Προσδιορισμός των κέντρων της γεύσης στον εγκέφαλο με τη χρήση της μαγνητοεγκεφαλογραφίας

Abstract

Magnetoencephalographic recordings were evaluated in five different states: normal condition, sweet, bitter, sour, and salt taste. Twenty-eight healthy volunteers, 14 male (mean value: 23.4±10.4 years) and 14 female (mean value: 22.7±7.5 years), ranging from 12 to 50 years of age, were included in the study. The results showed that, in the normal condition, as well as in the sweet and the bitter taste, the male volunteers exhibited a higher count of low-frequency than high-frequency channels compared to the femal ones; in the case of the sour taste, there was no clear differentiation between the genders; with the salt taste, the female volunteers exhibited a higher count of low-frequency channels whereas there was no clear differentiation in the number of high frequencies between the gender. Also, Magnetoencephalography (ΜΕG) recordings were evaluated for 25 healthy female volunteers, in 5 different gustatory states: normal, sweet, bitter, sour and salty. The study population was divided in two groups according to age: group A (10-19 years old, mean value: 17±3.2), and group B (20-30 years old, mean value: 24±3.2). There was a higher count of low frequencies (2 Hz) and a lower count of high frequencies (7 Hz) with increasing age, in all studied states. We compared each state in the frequencies 2 and 7 Hz between the two groups. Statistically significance differences were found in the normal and sweet states in the frequencies of 2 Hz and 7 Hz and in the salty taste in the frequency of 7 Hz. We also compared the 5 states in group A and the 5 states in group B in the frequencies 2 and 7 Hz. The results were not statistically significant. Discrimination in the spatial distribution of the frequencies provides novel insights into the identification of gender-related taste sensation and new insights into the age-dependence of taste quality brain centers.

Μαγνητοεγκεφαλoγραφικές καταγραφές μετρήθηκαν σε πέντε διαφορετικές καταστάσεις: χωρίς γευστικό ερέθισμα, με γλυκιά, πικρή, ξινή και αλμυρή γεύση. Είκοσι οκτώ υγιείς εθελοντές, 14 άντρες (μέση τιμή : 23.4±10.4 έτη) και 14 γυναίκες (μέση τιμή : 22.7±7.5 έτη), ηλικίας 12 έως 50 ετών, συμμετείχαν στη μελέτη. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι, στην κατάσταση χωρίς γευστικό ερέθισμα, καθώς και στη γλυκιά και την πικρή γεύση, οι άντρες εθελοντές είχαν μεγαλύτερο αριθμό καναλιών χαμηλής συχνότητας από ότι υψηλής σε σχέση με αυτά των γυναικών. Για την ξινή γεύση, δεν υπήρχε καμία σαφής διαφοροποίηση μεταξύ των δύο φύλων. Για την αλμυρή γεύση, οι γυναίκες εθελόντριες είχαν μεγαλύτερο πλήθος καναλιών χαμηλής συχνότητας και δεν υπήρχε καμία σαφής διαφοροποίηση του αριθμού των υψηλών συχνοτήτων μεταξύ των δύο φύλων. Επίσης, Μαγνητοεγκεφαλογραφικές (ΜΕΓ) καταγραφές μετρήθηκαν για 25 υγιείς γυναίκες εθελόντριες, σε πέντε διαφορετικές καταστάσεις: χωρίς γευστικό ερέθισμα, με γλυκιά, πικρή, ξινή και αλμυρή γεύση. Οι εθελόντριες χωρίστηκαν σε δύο ομάδες, ανάλογα με την ηλικία: ομάδα Α (9-19 ετών, μέση τιμή : 17±3.2) και ομάδα B (20-30 ετών, μέση τιμή : 24±3.2). Παρατηρήθηκε μια αύξηση των χαμηλών συχνοτήτων (2 Hz) και μια μείωση των υψηλών συχνοτήτων (7 Hz) με την αύξηση της ηλικίας, σε όλες τις καταστάσεις. Συγκρίναμε κάθε κατάσταση των δύο ομάδων στις συχνότητες 2 και 7 Hz. Στατιστικά σημαντικές διαφορές βρέθηκαν στην κατάσταση χωρίς γευστικό ερέθισμα και στη γλυκιά γεύση στις συχνότητες των 2 Hz και 7 Hz όπως επίσης και στην αλμυρή γεύση στη συχνότητα των 7 Hz. Έγινε σύγκριση των 5 καταστάσεων της ομάδας Α με τις 5 καταστάσεις της ομάδας Β στις συχνότητες των 2 και 7 Hz. Τα αποτελέσματα δεν ήταν στατιστικά σημαντικά. Η διαφοροποίηση στη χωρική κατανομή των συχνοτήτων παρέχει νέες πληροφορίες σχετικά με την αναγνώριση της γεύσης στα δύο φύλα και την εξάρτηση της γεύση με την ηλικία.