ανάλυση των ακραίων ορίων (EBA) εκθέτει στοιχεία υπέρ της σταθερής επίδρασης της συγκέντρωσης καθώς επίσης της ‘εύθραυστης’ και σε σχήμα ‘U’ σχέσης μεταξύ του ανταγωνισμού και της τραπεζικής βιωσιμότητας. Η σταθερότητα συνδέεται θετικά με την κεφαλαιακή επάρκεια και πειθαρχία της αγοράς, και αρνητικά με περιορισμούς στις τραπεζικές δραστηριότητες, παρεμβατικότητα των εποπτικών αρχών και ξένη ιδιοκτησία. Εντούτοις, σε αγορές με υψηλότερο βαθμό ξένης ιδιοκτησίας, όλες οι πολιτικές εποπτείας και συμμόρφωσης επιδεινώνουν την αστάθεια της τραπεζικής αγοράς.