Η πρόγνωση των γνωσιακών διαταραχών μετά από καρωτιδική ενδαρτηρεκτομή διά του διεγχειρητικού ελέγχου της εγκεφαλικής λειτουργίας

Abstract

Aim of the study: To evaluate multimodal intraoperative monitoring of cerebral function (cerebral oxygenation indices and biochemical markers of cerebral ischemia and injury) as prognostic determinant of postoperative cognitive decline (POCD) in patients undergoing carotid endarterectomy (CEA) under general anesthesia. Methods: We enrolled, 22 patients (16 males and 6 females, aged 68,2±5,7 years, ASA-PS 2-3). We evaluated parameters hemodynamic (HR, MAP, CO, CI, SV, SVI), of cerebral oxygenation (PjvO₂, PjvCO₂, pHjv, SjvO₂) and of cerebral ischemia (LOI, A-jvDO₂, O₂ERbr, artS100b, jvS100b). Patients were assessed by a neuropsychological test battery consisting of Trail Making test (A and B), Verbal Fluency test (VFT), Finger Tapping test (FTT) and Wechsler Memory Scale (WMS), preoperatively and 3 months postoperatively to assess their cognitive outcome. Patients with deterioration of ≥25% on at least one neuropsychological test, compared to preoperative value, were considered as presenting POCD. Results - Conclusions: Out of 22 patients, 9 (40,9%) had postoperative cognitive dysfunction, while the remaining 13 patients (59,1%) didn’t have. In our study, CEA evoked significant changes to cerebral perfusion. In most of the cases, these changes were similar for all patients, except for artS100b which revealed persistent elevation only in patients with POCD. Among intraoperative monitoring methods used in our study, multivariate analysis identified artS100b, PjvO₂, SjvO₂ and O₂ERbr as the most powerful determinants of postoperative cognitive decline.

Σκοπός: Η διερεύνηση των μεθόδων διεγχειρητικού ελέγχου της εγκεφαλικής λειτουργίας στην πρόγνωση της εμφάνισης γνωσιακών διαταραχών κατά την έκβαση 3 μήνες μετεγχειρητικά, σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε προγραμματισμένη επέμβαση καρωτιδικής ενδαρτηρεκτομής (ΚΕΑ) υπό γενική αναισθησία. Μέθοδος: Συμπεριλήφθηκαν 22 ασθενείς (16 άντρες και 6 γυναίκες, ηλικίας 68,2±5,7 ετών, κατάταξης κατά ASA-PS 2-3). Διερευνήθηκαν παράμετροι αιμοδυναμικοί (HR, MAP, CO, CI, SV, SVI), εγκεφαλικής οξυγόνωσης (PjvO₂, PjvCO₂, pHjv, SjvO₂), εγκεφαλικής ισχαιμίας (LOI, A-jvDO₂, O₂ERbr, artS100b, jvS100b). Η γνωσιακή λειτουργία εκτιμήθηκε με 5 νευροψυχολογικές δοκιμασίες, ήτοι οπτικο-νοητική ιχνηλάτηση (ΤΜΤ-Α και ΤΜΤ-Β), λεκτική ευχέρεια (VFT), ταχύτητα λεπτών κινήσεων (FTT) και μνημονική κλίμακα του Wechsler (WMS), προεγχειρητικά και 3 μήνες μετεγχειρητικά (έκβαση). Οι ασθενείς που στην έκβαση παρουσίασαν επιδείνωση κατά ≥25% σε μία τουλάχιστον νευροψυχολογική δοκιμασία, σε σχέση με την προεγχειρητική τους επίδοση, θεωρήθηκε πως εμφάνισαν γνωσιακές διαταραχές. Αποτελέσματα – Συμπεράσματα: Η ΚΕΑ επέφερε σημαντικές μεταβολές στην εγκεφαλική άρδευση, οι οποίες δεν έγιναν ανεκτές από το σύνολο των ασθενών, με αποτέλεσμα την εμφάνιση γνωσιακών διαταραχών στο 40,9% των ασθενών μετεγχειρητικά. Ο διεγχειρητικός έλεγχος των PjvO₂, SjvO₂, artS100b και O₂ERbr έχει ισχυρή προγνωστική ισχύ στην πρόβλεψη των ασθενών που θα εκδηλώσουν γνωσιακές διαταραχές κατά την έκβαση 3 μήνες μετεγχειρητικά.