Η θέση των διαλειπόντων καθετηριασμών μετά από μεγεθυντική κυστεοπλαστική

Abstract

The aim of the present study is to assess the efficacy of intermittent catheterizations as an adjunctive treatment in patients undergoing bladder augmentation. A total of 43 patients included in the study, 23 females and 20 males. The mean age of the patients was 25.5 years (range 3.5 – 52). All patients underwent bladder augmentation cystoplasty using a free detubularized ileal segment according to the ‘clam’ principle due to neurogenic bladder with low compliance or idiopathic overactive bladder not responding to anticholinergic treatment or other conservative treatment. The etiology of the neurogenic blabber was spinal cord injury (12 patients), multiple sclerosis (9 patients), or meningomyelocele (10 patients - all children). Additionally, 4 patients presented with neurogenic-non-neurogenic bladder (Hinman’s syndrome), 5 patients with post-radiotherapy cystitis and 3 patients with idiopathic overactive bladder. 24 patients had undergone augmentation cystoplasty prior to study and the recent 19 patients during the period of 4 years which was and the maximal follow up time (24-48 months). Immediately after surgery, patients were randomized in two study groups. Group A included 22 patients (13 females and 9 males, mean age: 21.5 years, range: 4.5-52 years) treated additionally with intermittent catheterizations 3-5/daily and bladder irrigation with saline solution. Group B included 21 patients (10 females and 11 males, mean age: 28.2 years, range: 3.5-41.5 years) without any additional treatment. Follow up time was 4 years. Patients were assessed at 3 months, 6 months, and at 1st, 2nd, 3rd and 4th year. Follow-up included: (1) complete blood count and biochemical analysis (urea, creatinine, SGOT, SGPT, uric acid, sodium and potassium assessment); (2) urine analysis and urine culture; (3) ultrasonography of the bladder and upper urinary tract for hydronephrosis or bladder stones; (4) assessment of post-void residual; (5) urodynamic evaluation including uroflowmetry and filling cystometry as well as pressure flow study; and (6) assessment of quality of life based on Urogenital Distress Inventory and Incontinence Impact Questionnaire short forms (UDI-6 and IIQ-7, respectively). Statistical analysis was performed using the Fisher’s exact test and the Student’s paired t-test. In conclusion, these results clearly show that intermittent catheterizations as an adjunctive treatment in patients undergoing bladder augmentation is associated with several benefits. Furthermore, virtually no complications are reported after proper training. It minimizes the risk of upper tract deterioration and subsequent renal failure; it reduces significantly the risk for febrile urinary infections and bladder stone formulation and is associated with a profound positive impact in patients’ quality of life. Therefore, we recommend that intermittent catheterizations should be considered in every patient immediately after a bladder augmentation.

Ο σκοπός της μελέτης είναι να εξετάσει την αποτελεσματικότητα των Διαλειπόντων καθετηριασμών (ΔΚ) ως συμπληρωματική θεραπεία σε ασθενείς που έχουν υποβληθεί σε Μεγεθυντική Κυστεοπλαστική (ΜΚ). Συνολικά 43 ασθενείς περιελήφθησαν στη μελέτη, 23 Θήλεις. και 20 Άρρενες με μέσο όρο ηλικίας 25.5 έτη. Όλοι οι ασθενείς υποβλήθηκαν σε ΜΚ με τμήμα ειλεού κι έπασχαν από Νευρογενή κύστη λόγω κάκωσης σπονδυλικής στήλης–12 ασθενείς, Σκλήρυνση κατά πλάκας- 9, Μηνιγγολήλη-10. Επίσης 4 έπασχαν από το σύνδρομο Hinman και 3 από ιδιοπαθή υπερδραστηριότητα του εξωστήρα. Τέλος 5 ασθενείς εμφάνιζαν μετακτινική κυστίτιδα. Αμέσως μετά το χειρουργείο τυχαιοποιούνταν ο κάθε ασθενής σε δύο ομάδες Α και Β, όπου στην μεν πρώτη εφάρμοζε συστηματικά ΔΚ ενώ στην δεύτερη όχι. Ο συνολικός χρόνος παρακολούθησης ήταν 4 έτη. Σε 6 βασικές επισκέψεις συγκεντρώθηκαν και αναλύθηκαν στατιστικά οι εξής παράμετροι παρακολούθησης: Α- Εμπύρετες Ουρολοιμώξεις, Β- Λιθίαση , C- Αιματουρία, D- Κατακράτηση ούρων, E- Μεταβολές εργαστηριακών παραμέτρων, F- Χειρουργικές επεμβάσεις, G- Ουροδυναμικές μεταβολές, H- Αποτελέσματα ερωτηματολογίου ποιότητας ζωής των ασθενών. Από τη στατιστική ανάλυση φαίνεται σαφής υπεροχή της Α ομάδας σε σύγκριση με τη Β. Σημαντικά στατιστικές διαφορές εμφανίστηκαν σχεδόν σε όλες τις παραμέτρους αλλά όχι και σε όλες τις επισκέψεις. Συμπερασματικά η χρήση 3-5 ΔΚ σε συνδυασμό με ενδοκυστικές πλύσεις σε ασθενείς που υποβλήθηκαν σε ΜΚ περιορίζει σε μεγάλο ποσοστό τις επιπλοκές βελτιώνοντας την ποιότητας ζωής τους.