Μελέτη της προαλβουμίνης σε αιμοκαθαιρόμενους και σε μεταμοσχευμένους νεφροπαθείς

Abstract

Introduction: Malnutrition is a very common problem in patients with chronic renal disease but unfortunately, it is often undiagnosed. Prealbumin, as a plasma protein, indicates visceral protein status and due to its short half-life (2 days) and small body tool, it is more sensitive to rapid changes of protein-energy status, compared with other traditional nutritional markers, as albumin. Although prealbumin is known as a sensitive nutritional marker, still there is a very little research evidence that confirm its reliability in hemodialysis and virtually no studies for prealbumin in renal transplant patients. Methods: Serum prealbumin was measured in 84 hemodialysis patients and in 154 renal transplant patients. Renal transplant patients were divided into 3 groups, based on the year of transplantation (1st year, 1st-2nd year, 3rd-10th year). We also determine the correlations among prealbumin and other nutritional, anthropometric markers and hematological indexes. Therefore, demographic and clinical data were recorded from all study patients. The definition of malnutrition, for all nutritional markers of this study, was based on Kidney Disease Outcomes Quality Initiative (K/DOQI). Results: Hemodialysis patients were significantly older than renal transplant patients (60.47±17.81 and 44.08±13.56 years, respectively), but no significant difference was found for body weight, BMI and MAC. Prealbumin levels were significantly higher in hemodialysis patients compared with renal transplant patients (12.21±95.45 and 6.79±23.02mg/dl, respectively). The gender, the age and the presence of anemia, hypertension and diabetes did not significantly affect prealbumin levels, in none of the two groups (p>0.05). Prealbumin levels were significantly positive correlated with duration of dialysis in the hemodialysis group (r=0.370, p=0.001) and significantly positive correlated with albumin in renal transplant group (r=0.202, p=0.015). Furthermore, prealbumin levels were significantly higher in the 1-2nd transplant group compared with the 1st year transplant group (p=0.027) whereas serum albumin, creatitine and body weight did not significantly different among these two groups. Serum albumin and cholesterol were significantly lower in hemodialysis patients compared with renal transplant patients (3.98±0.43g/dl, 161.9±42.68mg/dl and 4.29±0.46g/dl, 216.63±48mg/dl, respectively) but serum creatinine levels were significantly higher in hemodialysis than in renal transplanted patients (9,77±10,07 and 1,632±0.62mg/dl, respectively). Conclusion: Hemodialysis patients have higher levels of prealbumin compared with renal transplanted patients but both groups, are malnourished, based on K/DOQI. Anthropometric measurements are not different between the two groups, but higher levels of albumin in the transplanted group compared with the hemodialysis patients indicate that prealbumin is a much more sensitive marker of nutritional status, compared with serum albumin probably due to acute inflamed, infectious or stressful conditions.

Εισαγωγή-σκοπός: Η προαλβουμίνη είναι μία πρωτεΐνη του πλάσματος με μικρό χρόνο ημιζωής (2-3 ημέρες), πράγμα το οποίο της προσδίδει μεγαλύτερη ευαισθησία στις διάφορες αλλαγές της διατροφικής κατάστασης, οποιασδήποτε αιτιολογίας (1). Δυστυχώς όμως, ελάχιστα χρησιμοποιείται στην κλινική πράξη, παρόλα τα πλεονεκτήματά του που αφορούν όχι μόνο την αμεσότητά του ως δείκτη αλλά και τον φτηνό, απλό και εύκολο εργαστηριακό προσδιορισμό του (1, 50). Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η αξιολόγηση της διατροφικής κατάστασης των αιμοκαθαιρόμενων και των μεταμοσχευμένων νεφροπαθών χρησιμοποιώντας ως βασικό δείκτη την προαλβουμίνη και ακολούθως, συγκρίνοντας την με τους υπόλοιπους βιοχημικούς, ανθρωπομετρικούς και αιματολογικούς δείκτες. Οι σχετικές έρευνες για την προαλβουμίνη στην ομάδα των αιμοκαθαιρόμενων νεφροπαθών είναι περιορισμένες συγκριτικά με άλλους δείκτες (50), όπως την αλβουμίνη, ενώ αντίστοιχες έρευνες στους μεταμοσχευμένους, έχουν ελάχιστα αναφερθεί μέχρι σήμερα (109). Μέθοδοι: Η επιλογή όλων των ασθενών της έρευνας ήταν τυχαία. Συνολικά στην έρευνα έλαβαν μέρος 84 αιμοκαθαιρόμενοι νεφροπαθείς των νεφρολογικών κλινικών του Γενικού Νοσοκομείου Λαϊκόν, στην Αθήνα και του Γενικού Νοσοκομείου Λάρνακας, στην Κύπρο και 156 μεταμοσχευμένοι του Γενικού Νοσοκομείου Λαϊκόν, στην Αθήνα. Οι μεταμοσχευμένοι χωρίστηκαν σε τρεις ομάδες, ανάλογα με την περίοδο της μεταμόσχευσης και συγκεκριμένα σε 1ου, σε 1-2ου και σε 3-10ου έτους μεταμοσχευμένοι. Σε όλους τους ασθενείς έγινε εργαστηριακός προσδιορισμός της προαλβουμίνης και με βάση τις αναλύσεις ρουτίνας ,πήραμε τις υπόλοιπες τιμές των άλλων εξεταζόμενων παραμέτρων της έρευνάς μας (αλβουμίνη, κρεατινίνη, γλυκόζη, χοληστερόλη, τριγλυκερίδια, λευκά αιμοσφαίρια). Ανθρωπομετρήσεις όπως σωματικό βάρος, δείκτης μάζας σώματος (BMI), περιφέρειες στο μέσο του βραχίονα (ΜΑC) και δερματοπτυχομετρήσεις δικεφάλου και τρικεφάλου συμπεριλαμβάνονται στην παρούσα έρευνα. Επιπλέον, σύντομο ιστορικό πάρθηκε από όλους τους ασθενείς που αφορούσε την παρουσία αναιμίας, διαβήτη ή υπέρτασης, τη χρονική διάρκεια της αιμοκάθαρσης ενώ για τους μεταμοσχευμένους λήφθηκε υπόψη το είδος της φαρμακευτικής ανοσοκατασταλτικής αγωγής τους, η διάρκεια αιμοκάθαρσης πριν τη μεταμόσχευση, το είδος του δότη (πτωματικό ή μη) και η προέλευσή του (συγγενικό ή μη). Αποτελέσματα: Οι αιμοκαθαιρόμενοι έχουν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα προαλβουμίνης συγκριτικά με τους μεταμοσχευμένους, αλλά και των δύο ομάδων, τα επίπεδα προαλβουμίνης είναι χαμηλότερα από τα φυσιολογικά. Επιπλέον, οι αιμοκαθαιρόμενοι ήταν στατιστικά μεγαλύτεροι σε ηλικία συγκριτικά με τους μεταμοσχευμένους, ενώ οι δύο ομάδες δεν διέφεραν σημαντικά όσον αφορά το σωματικό τους βάρος, το ΒΜΙ και τις περιφέρειες MAC. .........