Νοητικές διαταραχές και η εξέλιξή τους σε υπερήλικες με σακχαρώδη διαβήτη τύπου ΙΙ

Abstract

The development and course of cognitive disorders in elderly patients with Type II Diabetes Mellitus (DM II) was studied. Clinical, psychometric and laboratory 120 individuals (four groups) Ι) normal elderly subjects without DM II and without any cognitive disorder (NORMALS). ΙΙ) elderly non-diabetic subjects with Mild Cognitive Impairment (MCI). ΙΙΙ) elderly diabetic subjects but without Mild Cognitive Impairment (DM II). IV) elderly diabetic subjects with Mild Cognitive Impairment (DM II-MCI).The laboratory tests included total blood count, serum levels of vascular endothelial growth factor (VEGF), neuropsychological examination and finally the Sniffing Test (Sniffing Stick Test-SST). MMSE score was significantly reduced in group II MCI and IV MCI-DM II in comparison with the healthy controls, but also in DM II patients without MCI. The most sensitive tests for the discrimination of mild or moderate disorders of cognitive function are in decreasing order: Trail Making Test B> A, >BNT, >DST, >Clock Test and >MMSE. The SST is impaired in patients with DM II, but more affected in diabetic patients with MCI, suggesting a possible relation between diabetes and dementia. The values of VEGF plasma levels, from the normal controls to the patients with MCI-DM II, together with the observed simultaneous deterioration of cognitive function, suggest that the MCI and the Alzheimer’s disease may possibly be disorders related to diabetes neoangiogenesis. Finally elderly patients with DM II without MCI have in general a better mnemonic and cognitive function than the DM II patients with MCI. In all groups patients having a better regulation of DM (lower levels of fasting glucose and HbA1c) show higher scores regarding the cognitive tests and, a year later, a slower aggravation. During reexamination one year later, in Group I (Normal) no patient showed any deterioration regarding the cognitive functions, which were assessed through the MMSE scale and GDS and Clock Test.

Διερευνήθηκε, σε υπερήλικες με ΣΔ ΙΙ η ανάπτυξη και εξέλιξη νοητικών διαταραχών, ενδεικτικών άνοιας αγγειακού τύπου ή τύπου Alzheimer (ΑΤΑ), καθώς και οι παράγοντες που επηρεάζουν τον ρυθμό εξέλιξής τους. Εξετάστηκαν κλινικά, ψυχομετρικά και εργαστηριακά, 120 άτομα (4 ομάδες). Ι) χωρίς ΣΔ ΙΙ και Νοητική Διαταραχή (Ομάδα ελέγχου-Normal), ΙΙ) χωρίς ΣΔ ΙΙ αλλά με Ήπια Νοητική Διαταραχή (MCI), III) με ΣΔ ΙΙ χωρίς Νοητική Διαταραχή (Normal- ΣΔ ΙΙ), IV) με ΣΔ ΙΙ και με Ήπια Νοητική Διαταραχή (MCI-ΣΔ ΙΙ). Ο εργαστηριακός έλεγχος περιλάμβανε αιματολογικές, βιοχημικές εξετάσεις, προσδιορισμό VEGF πλάσματος μία πλήρη σειρά επιλεγμένων νευροψυχολογικών δοκιμασιών και έλεγχο οσφρητικής διακριτότητας (Sniffing Stick Test-SST). To MMSE ήταν σημαντικά μειωμένο στις Ομάδες II MCI και IV MCI-ΣΔΙΙ σε σχέση με τους υγιείς μάρτυρες αλλά και με τους ασθενείς με ΣΔ ΙΙ χωρίς MCI. Από τις δοκιμασίες ελέγχου της νοητικής λειτουργίας πλέον ευαίσθητες για την διάκριση ήπιων ή μέτριων διαταραχών βρέθηκαν κατά φθίνουσα σειρά ευαισθησίας: Trail Making B> A, > του Boston Naming >, του Digit span >, του Clock Test και > MMSE. Η SST βρέθηκε επηρεασμένη σε ασθενείς με ΣΔ ΙΙ αλλά περισσότερο σε διαβητικούς με MCI. Οι τιμές VEGF πλάσματος, εμφανίζουν πορεία αντιστρόφως ανάλογη των σκορ νοητικής λειτουργίας από τους φυσιολογικούς μέχρι τους ασθενείς με MCI-ΣΔ ΙΙ, υποδεικνύοντας ότι MCI και Ν. Αlzheimer μπορεί πιθανώς να είναι διαταραχές που συνδέονται με τη διαβητική νεοαγγειογένεση. Τέλος διαβητικοί χωρίς ΗΝΔ έχουν γενικά καλύτερη μνημονική και γνωστική λειτουργία από εκείνους με MCI, και σε κάθε ομάδα ασθενείς με καλύτερη ρύθμιση δείχνουν υψηλότερα αρχικά scores στα γνωστικά test και βραδύτερη επιδείνωση μετά ένα έτος. Κατά την επανεξέταση μετά ένα έτος, στην Ομάδα Ι Normal όσον αφορά τις γνωστικές λειτουργίες, που εξετάσθηκαν μέσω της κλίμακας MMSE, GDS και Clock Test δεν επιδεινώθηκε κανείς.