Αναπλήρωση ελλείματος τραχήλου μήτρας μετά αφαιρετική θεραπεία για τραχηλικές ενδοεπιθηλιακές νεοπλασίες

Abstract

Cold knife conization of the uterine cervix has been shown to have an adverse effect on subsequent pregnancies due to cervical incompetence and cervical stenosis, which may result in premature delivery and difficulties in labour. Large loop excision of the transformation zone (LLETZ) however, does not seem to have an effect in subsequent pregnancies. The objective of this study was to evaluate regeneration in cervical craters following LLETZ and to investigate possible differential healing patterns depending on the cone's size. This was a prospective study of 100 nulliparous women who underwent LLETZ. We used transvaginal scanning for estimation of the cervical length preoperatively and 12 months after and for the estimation of the dimensions of the cervical craters (diameter-depth) immediately postoperatively and at 3, 6 and 12 months. The crater dimensions of the women with the 25 largest cones were compared to those of the women with the 25 smallest cones in each of the above points of time. The use of transvaginal sonography, as previous studies have demonstrated, is an accurate method of assessing cervical size. This fact was also confirmed through our statistical analysis by using the Pearson’s correlation coefficient as well as the Independent samples’ test. The mean crater size of all women at 12 months was significantly smaller from the crater size immediately postoperatively. Although there was a statistically significant difference in mean crater dimensions between the two-quartile groups immediately postoperatively, no difference was found at 6 and 12 months. The cervical crater following LLETZ seems to regenerate, a process that appears to be independent of the excised cone dimensions in routine use of LLETZ. A more liberal attitude in excising larger rather than smaller cones is justified, ensuring high rates of complete excision even in nulliparous women.

Η κωνοειδής εκτομή του τραχήλου της μήτρας με νυστέρι έχει αποδειχθεί ότι έχει αρνητικές επιπτώσεις σε επόμενες κυήσεις, λόγω τραχηλικής ανεπάρκειας και τραχηλικής στένωσης, με αποτέλεσμα τον πρόωρο τοκετό. Η ηλεκτροδιαθερμική αφαίρεση της ζώνης μετασχηματισμού με αγκύλη (LLETZ) ωστόσο, δεν φαίνεται να έχει αρνητικές συνέπειες στις επόμενες κυήσεις. Ο σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να αξιολογηθεί η αναγέννηση του ιστικού ελλείμματος στον τραχηλικό κρατήρα μετά από LLETZ και να διερευνηθούν πιθανές διαφορές ως προς ποιότητα και την ταχύτητα της ιστικής αναγέννησης, ανάλογα με το μέγεθος του αφαιρεθέντος κώνου. Μελετήθηκαν προοπτικά 100 άτοκες γυναίκες, στις οποίες έγινε επέμβαση με ηλεκτροδιαθερμική αγκύλη (LLETZ), λόγω δυσπλασίας τραχήλου μήτρας. Οι γυναίκες υποβλήθηκαν σε διακολπικό υπερηχογράφημα για υπολογισμό τόσο του μήκους του τραχήλου (πριν αλλά και 12 μήνες μετά την επέμβαση), όσο και των διαστάσεων του τραχηλικού κρατήρα, ως προς τη διάμετρο και το βάθος, μετά την επέμβαση (αμέσως μετεγχειρητικά αλλά και 3,6,12 μήνες μετά). Οι διαστάσεις του τραχηλικού κρατήρα στις γυναίκες με τους 25 μεγαλύτερους κώνους συγκρίθηκαν με τις διαστάσεις του τραχηλικού κρατήρα των γυναικών με τους 25 μικρότερους κώνους στα ανωτέρω χρονικά διαστήματα. Το διακολπικό υπερηχογράφημα είναι, όπως προηγούμενες μελέτες έχουν αποδείξει, μία ακριβής μέθοδος εκτίμησης των διαστάσεων του τραχήλου, κάτι το οποίο επιβεβαιώθηκε και με τη δική μας στατιστική ανάλυση, κατά την οποία χρησιμοποιήσαμε τον δείκτη συσχέτισης αλλά και το t-test. Οι μέσες διαστάσεις του τραχηλικού κρατήρα για όλες τις γυναίκες 12 μήνες μετά την επέμβαση ήταν στατιστικώς σημαντικά μικρότερες από τις διαστάσεις του τραχηλικού κρατήρα αμέσως μετά την επέμβαση. Αν και υπήρχε στατιστικά σημαντική διαφορά όσον αφορά τις διαστάσεις του τραχηλικού κρατήρα ανάμεσα στις γυναίκες με τους 25 μεγαλύτερους και τους 25 μικρότερους κώνους, αυτή η διαφορά δεν ήταν πλέον στατιστικώς σημαντική 6 μήνες μετά την επέμβαση. Ο τραχηλικός κρατήρας μετά από LLETZ μοιάζει να αναγεννάται με μία διαδικασία ιστικής αναπλήρωσης, η οποία φαίνεται να μην εξαρτάται από το μέγεθος του εξαιρεθέντος κώνου στις συνήθεις περιπτώσεις εκτομής. Φαίνεται ότι η εκτομή μεγαλύτερων κώνων και ως εκ τούτου η μεγαλύτερη πιθανότητα αφαίρεσης της βλάβης επί υγιών ορίων υπερτερεί της συντηρητικότερης πολιτικής εξαίρεσης μικρότερων κώνων, από τη στιγμή που και στις δύο περιπτώσεις η ιστική αναπλήρωση είναι στατιστικώς η ίδια. Τα αποτελέσματα της εργασίας αυτής βασίζονται στη μια και μόνη εξαίρεση κώνου με loop, ενώ από τα αρχεία κολποσκόπησης και τα ιστικά παρασκευάσματα του παθολογοανατομικού εργαστηρίου, εξετάζουμε το μοντέλο της τραχηλικής αναγέννησης όταν υπάρχει επαναληπτική επέμβαση με loop, αναλύοντας τα μορφολογικά χαρακτηριστικά και τις διαφορές στη σύσταση του ιστού μεταξύ πρώτου και δεύτερου κώνου.