Η επίδραση της θέσης βηματοδότησης στη συσταλτικότητα της αριστερής κοιλίας κατά το οξύ πειραματικό έμφραγμα του μυοκαρδίου

Abstract

Background: The aim of this study was to examine the effects on left ventricular (LV) function of LV apical or/and lateral wall pacing during an experimental acute myocardial infarction. Methods: In 16 anesthetized pigs, epicardial LV pacing at the apex or lateral wall, or at both sites simultaneously, was performed before and after left anterior descending (LAD) ligation. Data concerning LV function were obtained by two-dimensional echo during spontaneous sinus rhythm (SR) and during pacing before and 15, 45, 60 and 90 min after LAD ligation. Results: Before ligation of the LAD, pacing at the lateral wall (48.04±6.25%) or both sites (45.71±6.31%) reduced the LV ejection fraction (EF) significantly (p<0.01) in comparison to SR (55.44±4.10%). However, during pacing at the apex (50.19±6.50%) the reduction was not significant. After LAD ligation, the EF during lateral pacing (43.02±7.71%) was significantly higher than during apical pacing (38.78±8.26%, p<0.04), but was not significantly different from that during dual-site pacing (41.65±8.69%). Conclusions: Pacing within the ischemic LV apical zone after LAD ligation impairs left ventricular ejection fraction, as compared with pacing the non-ischemic LV lateral wall, and should therefore be avoided in clinical settings where the LV pacing site may be chosen.

Σκοπός: Σκοπός της μελέτης είναι να διερευνήσει την επίδραση της βηματοδότησης της κορυφής και του πλαγίου τοιχώματος της αριστερής κοιλίας στη συσταλτικότητά της κατά το οξύ πειραματικό πρόσθιο έμφραγμα του μυοκαρδίου. Μέθοδος: Σε 16 αναισθητοποιημένους χοίρους, βηματοδοτήθηκε επικαρδιακά η κορυφή και το πλάγιο τοιχώμα της αριστερής κοιλίας (μεμονωμένα και ταυτόχρονα), πριν και μετά την απολίνωση του προσθίου κατιόντα κλάδου. Η συσταλτικότητα της αριστερής κοιλίας εκτιμήθηκε με υπερηχοκαρδιογράφημα δύο διαστάσεων σε φλεβοκομβικό ρυθμό και υπό βηματοδότηση πριν και 15, 45, 60 και 90 λεπτά μετά την απολίνωση του προσθίου κατιόντα κλάδου. Αποτελέσματα: Στη φυσιολογική αριστερή κοιλία (πριν την απολίνωση του προσθίου κατιόντα κλάδου), η βηματοδότηση του πλαγίου τοιχώματος (ΚΕ=48.04±6.25%) ή η ταυτόχρονη βηματοδότηση (ΚΕ=45.71±6.31%) του πλαγίου τοιχώματος και της κορυφής της αριστερής κοιλίας οδήγησε σε στατιστικά σημαντική μείωση (p<0.01) του κλάσματος εξώθησης (ΚΕ) σε σχέση με την παρουσία φυσιολογικού φλεβοκομβικού ρυθμού (ΚΕ=55.44±4.10%). Η βηματοδότηση της κορυφής (ΚΕ=50.19±6.50%) δεν προκάλεσε στατιστικά σημαντική πτώση του κλάσματος εξώθησης. Μετά την απολίνωση του προσθίου κατιόντα κλάδου το κλάσμα εξώθησης κατά τη βηματοδότηση του πλαγίου τοιχώματος (ΚΕ=43.02±7.71%) ήταν στατιστικά σημαντικά υψηλότερο σε σχέση με τη βηματοδότηση της κορυφής (ΚΕ=38.78±8.26%, p<0.04) αλλά δε διέφερε στατιστικά σημαντικά με αυτό κατά την ταυτόχρονη βηματοδότηση (ΚΕ=41.65±8.69%) του πλαγίου τοιχώματος και της κορυφής. Συμπέρασμα: Η βηματοδότηση στην ισχαιμική περιοχή της κορυφής της αριστερής κοιλίας μετά την απολίνωση του προσθίου κατιόντα κλάδου οδηγεί σε μείωση του κλάσματος εξώθησης σε σύγκριση με τη βηματοδότηση του μη ισχαιμικού πλαγίου τοιχώματος. Το εύρημα αυτό είναι ενδεχόμενο να αποβεί χρήσιμο στην επιλογή των ασθενών με ισχαιμική μυοκαρδιοπάθεια στους οποίους σχεδιάζεται θεραπεία καρδιακού ανασυγχρονισμού.