Πειραματική διερεύνηση της επιδράσεως της λεπτίνης στον υποθαλαμοϋποφυσιακό άξονα: στερεοταξική μελέτη σε επίμυες

Abstract

The aim of this study is to evaluate the leptin action in vivo, on the tonical secretion of the gonanotropins. Adult female Wistar rats were divided in five groups. Group A rats (n=4) were normal intact rats (control). In Group B (n=4), the rats were stereotaxically administrated with recombinant rat leptin in the third cerebral ventricle (specific control). In Groups C (n=4), D (n=4) and E (n=4), the rats were subjected to electrolytic lesion of the Arcuate nucleus (Arc), of the Ventromedial nucleus (VMN) and of both of these hypothalamic nuclei respectively. Then they were injected with leptin as the control subjects and blood sampling was performed after 6hr and 24hr for serum LH and FSH levels estimation. The results show that LH serum level increased dramatically (340%) in group B, 6 hours after leptin administration. However, the levels reverted on the initial basic level after 24 hours after leptin administration. The LH level in Groups C, D and E showed the same pattern with a lower peak (148%, 157% and 123%). The FSH level duplicated in all groups without any difference. The results indicate that leptin affects the gonanotropin secretion, when administrated ventricularly and acts on both the hypothalamus and the pituitary gland. Nuclei lesions have an impact on the LH, but not on the FSH secretion. The different responses observed on the LH and FSH secretion showed that this could be due to: a) different localization of Ob-Rs, b) different Ob-R isoforms, c) different mechanism of leptin hormonal action and d) existence of specific releasing factors for the FSH.

Η εργασία εστίασε στην επίδραση της λεπτίνης στην τονική έκκριση των γοναδοτροπινών. Οι θήλεις επίμυες της φυλής Wistar, που χρησιμοποιήθηκαν διαιρέθηκαν στις ακόλουθες ομάδες: Την ομάδα Α που περιλάμβανε άθικτα ζώα (γενικοί μάρτυρες), την ομάδα Β στα ζώα της οποίας χορηγήθηκε μόνο λεπτίνη (ειδικοί μάρτυρες) και σε τρεις ομάδες (Γ, Δ, και Ε) πειραματοζώων στα οποία, αφού καταστράφηκαν με επίδραση ηλεκτρικού ρεύματος είτε ο τοξοειδής (ομάδα Γ), είτε ο κοιλιακός-έσω πυρήνας (ομάδα Δ) του υποθαλάμου, είτε και οι δύο μαζί (ομάδα Ε), στη συνέχεια χορηγήθηκε λεπτίνη στερεοταξικά στην τρίτη κοιλία. Ακολούθησαν δύο αιμοληψίες μετά από 6 και 24 ώρες, οπότε μετρήθηκαν η LH και η FSH στον ορό του αίματος. Η επιλογή καταστροφής του τοξοειδή και του κοιλιακού-έσω πυρήνα έγινε επειδή αυτοί ελέγχουν την τονική έκκριση των LH και FSH και επειδή αποτελούν θέση του εγκεφάλου στην οποία εκφράζονται με αφθονία και ποικιλία οι υποδοχείς της λεπτίνης (Οb-R). Διαπιστώθηκε σημαντική αύξηση της LH (340%) στις 6 ώρες, μετά την χορήγηση στα λεπτίνης ζώα της ομάδας Β, η οποία αποσβέσθηκε στις 24 ώρες. Η ιδία απάντηση, αλλά ασθενέστερη, παρατηρήθηκε στα ζώα των ομάδων Γ και Δ (148% και 157% αντίστοιχα). Η αύξηση ήταν ακόμη μικρότερη, χωρίς βέβαια να εξαλείφεται πλήρως, όταν καταστράφησαν και οι δύο πυρήνες (123%). Συμπεραίνεται επομένως, ότι η λεπτίνη εμφανίζεται ότι δρα τόσο στους πυρήνες του υποθαλάμου όσο και απευθείας στην υπόφυση. Η FSH διπλασιάσθηκε στο πρώτο εξάωρο μετά τη χορήγηση λεπτίνης στα ζώα της ομάδας Β και σε 24 ώρες επανέκαμψε στα προηγούμενα επίπεδα. Η καταστροφή των πυρήνων (τοξοειδούς ή/και κοιλιακού) δεν είχε συνέπειες στην αύξηση της έκκρισης της FSH. Η διαφορετική επίδραση της λεπτίνης στην έκκριση των γοναδοτροπινών θα μπορούσε να αποδοθεί στα ακόλουθα: α) διαφορετική εντόπιση των Οb-R υποδοχέων β) διαφορετική ισομορφή Ob-R, γ) διαφορετικό μηχανισμό ορμονικής δράσης ή τέλος δ) στην ύπαρξη διαφορετικού εκλυτικού παράγοντα για LH και FSH.