Επιτύμβιες, αναθηματικές και τιμητικές έμμετρες επιγραφές της Αργολίδος (από τις απαρχές ως την ύστερη αρχαιότητα): εισαγωγή, κείμενο με κριτικό υπόμνημα, σχόλια

Abstract

This Thesis is aiming to study in a literary, archaeological and historical perspective seventy eight (78) funerary, dedicatory and honorary verse inscriptions of Argolis dating from the Archaic epoch until the Later Roman antiquity. A great number of these verse inscriptions come from this specific geographical area and mainly from the city of Argos and the sanctuary of Epidaurus. It was attempted to concentrate and issue all the published verse inscriptions of Argolis dating from the archaic epoch until the later antiquity. This publication was accompanied with the composition of epigraphic section, apparatus criticus and chronology proposals for some inscriptions. Apart from the text translation and the structure and content analysis of each inscription, the relevant nomenclature/portrait was added. Through the significant number of the verse inscriptions saved, it is found that the monuments indicated to have existed on the steles or bases, where the inscriptions were engraved, are not saved. This is mainly due to the Christian violence during the first years of the Christianity prevalence or due to parts removal for various reasons (use as building materials, antiquity seizure by European travelers etc.) Through the research, it is derived that during the Classical Times, Argos had been the leading city of Argolis, while during the Hellenistic and Roman period, Troizina, Hermione and Epidaurus developed much. A religious syncretism as well as political trend of Argolic cities to relate their origin to mythic persons is also derived by the Troizina and Hermione inscriptions. In conclusion, this Thesis is focusing on the literary interpretations, on the historical editing and the archaeological approach of the primary and not studied before material aiming to define as accurately as possible the position of a significant part of the Peloponnese in the Ancient World.

Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι η φιλολογική, αρχαιολογική και ιστορική μελέτη εβδομήντα οκτώ (78) επιτύμβιων, αναθηματικών και τιμητικών έμμετρων επιγραφών της Αργολίδος, που καλύπτουν την περίοδο από την Αρχαϊκή εποχή μέχρι και την Ύστερη Ρωμαϊκή αρχαιότητα. Σημαντικός αριθμός έμμετρων επιγραφών προέρχονται από τη συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή και κυρίως από την πόλη του Άργους και από το Ιερό της Επιδαύρου. Με την εργασία αυτή επιχειρήθηκε η συγκέντρωση και η έκδοση όλων των δημοσιευμένων έμμετρων επιτύμβιων, αναθηματικών και τιμητικών επιγραφών της Αργολίδος από την Αρχαϊκή εποχή μέχρι την Ύστερη αρχαιότητα. Η έκδοση αυτή συνοδεύτηκε από τη σύνταξη επιγραφικού λήμματος, apparatus criticus και χρονολόγηση των επιγραφών. Πέραν της μετάφρασης του κειμένου της κάθε επιγραφής και της ανάλυσης της δομής και του περιεχομένου της, προστέθηκε και η σχετική ονοματολογία/προσωπογραφία. Από τον σημαντικό αριθμό των έμμετρων επιγραφών που έχουν σωθεί, διαπιστώνεται η απουσία των μνημείων που υποδηλώνονται ότι υπήρχαν επάνω από τις στήλες ή τις βάσεις, όπου είναι χαραγμένες οι επιγραφές. Το γεγονός αυτό ίσως οφείλεται στις βιαιότητες των Χριστιανών που εκδηλώθηκαν κατά τα πρώτα έτη της επικράτησης του Χριστιανισμού η και στην αφαίρεση των μελών αυτών για διάφορους λόγους (π.χ. χρησιμοποίηση τους ως οικοδομικών υλικών, αρπαγή αρχαιοτήτων από τους Ευρωπαίους περιηγητές κ.α.). Μέσα από τη μελέτη των επιγραφών, εξάλλου, προκύπτει ότι στους Κλασικούς χρόνους ηγέτιδα πόλη της Αργολίδος είναι το Άργος, ενώ στην Ελληνιστική και, κυρίως, τη Ρωμαϊκή εποχή διαπιστώνεται άνοδος της Τροιζήνος, της Ερμιόνης και της Επιδαύρου. Συνάγεται, επίσης, η επικράτηση ενός θρησκευτικού συγκρητισμού, κυρίως στις επιγραφές της Τροιζήνος και της Ερμιόνης, καθώς και η πολιτική τάση των διαφόρων πόλεων της αργολικής χερσονήσου ν' ανάγουν την καταγωγή τους σε μυθικά πρόσωπα. Συμπερασματικά, η εν λόγω διατριβή εστιάζει στη φιλολογική ερμηνεία, στην ιστορική επεξεργασία και στην αρχαιολογική προσέγγιση του εν λόγω πρωτογενούς υλικού - αδιερεύνητου στο σύνολό του μέχρι σήμερα με στόχο τον ακριβέστερο δυνατό προσδιορισμό της θέσης ενός σημαντικού τμήματος της Πελοποννήσου στον Αρχαίο Κόσμο.