Η επίδραση της διλτιαζέμης στην πνευμονική κυκλοφορία στη σήψη

Abstract

The lungs as sepsis target-organ, are affected early with the development of ALI/ ARDS. The involvement of the pulmonary circulation and the establishment of pulmonary hypertension is an index severity. Despite being used with positive results for the treatment of chronic forms of pulmonary hypertension, calcium channel blockers have not been applied in the management of acute pulmonary hypertension. Goal of this the study was to explore the effects of diltiazem on both pulmonary and systemic circulation in a porcine model of sepsis. Materials and methods: 32 female pigs were divided in four groups each of eight animals – groups A, B, C and D. In group A no further intervention was carried on. In group B, diltiazem was given intravenously. In group C, sepsis was induced after the injection LPS E.Coli. In group D, after the induction of sepsis, diltiazem was given. Measurements of haemodynamic, respiratory and other parameters were carried out at eight phases during the total three hours of the study. For statistical analysis the program SPSS 18 was used. All values p<0,05 were considered statistically significant. Results: 1. The recorded values of pressures in the pulmonary artery (PAPs, PAPd, PAPm, PCP) and the PVR showed dramatically significant increase, compared to the baseline values, in groups C and D. In group C this increase remained statistically significant throughout the study. In group D, after the induction of intravenous infusion of diltiazem, the pressures and the resistence in the pulmonary circulation gradually decreased and returned towards normal values from phase 4 and further on. 2. The pressures in the systemic circulation (SAPs, SAPd, SAPm) and the resistence (SVR), showed significant decrease in groups C and D after the induction of sepsis. This decrease stayed for the entire period of the study. After the infusion of diltiazem in group D, no further decrease was recorded. Conclusions: Based on the results of the study, we considered diltiazem a safe therapy for the management of acute sepsis-related pulmonary hypertension, when applied as a constant intravenous infusion.

Οι πνεύμονες θεωρούνται όργανο στόχος και επηρεάζονται σχετικά πρώιμα με εμφάνιση ALI και/ή ARDS. Η συμμετοχή της πνευμονικής κυκλοφορίας με πνευμονική υπέρταση αποτελεί δείκτη βαρύτητας και συνοδεύεται με αυξημένη θνητότητα. Οι αποκλειστές διαύλων ασβεστίου, αν και χρησιμοποιούνται με καλά αποτελέσματα για την αντιμετώπιση της οξείας πνευμονικής υπέρτασης. Σκοπός: Η διερεύνηση της επίδρασης της διλτιαζέμης στην πνευμονική και συστηματική κυκλοφορία, σε ένα πειραματικό μοντέλο σήψης σε χοίρους. Υλικό-μέθοδος: 32 χοίροι γένους θηλυκού χωρίστηκαν σε τέσσερις ομάδες των οκτώ, Α, Β, Γ και Δ. Στην ομάδα Α δεν έγινε καμία παρέμβαση. Στην ομάδα Β χορηγήθηκε ενδοφλεβίως διλτιαζέμη. Στην ομάδα Γ προκλήθηκε σήψη με χορήγηση LPS E.Coli. Στην ομάδα Δ μετά την πρόκληση της σήψης χορηγήθηκε διλτιαζέμη. Μετρήσεις αιμοδυναμικών, αναπνευστικών και άλλων παραμέτρων κατεγράφησαν σε οκτώ φάσεις κατά τη διάρκεια των τριών συνολικά ωρών του πειράματος. Για την ανάλυση των αποτελεσμάτων χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πρόγραμμα SPSS 18. Τιμές p<0,05 θεωρήθηκαν στατιστικά σημαντικές. Αποτελέσματα: 1. Οι πιέσεις στην πνευμονική αρτηρία (PAPs, PAPd, PAPm, PCP) και οι αντιστάσεις (PVR) παρουσίασαν δραματική αύξηση σε σχέση με τη βασική μέτρηση στις ομάδες με σήψη Γ και Δ. Στην ομάδα Γ η αύξηση αυτή διατηρήθηκε σε επίπεδα στατιστικής σημαντικότητας μέχρι το τέλος των μετρήσεων. Στην ομάδα Δ η χορήγηση διλτιαζέμης μείωσε σταδιακά τις πιέσεις και τις αντιστάσεις σε σημείο που μετά τη φάση 4 οι τιμές τους προσέγγισαν αυτές της βασικής μέτρησης. 2. Οι πιέσεις στη συστηματική κυκλοφορία (SAPs, SAPd, SAPm) και οι αντιστάσεις (SVR), μετά τη χορήγηση της ενδοτοξίνης στις ομάδες Γ και Δ, εμφάνισαν στατιστικά σημαντική μείωση, η οποία παρέμεινε μέχρι το τέλος των μετρήσεων. Δεν φάνηκε η διλτιαζέμη να προσθέτει επιπλέον αγγειοδιασταλτική δράση στη συστηματική κυκλοφορία. Συμπεράσματα: Τα ευρήματά μας συμφωνούν ότι η συνεχής ενδοφλέβια χορήγηση διλτιαζέμης αποτελεί ένα ασφαλές θεραπευτικό σχήμα για την αντιμετώπιση της οξείας πνευμονικής υπέρτασης σε κατάσταση σήψης.