Μελέτη της επίδρασης της ημερήσιας διακύμανσης της αρτηριακής πίεσης στον πηκτικό μηχανισμό

Abstract

Hypertension confers a prothrombotic or hypercoagulable state, as suggested from increasing clinical and laboratory evidence. The main complications of hypertension are generally thrombotic in nature rather than hemorrhagic. Arterial blood pressure (BP) fluctuates during the 24-hour period, the so-called circadian variability. Physiologically, the average nocturnal (nighttime) systolic BP (SBP) and diastolic BP (DBP) are 10 – 20% lower than the corresponding diurnal (daytime). This is referred to as dipping pattern and the subjects are classified as dippers. Nondipping pattern is defined by a nocturnal average BP reduction (or even an increase) less than 10% of diurnal average BP levels and the subjects are classified as nondippers (or reverse-dippers / risers), whether they are normotensive or hypertensive. Non-dippers are at increased risk for cardiovascular disease. Coagulation and fibrinolysis activation factors are considered being risk factors for cardiovascular disease. Aim: The aim of this study is to examine the relationship between the haemostatic and platelet activation markers and the non-dipping pattern in treated hypertensive patients. Patients and methods: 71 treated hypertensive (office blood pressure measurement) patients (aged 33 – 81 years, 30 men and 41 women), 53 with essential and 18 with secondary hypertension (chronic kidney disease – stage 4 not receiving dialysis, CKD) were included in the study. 24-hour Ambulatory Blood Pressure Monitoring (ABPM) was performed in all patients. The automated measurements of blood pressure were made every halfhour so as not interfere with activity during the day and with sleep at night. Daytime and nighttime blood pressure were calculated from short, fixed clock time periods which range from 10:00 to 20:00 and 00:00 (midnight) to 06:00, respectively. Patients were characterised as “non-dippers” on the basis of a less than 10% decline in nocturnal SBP [(average daytime SBP – average nighttime SBP) / (average daytime SBP) x 100]. Patients, who display a non-dipping pattern on a first ABPM, were remonitored. Hypertension according to the ABPM was defined as an average 24-hour SBP > 130 mmHg. Diurnal or nocturnal hypertension was defined as an average day or night SBP greater than 135 or 120 mm Hg, respectively. Factors VIII and IX, fibrinogen, prothrombin fragment 1+2, thrombinantithrombin complex, protein C, plasmin-alpha2 antiplasmin complex, D-dimer and platelet factor 4 were measured on plasma. The thrombophilic profile of all patients was evaluated by investigating the presence of factor V-Leiden G1691A (FV-Leiden), prothrombin G20210A, methylene tetrahydrofolate reductase (MTHFR) C677T and MTHFR A1298C mutations, the presence of lupus anticoagulant and total homocysteine (tHcy) levels. Blood samples were drawn after an overnight fast, before the fitting of the monitoring cuff. ........................

Η αρτηριακή υπέρταση προδιαθέτει για μία προθρομβωτική ή υπερπηκτική κατάσταση, όπως διαφαίνεται από κλινικά και εργαστηριακά ευρήματα. Οι κύριες επιπλοκές της αρτηριακής υπέρτασης είναι γενικά θρομβωτικής φύσης παρά αιμορραγικής. Η αρτηριακή πίεση (BP) κυμαίνεται κατά τη διάρκεια του 24-ώρου, ακολουθεί το λεγόμενο κιρκάδιο ρυθμό. Φυσιολογικά, η μέση νυχτερινή συστολική (SBP) και διαστολική αρτηριακή πίεση (DBP) είναι χαμηλότερες κατά 10 – 20% από τις αντίστοιχες ημερήσιες. Αυτό αναφέρεται ως “dipping pattern” και τα άτομα ταξινομούνται ως “dippers”. Το “non-dipping pattern” ορίζεται ως μία νυχτερινή μέση ελάττωση της αρτηριακής πίεσης (ή ακόμη και αύξηση) < 10% σε σχέση με τα επίπεδα της ημερήσιας μέσης αρτηριακής πίεσης και τα άτομα ταξινομούνται ως “non-dippers” (“reverse-dippers” / “risers”), είτε είναι υπερτασικοί είτε όχι. Οι “nondippers” έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης καρδιαγγειακής νόσου. Οι παράγοντες ενεργοποίησης της πήξης και της ινωδόλυσης θεωρούνται παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακή νόσο. Σκοπός. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να διερευνηθεί η συσχέτιση των αιμοστατικών δεικτών και των δεικτών ενεργοποίησης των αιμοπεταλίων με το “nondipping pattern” σε ασθενείς με αρτηριακή υπέρταση υπό αγωγή. Ασθενείς και μέθοδοι. Στη μελέτη συμπεριλήφθηκαν 71 ασθενείς με αρτηριακή υπέρταση (μέτρηση της αρτηριακής πίεσης στο ιατρείο), ηλικίας 33 – 81 ετών, 30 άνδρες και 41 γυναίκες, 53 με ιδιοπαθή και 18 με δευτεροπαθή υπέρταση (χρόνια νεφρική νόσος – 4ου σταδίου, μη αιμοκαθαιρόμενοι). Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε 24-ωρη καταγραφή της αρτηριακής πίεσης (ABPM). Οι αυτόματες μετρήσεις της αρτηριακής πίεσης γίνονταν ανά 30 λεπτά, έτσι ώστε να μη διαταράσσεται η ημερήσια δραστηριότητα και ο νυχτερινός ύπνος. Ως «ημερήσιο» ορίστηκε το διάστημα από 10:00 έως 20:00 και ως «νυχτερινό» το διάστημα από «μεσάνυχτα» έως 06:00. Ως “non-dippers” ορίστηκαν οι ασθενείς των οποίων η νυχτερινή πτώση της συστολικής αρτηριακής πίεσης (SBP) ήταν < 10%, βάσει του τύπου (μέση ημερήσια SBP – μέση νυχτερινή SBP) / (μέση ημερήσια SBP) x 100. Όσοι ασθενείς εμφάνισαν “non-dipping pattern” κατά το πρώτο ABPM, επανεξετάσθηκαν. Όταν η μέση 24-ωρη SBP ήταν > 130 mm Hg, θεωρήθηκε ως 24- ωρη υπέρταση. Όταν η ημερήσια μέση SBP ήταν > 135 mm Hg, θεωρήθηκε ως ημερήσια υπέρταση. Όταν η νυχτερινή μέση SBP ήταν > 120 mm Hg, θεωρήθηκε ως νυχτερινή υπέρταση. .......................