Δερματοπάθειες από χρυσίζοντα σταφυλόκοκκο

Abstract

The aim of this study was to investigate the frequency of Panton-Valentin leukocodin (PVL)-gene among 119 Staphylococcus aureus isolates collected from individual outpatients with folliculitis, furuncles atopic dermatitis and other frequent diseases in Central Greece. The isolates were examined for their susceptibility to various antimicrobial agents by disk diffusion method and for the presence of PVL-gene by polymerase chain reaction amplification. The genetic relatness of the PVL-positive S. aureus isolates were analyzed by pulse-field gel electrophoresis (PFGE). 42 out 119 isolates were found to carry the PVL-gene. Almost all these isolates were methicillin-resistant (MRSA) and exhibited also resistance to fusidic acid and to tetracycline. PFGE analysis revealed that these isolates were genetically identical and belonged to MLST-80 clone that predominates in the European community. An arising spread of this clone (34.5%) was observed among skin infections in Central Greece during 2003-2005, emphasizing the need for the establishment of measures in order to prevent outbreaks or more severe diseases

Το 2002 υπέπεσε στην αντίληψη μας ότι ένας συγκεκριμένος αριθμός ασθενών, των εξωτερικών ιατρείων της Δερματολογικής κλινικής, που παρουσίαζαν φλεγμονή μαλακών μορίων του δέρματος, δεν ανταποκρίνονταν στην εμπειρική θεραπεία όπως αναμενόταν. Η διαδικασία της καλλιέργειας και της αναζήτησης και ο εντοπισμός των πιθανών αντιστάσεων σε αντιβιοτικές αγωγές του Χρυσίζοντα Σταφυλόκοκκου είναι απαραίτητος, αυξάνοντας όμως το κόστος της διάγνωσης και κατά συνέπεια της θεραπείας. Ανατρέχοντας στην παγκόσμια βιβλιογραφία διαπιστώσαμε ότι ανάλογες παρατηρήσεις, αλλά όχι απαραίτητα σε δερματολογικούς ασθενείς, έχουν παρατηρηθεί ανά την υφήλιο. Ένα επιπλέον στοιχείο στην καλύτερη κατανόηση των αντιστάσεων αλλά και του επιπολασμού, είναι ο καλύτερος χαρακτηρισμός αυτών των περιστατικών καθώς και η παρουσία ή μη επιπλέον στοιχείων όπως η παρουσία της Panton-Valentin τοξίνης που προσδίδει ιδιαίτερο χαρακτήρα στα στελέχη εκείνα του Σταφυλόκοκκου που την παράγουν. Η παρουσία του αναφερόμενου γονιδίου φαίνεται να ευνοεί την διασπορά του μέσα στην κοινωνία δημιουργώντας κατά αυτόν τον τρόπο ανθεκτικά στελέχη στην μεθικιλλίνη τα οποία διασπείρονται εύκολα μέσα στην κοινωνία δημιουργώντας λοιμώξεις που δεν σχετίζονται με νοσηλεία (Hospital associated methicilline resistant staphylococcus aureus, HA-MRSA), αλλά με ενδοκοινοτική ή και σε κάποιες φορές ενδοοικογενειακή διασπορά ( community associated methicilline resistant Staphylococcus Aureus, CA-MRSA). Σκοπός της μελέτης μας ήταν να διερευνήσουμε τη συχνότητα του PVL γονιδίου που αναζητήθηκε σε 119 ασθενείς που παρουσίαζαν θετική καλλιέργεια και ανεύρεση του ΧΣ σε δείγματα που ελήφθησαν από βλάβες ασθενών των εξωτερικών ιατρείων. Εκτός από την ανεύρεση του ΧΣ, έγιναν επιπλέον μελέτες αντίστασης σε διάφορα αντιβιοτικά με την μέθοδο των δίσκων και επιπλέον η ανίχνευση του PVL γονιδίου έγινε με την μέθοδο της polymerase chain reaction amplification. Η γονιδιακή συσχέτιση των PVL θετικών ΧΣ αναλύθηκαν μέσω pulse-field gel electrophoresis (PGFE), ενώ μελετήθηκε και συγκρίθηκε με την παγκοσμία βιβλιογραφία το τελικό αποτέλεσμα. Από την στατιστική επεξεργασία φάνηκε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των CA-MRSA που ανευρέθηκαν στην μελέτη, ( που ήταν σχεδόν το 33% όλων των περιστατικών) ήταν PVL+ (το 98% του συνόλου των MRSA) και ανήκαν όλα στον ευρωπαϊκό κλώνο MLST-80, ενώ παρατηρήθηκαν και ευαίσθητα στην μεθικιλλίνη στελέχη που περιείχαν το γονίδιο για την PVL τοξίνη. Τα αποτελέσματα της μελέτης δεν διέφεραν σημαντικά από την συντριπτική πλειοψηφία των δυτικοευρωπαϊκών μελετών ενώ επιβεβαιώνει την θεωρία που θέλει την αύξηση του επιπολασμού των MRSA σε δερματικές βλάβες στην Κεντρική Θεσσαλία.