Ο ρόλος των ωτοακουστικών εκπομπών στη μελέτη του μέσου ελαιοκοχλιακού δεματίου

Abstract

INTRODUCTION: The efferent auditory system or olivocochlear bundle forms a neural pathway connecting the superior olivary complex to the outer hair cells of mainly the contralateral cochlea. It has accessory auditory functions. The normal function of the medial olivocochlear bundle suppresses transient otoacoustic emissions.THE AIM of this study is to observe the maturation of the medial olivocochlear bundle by measuring the suppression effects on transient otoacoustic emissions.MATERIAL AND METHODS: The study population consisted of 49 premature babies (89 ears) from the P&A Kyriakou Neonatal Intensive Care Unit (CA "Conceptional Age" 31-36 weeks) and 56 fullterm babies (95 ears) (CA: 37-45 weeks) from the same unit. Also 18 healthy adults (20-40 years old) and 10 young children (5-14 years old) were studied as control groups. Risk factors for hearing loss were registered in both preterm and fultterm groups. The ILO - 92 system was used to deliver both the linear clicks to the ear examined and the white noise to the contralateral ear. The ear examined generated the emissions the suppression of which we wanted to measure. The mode used was based on the alternating on and off presence of the white noise in the contralateral ear.RESULTS: The amplitude of transiently evoked otoacoustic emissions in both groups was compared: The mean TEOAE amplitude for the right preterm ears was 13.89 dB SPL, and for the right fultterm ears was 13.16 dB SPL.No statistical difference existed between the amplitude of preterm and fullterm ears (p>0.05) The suppression value of transiently evoked otoacoustic emissions in both groups was compared: The mean suppression for preterm ears was 0.56 dB SPL, and for fullterm ears was 1.00 dB SPL. Statistical difference existed between the two groups (p<0.01). Statistical differences were found in several points of the 2-20ms analysis of suppression waveform between preterm and fultterm ears, whereas no differences existed between children and adults and children and fullterms.A fully adjusted linear regression analysis of the risk factors for hearing loss for suppression showed that only the fact that a child was premature or not at the time of examination, had a statistical impact on suppression (p=0.05). Also aminoglycoside treatment for more than 7 days seemed to have a negative impact on suppression maturation (p<0.05). CONCLUSIONS: The amplitude of transiently evoked otoacoustic emissions did not change with age between 31 and 45 weeks PC A. Suppression on the contrary rose significantly with age, which shows maturation of the efferent system during the same weeks. The exact age at which this maturation is accomplished is not clearly defined. From the risk factors for hearing loss, only prematurity during examination and prolonged aminoglycoside treatment seem to have a negative impact on suppression.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Η φυγόκεντρη ακουστική οδός ή ελαιοκοχλιακό δεμάτιο σχηματίζει μία νευρική οδό που συνδέει το άνω ελαϊκό σύμπλεγμα με τα έξω τριχωτά κύτταρα κυρίως του ετερόπλευρου κοχλία. Οι ακουστικές του λειτουργίες είναι επικουρικές.Η ομαλή λειτουργία του έσω ελαιοκοχλιακού δεματιού καταστέλλει τις παροδικά προκλητές ωτοακουστι- κές εκπομπές.Ο ΣΚΟΠΟΣ αυτής της μελέτης είναι να παρατηρηθεί η ωρίμανση του έσω ελαιοκοχλια- κού δεματιού, μετρώντας την καταστολή των παροδικά προκλητών ωτοακουστικών εκπομπών.ΥΛΙΚΟ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΣ: Ο πληθυσμός της μελέτης αποτελείται άπα 49 πρόωρα νεογνά (89 αυτιά) από τη Μονάδα Εντατικής θεραπείας Νεογνών του Νοσοκομείου «Παίδων Π&Α Κυριάκού».Η μετασυλληπτική τους ηλικία (ηλικία από τη σύλληψη μέχρι την εξέταση) ήταν από 31 έως 36 εβδομάδες. Η δεύτερη πληθυσμιακή ομάδα αποτελείτο από 56 τελειόμηνα νεογνά (95 αυτιά) (μετασυλληπτική ηλικία 37-45 εβδομάδες) από την ίδια μονάδα. Ως ομάδες ελέγχου εξετάστηκαν 18 υγιείς ενήλικες (20 ως 40 ετών) και 10 παιδιά (5-14 ετών). Οι παράγοντες κινδύνου για βαρηκοΐα καταγράφησαν σε πρόωρα και τελειόμηνα νεογνά. Το σύστημα ILO-92 χρησιμοποιήθηκε για να χορηγηθούν τόσο τα γραμμικά κλικς στο εξεταζόμενο αυτί, όσο και ο λευκός θόρυβος στο ετερόπλευρο αυτί. Το εξεταζόμενο αυτί παρήγε τις εκπομπές την καταστολή των οποίων θέλαμε να μελετήσουμε. Το πρωτόκολλο που χρησιμοποιήσαμε βασιζόταν στην εναλλασσόμενη παρουσία και απουσία λευκού θορύβου στο ετερόπλευρο αυτί.ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Συγκρίθηκε η ένταση των ωτοακουστικών εκπομπών σε πρόωρα και τελειόμηνα αυτιά. Η μέση ένταση των ωτοακουστικών εκπομπών στα δεξιά αυτιά των προώρων νεογνών ήταν 13.89 dB SPL, και στα δεξιά αυτιά των τελειομήνων ήταν 13.16 dB SPL. Μεταξύ των δύο ομάδων δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά (ρ>0.05).Συγκρίθηκε επίσης η καταστολή των ωτοακουστικών εκπομπών μεταξύ προώρων και τε- λειομήνων αυτιών.Η μέση τιμή της καταστολής των εκπομπών στα αυτιά των προώρων ήταν 0.56 dB SPL και στα αυτιά των τελειομήνων ήταν 1.00 dB SPL. Μεταξύ των δύο ομάδων παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά (ρ<0.01). Στατιστικά σημαντικές διαφορές βρέθηκαν σε ορισμένα σημεία της ανάλυσης της κυματομορφής της καταστολής στο χρονικό παράθυρο 2-20ms, στη σύγκριση μεταξύ προώρων και τελειομήνων νεογνών. Δε βρέθηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ παιδιών και τελειομήνων νεογνών και παιδιών και ενηλίκων. Η πλήρως προσαρμοσμένη ανάλυση (fully adjusted linear regression analysis) των παραγόντων κινδύνου για βαρηκοΐα με το ερώτημα αν αυτοί έχουν κάποια επίδραση επί της καταστολής, έδειξε ότι μόνο το αν το παιδί την ώρα της εξέτασης ήταν πρόωρο ή όχι, είχε στατιστικά σημαντική επίδραση επί της καταστολής (ρ=0.05). Επίσης η αγωγή με αμινογλυκοσίδες για περισσότερες των επτά ημερών φαίνεται να έχει αρνητική επίδραση επί της καταστολής (ρ<0.05) και άρα της ωρίμανσης του ελαιοκοχλια- κού δεματιού.ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η ένταση των παροδικά προκλητών ωτοακουστικών εκπομπών δεν μεταβλήθηκε στο χρονικό διάστημα 31 έως 45 εβδομάδων μετασυλληπτικής ηλικίας. Η καταστολή των εκπομπών αντίθετα ενισχύθηκε στο ίδιο χρονικό διάστημα, ένδειξη ότι το ελαιοκοχλιακό σύστημα διήλθε μια διαδικασία ωρίμανσης. Η ακριβής ηλικία στην οποία αυτή η ωρίμανση ολοκληρώνεται δεν είναι ακριβώς γνωστή. Από τους παράγοντες κινδύνου για βαρηκοΐα μόνο η πρόωρη ηλικία κατά την στιγμή της εξέτασης και η μακρά χορήγηση αμινογλυκοσιδών φαίνονται να έχουν αρνητική επίδραση στη διαδιακασία της ωρίμανσης του ελαιοκοχλιακού δεματιού.