Διερεύνηση και εκτίμηση συγκεντρώσεων ορισμένων λιπιδιακών παραγόντων σε αυτοάνοσα νοσήματα με δερματολογικές εκδηλώσεις

Abstract

Autoimmune diseases affect approximately 5% of the population in Western countries. They are a fascinating but poorly understood group of diseases. The aim of the present study is to provide additional support to the hypothesis that the determination of serum levels of cholesterol, triglycerides, HDL, HDL2, HDL3, CHOLESTEROL/HDL and HDL2/HDL3 could be useful to elucidate possible mechanism for a better assessment of the risk factors of cardiovascular diseases which are involved in autoimmune diseases with manifestations by the skin. 126 subjects were studied (44 men and 82 women), they were shared in 4 groups (34 healthy, 30 patients of EL, 22 patients of scleroderma, 20 patients of autoimmune diseases (pemphigus, bullus pemphigoid, psoriasis, alopecia areata) and 20 patients of skin diseases (dermatitis, eczema). The most important results of this study are the following: 1. Serum levels of cholesterol are increased in patients with, cutaneous erythematosus lupus (discoid EL and subcutaneous EL) compared to healthy group. 2. Serum levels of cholesterol are increased, in patients with autoimmune diseases with manifestations by the skin compared to healthy group. 3. Serum levels of cholesterol are increased in patients with cutaneous erythematosus lupus (discoid EL and subcutaneous EL) compared to skin diseases group. 4. Serum levels of cholesterol are increased in patients with autoimmune diseases with manifestations by the skin compared to skin diseases group. 5. HDL, HDL2, HDL3 levels are significantly lower in patients with cutaneous erythematosus lupus compared to healthy group. 6. HDL, HDL2 levels are significantly lower in patients with morphea compared to healthy group. 7. HDL2 levels are decreased in patients with autoimmune diseases with manifestations by the skin compared to healthy group. 8. HDL2 levels are decreased in patients with skin diseases compared to healthy group. 9. A significant increase in Cholesterol/HDL index is found in patients with LE compared to healthy group. 10. A significant decrease in HDL2/HDL3 ratio is found in with LE compared to healthy group. 11 .A significant decrease in HDL2/HDL3 ratio is found in patients with morphea compared to healthy group. 12. A significant increase in Cholesterol/ HDL index and a significant decrease in HDL2/HDL3 ratio are found in patients with autoimmune diseases with manifestations by the skin compared to healthy group. 13. A significant decrease in HDL2/HDL3 ratio is found in patients with skin diseases compared to healthy group. 14. A significant, increase in Cholesterol/HDL index is found in patients with EL compared to healthy group.15. Serum levels of triglycerides are increased in patients with cutaneous erythematosus lupus (discoid EL and subcutaneous EL) compared to healthy group. 16. Serum levels of triglycerides are increased in patients with autoimmune diseases with manifestations by the skin compare^ to healthy group. 17. Serum levels of triglycerides are increased in patients with cutaneous erythematosus lupus (discoid EL and subcutaneous EL) compared to morphea group. 18. Serum levels of triglycerides are increased in patients with cutaneous erythematosus lupus (discoid EL and subcutaneous EL) compared to skin diseases.

Τα αυτοάνοσα νοσήματα προσβάλλουν το 5% περίπου του γενικού πληθυσμού. Οι αυτοάνοσοι νόσοι που έχουν σαν όργανο-στόχο το δέρμα είναι η πέμφιγα, η πεμφιγοειδές, η λεύκη και η γυροειδής αλωπεκία, ενώ ο ερυθηματώδης λύκος, η σκληροδερμία, η δερματομυοσίτιδα και ο σκληρός ατροφικός λειχήνας αποτελούν νοσήματα ανοσολογικής αιτιολογίας, αλλά που εμφανίζουν εκδηλώσεις και από το δέρμα. Η παρούσα μελέτη ασχολείται με τη μέτρηση και αξιολόγηση των λιπιδιακών παραγόντων χοληστερόλη, λιποπρωτείνη HDL, λιποπρωτεινικά κλάσματα HDL2,HDL3, καθώς και τις αναλογίες χοληστερόλης/HDL και HDL2/HDL3 σε ασθενείς με δερματικό ερυθηματώδη λύκο (δισκοειδή και υποξύ), σκληροδερμία (κατά πλάκες σκληροδερμία), αυτοάνοσα νοσήματα (πέμφιγα, πεμφιγοειδές, ψωρίαση και γυροειδή αλωπεκία) και δερματικά νοσήματα (δερματίτιδα, έκζεμα, ροδόχρους νόσος) σε σχέση με την ομάδα των μαρτύρων (υγειών). Από τα αποτελέσματα που προκύπτουν παρατηρείται αύξηση των επιπέδων της χοληστερόλης των ασθενών με ερυθηματώδη λύκο σε σχέση με τους υγιείς και τους ασθενείς με δερματικά νοσήματα. Στα ανώτερα φυσιολογικά όρια παρατηρείται και η χοληστερόλη των ασθενών με αυτοάνοσα νοσήματα, ενώ είναι ιδιαίτερα αυξημένα σε αυτοάνοσα νοσήματα σε σχέση με τα δερματικά. Αξιοσημείωτη είναι η μείωση των επιπέδων της HDL,HDL2,HDL3 στον ερυθηματώδη λύκο σε σχέση με τους υγιείς, καθώς και στη σκληροδερμία η μείωση των HDL, HDL2 , αλλά όχι και της HDL3. Παρατηρούμε ακόμα την HDL να είναι ελαφρώς μειωμένη σε αυτοάνοσα νοσήματα. Ενώ η HDL2 είναι ιδιαίτερα χαμηλή σε αυτούς τους ασθενείς , καθώς και στους ασθενείς με δερματικά νοσήματα. Μετρώντας την αναλογία χοληστερόλη/HDL φαίνεται ότι είναι αυξημένο σε ασθενείς με ερυθηματώδη λύκο σε σχέση με τους μάρτυρες, ενώ η αναλογία HDL2/HDL3 είναι ελαττωμένη. Στο ίδιο συμπέρασμα καταλήγουμε και για τους ασθενείς με αυτοάνοσα νοσήματα συγκριτικά με τους υγιείς. Ενώ παρατηρείται μείωση της HDL2/HDL3 σε ασθενείς με δερματικά νοσήματα. Λαμβάνοντας υπόψιν ότι η νοσηρότητα και θνητότητα του συστηματικού ερυθηματώδη λύκου έχουν αυξηθεί λόγω καρδιαγγειακών νόσων, όπως και η συστηματική σκληροδερμία προκαλεί και μικροαγγειακά και μακροαγγειακά προβλήματα, έγινε προσπάθεια εκτίμησης και διερεύνησης των λιπιδιακών παραγόντων που προστατεύουν ή επιβαρύνουν την εμφάνιση της καρδιαγγειακής νόσου. Η χοληστερόλη αποτελεί επιβαρυντικό παράγοντα για την εμφάνιση της νόσου, ενώ η HDL προστατευτικό παράγοντα. Οι ασθενείς εκδήλωναν δερματικές μορφές των νόσων. Εκτιμήθηκαν επίσης οι παράγοντες αυτοί και σε δερματικά νοσήματα και σε άλλα αυτοάνοσα νοσήματα. Στη διεθνή βιβλιογραφία τα ευρήματα για τις συγκεκριμένες παραμέτρους είναι φτωχά, ίσως γιατί η αιτία των αυτοάνοσων νόσων είναι άγνωστη και ενοχοποιούνται πολλοί παράγοντες, ή γιατί εμφανίζονται και σε μικρό ποσοστό. Από τις παρατηρήσεις μας καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να ελέγχονται αυτοί οι επιβαρυντικοί παράγοντες για τη στεφανιαία νόσο σε ασθενείς που εκδηλώνουν κάποιο αυτοάνοσο νόσημα, ώστε να λαμβάνονται και τα κατάλληλα μέτρα στην περεταίρω πορεία της νόσου.