Η ανοσοπαρέμβαση στην σηψαιμία

Abstract

Background - Objective: GM-CSF can mobilize peripheral blood progenitors, prevent or reverse hematopoietic cell toxicity, augment their pro-inflammatory response, reverse monocyte deactivation observed in sepsis and control infection. The aim of the study was to investigate the effects of molgramostim administration in patients with severe sepsis. Methods: In this prospective uncontrolled clinical study, 20 critically ill patients with severe sepsis were given molgramostim 300 μg q12h sc for 3 days. Treatment for underlying disease and severe sepsis was also administered as medically indicated. Results: No adverse events were considered as drug-related. Temperature (p = 0.334) and PaO2/FiO2 index (p = 0.178) were not significantly changed. Total leukocyte and neutrophil count significantly increased (p < 0.001) during drug administration. SAPS II score was not significantly increased (p = 0.955) but there was a statistically significant decrease (p = 0.006) in SOFA score. Death probability on admission was not statistically different compared to mortality rate on day 28 and overall mortality (p = 0.238 and 0.700 respectively). There was a statistically significant decrease (p < 0.01) in serum TNF- a, TNF-RII and IL-2 and increase in TNF-RI levels between study entry and day 3. Mean ICU stay was 40.2±7.7 days. Conclusions: Molgramostim administration may not affect the PaO2/FiO2 index, may decrease SOFA score but does not produce significant clinical benefit in terms of outcome compared to death probability. It may also influence TNF-α, TNF-RI and TNF-RII serum complex levels. These changes may be attributed to the natural clinical course of sepsis or therapy applied.

Σκοπός: Οι αυξητικοί παράγοντες (GM-CSF) κινητοποιούν τα προγονικά κύτταρα του αίματος, προλαμβάνουν ή αναστρέφουν την τοξικότητα στα κύτταρα του αίματος, ενισχύουν την αντι-φλεγμονώδη δράση, αναστρέφουν την αδρανοποίηση των μονοκυττάρων που παρατηρείται στην σήψη και έχουν αντιμικροβιακή δράση. Ο σκοπός της μελέτης ήταν να ερευνήσει την επίδραση της molgramostim - ανασυνδυασμένος ανθρώπινος αυξητικός παράγοντας διέγερσης των αποικιών των κοκκιοκυττάρων και των μακροφάγων (rHuGM-CSF) - σε ασθενείς με σοβαρή σήψη που νοσηλεύονται σε Μ.Ε.Θ. Μέθοδος: Συμπεριλήφθηκαν 20 βαριά πάσχοντες ασθενείς με σοβαρή σήψη στους οποίους χορηγήθηκε υποδορίως molgramostim 300 κάθε 12 ώρες για 3 ημέρες. Ταυτόχρονα οι ασθενείς υποστηρίζονταν για την βασική νόσο όπως ενδείκνυται ιατρικώς. Αποτελέσματα: Δεν παρατηρήθηκαν κλινικές ανεπιθύμητες ενέργειες, αύξηση της θερμοκρασίας ή επιδείνωση του δείκτη PaO2/FiO2. Ο ολικός αριθμός των λευκών, των ουδετερόφιλων και των μονοκυττάρων αυξήθηκε σε στατιστικά σημαντικό βαθμό (p < 0.001). Το σκορ SAPS II δεν μεταβλήθηκε σε σχέση με την 3η ημέρα ενώ παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική μείωση του SOFA σκορ σε σχέση με την 3η ημέρα (p = 0.006). Η θνητότητα την 28η ημέρα δεν διέφερε σε στατιστικά σημαντικό βαθμό σε σχέση με αυτή που υπολογίστηκε κατά την εισαγωγή των ασθενών την ημέρα εισόδου στην μελέτη (p = 0.238). Παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική μείωση του TNF-α, του TNF-RII και της IL-2 και αύξηση του TNF-RI σε σχέση με την ημέρα εισόδου. Η μέση διάρκεια νοσηλείας ήταν 40.2±7.7 ημέρες. Συμπεράσματα: Η χορήγηση της molgramostim δεν επέφερε κάποιο σημαντικό κλινικό όφελος στους ασθενείς σε σχέση με την θνητότητα. Όμως δεν επηρέασε την ανταλλαγή αερίων στους πνεύμονες και τον δείκτη PaO2/FiO2 ενώ μείωσε το σκορ SOFA σε σημαντικό βαθμό. Επίσης φαίνεται να επηρεάζει το σύμπλεγμα TNF-α, TNF-RI και TNF-RII στον ορό των ασθενών. Αυτές οι μεταβολές μπορεί να οφείλονται στην φυσική πορεία της νόσου ή στις άλλες θεραπευτικές παρεμβάσεις που υποβλήθηκαν οι ασθενείς.